شماره ٧٧٢: ما آب دريم ما چه دانيم
ما آب دريم ما چه دانيم
چه شور و شريم ما چه دانيم
هر دم ز شراب بي نشاني
خود مستتريم ما چه دانيم
تا گوهر حسن تو بديديم
رخ همچو زريم ما چه دانيم
تا عشق تو پاي ما گرفته ست
بي پا و سريم ما چه دانيم
خشک و تر ما همه تويي تو
خوش خشک و تريم ما چه دانيم
سرحلقه زلف تو گرفتيم
خوش مي شمريم ما چه دانيم
گر زير و زبر شود دو عالم
زير و زبريم ما چه دانيم
گر سبزه و باغ خشک گردد
ما از تو چريم ما چه دانيم
گلزار اگر همه بريزد
گل از تو بريم ما چه دانيم
گر چرخ هزار مه نمايد
در تو نگريم ما چه دانيم
گر زانک شکر جهان بگيرد
ما باده خوريم ما چه دانيم
شمس تبريز ز آفتابت
همچون قمريم ما چه دانيم