شماره ١٢٣: سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد
سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد
ميان به شکر چو بستيم بند ما بگشاد
به جان رسيد فلک از دعا و ناله من
فلک دهان خود اندر ره دعا بگشاد
ز بس که سينه ما سوخت در وفا جستن
ز شرم ما عرق از صورت وفا بگشاد
اديم روي سهيليم هر کجا بنمود
غلام چشمه عشقيم هر کجا بگشاد
پس دريچه دل صد در نهاني بود
که بسته بود خدا بنده خدا بگشاد
در اين سرا که دو قنديل ماه و خورشيدست
خدا ز جانب دل روزن سرا بگشاد
الست گفت حق و جان ها بلي گفتند
براي صدق بلي حق ره بلا بگشاد