شماره ٦٠١: تا به کي اي شکر چو تن بي دل و جان فغان کنم
تا به کي اي شکر چو تن بي دل و جان فغان کنم
چند ز برگ ريز غم زرد شوم خزان کنم
از غم و اندهان من سوخت درون جان من
جمله فروغ آتشين تا به کيش نهان کنم
چند ز دوست دشمني جان شکني و تن زني
چند من شکسته دل نوحه تن به جان کنم
مؤمن عشقم اي صنم نعره عشق مي زنم
همچو اسيرکان ز غم تا به کي الامان کنم
چونک خيال تو سحر سوي من آيد اي قمر
چون گذرد ز موج خون خاصه که خون فشان کنم
سنگ شد آب از غمم آه نه سنگ و آهنم
کآتش رويد از تنم چونک حديث آن کنم
اي تبريز شمس دين با تو قرين و چون قرين
دور قمر اگر هله با تو يکي قران کنم