شماره ٦٤٤: گر تو بنمي خسپي بنشين تو که من خفتم
گر تو بنمي خسپي بنشين تو که من خفتم
تو قصه خود مي گو من قصه خود گفتم
بس کردم از دستان زيرا مثل مستان
از خواب به هر سويي مي جنبم و مي افتم
من تشنه آن يارم گر خفته و بيدارم
با نقش خيال او همراهم و هم جفتم
چون صورت آيينه من تابع آن رويم
زان رو صفت او را بنمودم و بنهفتم
آن دم که بخنديد او من نيز بخنديدم
وان دم که برآشفت او من نيز برآشفتم
باقيش بگو تو هم زيرا که ز بحر توست
درهاي معاني که در رشته دم سفتم