شماره ٤٨٠: مباد با کس ديگر ثنا و دشنامش
مباد با کس ديگر ثنا و دشنامش
که هر دو آب حياتست پخته و خامش
خمار باده او خوشترست يا مستي
که باد تا به ابد جان هاي ما جامش
ستم ز عدل ندانم ز مستي ستمش
مرا مپرس ز عدل و ز لطف و انعامش
جفاي او که روان گريزپاي مرا
حريف مرغ وفا کرد دانه و دامش
بسي بهانه روانم نمود تا نرود
کشيد جانب اقبال کام و ناکامش
طرب نخواهد آن کس که درد او بشناخت
نشان نماند او را که بشنود نامش