شماره ١٥٨: دل گردون خلل کند چو مه تو نهان شود
دل گردون خلل کند چو مه تو نهان شود
چو رسد تير غمزه ات همه قدها کمان شود
چو تو دلداريي کني دو جهان جمله دل شود
دل ما چون جهان شود همه دل ها جهان شود
فتد آتش در اين فلک که بنالد از آن ملک
چو غم و دود عاشقان به سوي آسمان شود
نبود رشک عشق تو بجهد خون عاشقان
چو شفق بر سر افق همه گردون نشان شود
چه زمان باشد آن زمان که بلرزد ز تو زمين
چه عجب باشد آن مکان چو مکان لامکان شود
ز خيال نگار من چو بخندد بهار من
رخ او گلفشان شود نظرم گلستان شود
بفشان گل که گلشني همه را چشم روشني
به کرم گر نظر کني چه شود چه زيان شود
خوشم ار سر بداده ام چو درختان به باد من
که به باغ جمال تو نظرم باغبان شود
چه عجب گر ز مستيت خرف و سرگران شوم
چو درختي که ميوه اش بپزد سرگران شود
چو بنفشه دوتا شدم چو سمن بي وفا شدم
که دل لاله ها سيه ز غم ارغوان شود
رخ يارم چو گلستان رخ زارم چو زعفران
رخ او چون چنين بود رخ عاشق چنان شود
همه نرگس شود رزان ز پي ديد گلستان
گل تو بهر بوسه اش همه شکل دهان شود
به وصال بهار او چو بخندد دل چمن
ز غم هجر جوي ها چو سرشکم روان شود
چو پرست از محبتش دل آن عالم خل
که درختش ز شکر دوست سراسر زبان شود
چو سر از خاک برزنند ز درختان ندا رسد
که تو هر چه نهان کني همه روزي عيان شود
گل سوري گشاد رخ به لجاج گل سه تو
گل گفتش نمايمت چو گه امتحان شود
ز تک خاک دانه ها سوي بالا برآمده
که عنايت فتاده را به علي نردبان شود
تو زمين خورنده بين بخورد دانه پرورد
عجب اين گرگ گرسنه رمه را چون شبان شود
همه گرگان شبان شده همه دزدان چو پاسبان
چه برد دزد عاشقان چو خدا پاسبان شود
مشتاب ار چه باغ را ز کرم سفره سبز شد
بنشين منتظر دمي که کنون وقت خوان شود
ز رفيقان گلستان مرم از زخم خاربن
که رفيق سلاح کش مدد کاروان شود
خمش اي دل که گر کسي بود او صادق طلب
جهت صدق طالبان خمشي ها بيان شود