شماره ٥٤٦: چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال
چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال
خطاب لطف چو شکر به جان رسد که تعال
در آب چون نجهد زود ماهي از خشکي
چو بانگ موج به گوشش رسد ز بحر زلال
چرا ز صيد نپرد به سوي سلطان باز
چو بشنود خبر ارجعي ز طبل و دوال
چرا چو ذره نيايد به رقص هر صوفي
در آفتاب بقا تا رهاندش ز زوال
چنان لطافت و خوبي و حسن و جان بخشي
کسي از او بشکيبد زهي شقا و ضلال
بپر بپر هله اي مرغ سوي معدن خويش
که از قفص برهيد و باز شد پر و بال
ز آب شور سفر کن به سوي آب حيات
رجوع کن به سوي صدر جان ز صف نعال
برو برو تو که ما نيز مي رسيم اي جان
از اين جهان جدايي بدان جهان وصال
چو کودکان هله تا چند ما به عالم خاک
کنيم دامن خود پر ز خاک و سنگ و سفال
ز خاک دست بداريم و بر سما پريم
ز کودکي بگريزيم سوي بزم رجال
مبين که قالب خاکي چه در جوالت کرد
جوال را بشکاف و برآر سر ز جوال
به دست راست بگير از هوا تو اين نامه
نه کودکي که نداني يمين خود ز شمال
بگفت پيک خرد را خدا که پا بردار
بگفت دست اجل را که گوش حرص بمال
ندا رسيد روان را روان شو اندر غيب
منال و گنج بگير و دگر ز رنج منال
تو کن ندا و تو آواز ده که سلطاني
تو راست لطف جواب و تو راست علم سؤال