شماره ٨٠٤: مکن اي دوست غريبم سر سوداي تو دارم
مکن اي دوست غريبم سر سوداي تو دارم
من و بالاي مناره که تمناي تو دارم
ز تو سرمست و خمارم خبر از خويش ندارم
سر خود نيز نخارم که تقاضاي تو دارم
دل من روشن و مقبل ز چه شد با تو بگويم
که در اين آينه دل رخ زيباي تو دارم
مکن اي دوست ملامت بنگر روز قيامت
همه موجم همه جوشم در درياي تو دارم
مشنو قول طبيبان که شکر زايد صفرا
به شکر داروي من کن چه که صفراي تو دارم
هله اي گنبد گردون بشنو قصه ام اکنون
که چو تو همره ماهم بر و پهناي تو دارم
بر دربان تو آيم ندهد راه و براند
خبرش نيست که پنهان چه تماشاي تو دارم
ز درم راه نباشد ز سر بام و دريچه
ستر الله علينا چه علالاي تو دارم
هله دربان عوان خو مدهم راه و سقط گو
چو دفم مي زن بر رو دف و سرناي تو دارم
چو دف از سيلي مطرب هنرم بيش نمايد
بزن و تجربه مي کن همه هيهاي تو دارم
هله زين پس نخروشم نکنم فتنه نجوشم
به دلم حکم کي دارد دل گوياي تو دارم