شماره ٣٦٤: در بگشا کآمد خامي دگر
در بگشا کآمد خامي دگر
پيشکشي کن دو سه جامي دگر
هين که رسيديم به نزديک ده
همره ما شو دو سه گامي دگر
هين هله چوني تو ز راه دراز
هر قدمي غصه و دامي دگر
غصه کجا دارد کان عسل
اي که تو را سيصد نامي دگر
بسته بدي تو در و بام سرا
آمدت آن حکم ز بامي دگر
گر به سنام سر گردون روي
بر تو قضا راست سنامي دگر
اي ز تو صد کام دلم يافته
مي طلبد دل ز تو کامي دگر
اي رخ و رخسار تو رومي دگر
اي سر زلفين تو شامي دگر
سوي چنان روم و چنان شام رو
تا ببري دولت را مي دگر
لطف تو عام آمد چون آفتاب
گير مرا نيز تو عامي دگر
هر سحري سر نهدت آفتاب
گويد بپذير غلامي دگر
بر تو و برگرد تو هر کس که هست
دم به دم از عرش سلامي دگر
بي سخني ره رو راه تو را
در غم و شاديست پيامي دگر
اين غم و شادي چو زمام دلند
ناقه حق راست زماني دگر
شاد زماني که ببندم دهن
بشنوم از روح کلامي دگر
رخت از اين سوي بدان سو کشم
بنگرم آن سوي نظامي دگر
عيش جهان گردد بر من حرام
بينم من بيت حرامي دگر
طرفه که چون خنب تنم بشکند
يابد اين باده قوامي دگر
توبه مکن زين که شدم ناتمام
بعد شدن هست تمامي دگر
بس کنم اي دوست تو خود گفته گير
يک دو سه ميم و دو سه لامي دگر