صاف جان ها سوي گردون مي رود
درد جان ها سوي هامون مي رود
چشم دل بگشا و در جان ها نگر
چون بيامد چون شد و چون مي رود
جامه برکش چونک در راهي روي
چون همه ره خاک با خون مي رود
لاله خون آلود مي رويد ز خاک
گر چه با دامان گلگون مي رود
جان چو شد در زير خاکم جا کنيد
خاک در خانه چو خاتون مي رود
جان عرشي سوي عيسي مي رود
جان فرعوني به قارون مي رود
سوي آن دل جان من پر مي زند
کو لطيف و شاد و موزون مي رود
زانک آن جان دون حق چيزي نخواست
وين دگر جان سوي مادون مي رود