کسي که عاشق آن رونق چمن باشد
عجب مدار که در بي دلي چو من باشد
حديث صبر مگوييد صبر را ره نيست
در آن دلي که بدان يار ممتحن باشد
چو عشق سلسله خويش را بجنباند
جنون عقل فلاطون و بوالحسن باشد
به جان عشق که جاني ز عشق جان نبرد
وگر درونه صد برج و صد بدن باشد
اگر چو شير شوي عشق شيرگير قويست
وگر چه پيل شوي عشق کرکدن باشد
وگر به قعر چهي درروي براي گريز
چو دلو گردن از او بسته رسن باشد
وگر چو موي شوي موي مي شکافد عشق
وگر کباب شوي عشق باب زن باشد
امان عالم عشقست و معدلت هم از اوست
وگر چه راه زن عقل مرد و زن باشد
خموش کن که سخن را وطن دمشق دلست
مگو غريب ورا کش چنين وطن باشد