شماره ٧٣٧: مرا گويي چه ساني من چه دانم
مرا گويي چه ساني من چه دانم
کدامي وز کياني من چه دانم
مرا گويي چنين سرمست و مخمور
ز چه رطل گراني من چه دانم
مرا گويي در آن لب او چه دارد
کز او شيرين زباني من چه دانم
مرا گويي در اين عمرت چه ديدي
به از عمر و جواني من چه دانم
بديدم آتشي اندر رخ او
چو آب زندگاني من چه دانم
اگر من خود توام پس تو کدامي
تو ايني يا تو آني من چه دانم
چنين انديشه ها را من کي باشم
تو جان مهرباني من چه دانم
مرا گويي که بر راهش مقيمي
مگر تو راهباني من چه دانم
مرا گاهي کمان سازي گهي تير
تو تيري يا کماني من چه دانم
خنک آن دم که گويي جانت بخشم
بگويم من تو داني من چه دانم
ز بي صبري بگويم شمس تبريز
چنيني و چناني من چه دانم