شماره ٦٦٠: اين شکل که من دارم اي خواجه که را مانم
اين شکل که من دارم اي خواجه که را مانم
يک لحظه پري شکلم يک لحظه پري خوانم
در آتش مشتاقي هم جمعم و هم شمعم
هم دودم و هم نورم هم جمع و پريشانم
جز گوش رباب دل از خشم نمالم من
جز چنگ سعادت را از زخمه نرنجانم
چون شکر و چون شيرم با خود زنم و گيرم
طبعم چو جنون آرد زنجير بجنبانم
اي خواجه چه مرغم من ني کبکم و ني بازم
ني خوبم و ني زشتم ني اينم و ني آنم
ني خواجه بازارم ني بلبل گلزارم
اي خواجه تو نامم نه تا خويش بدان خوانم
ني بنده ني آزادم ني موم نه پولادم
ني دل به کسي دادم ني دلبر ايشانم
گر در شرم و خيرم از خود نه ام از غيرم
آن سو که کشد آن کس ناچار چنان رانم