شماره ٣٧٠: آفتابي برآمد از اسرار
آفتابي برآمد از اسرار
جامه شويي کنيم صوفي وار
تن ما خرقه ايست پرتضريب
جان ما صوفييست معني دار
خرقه پر ز بند روزي چند
جان و عشق است تا ابد بر کار
به سر توست شاه را سوگند
با چنين سر چه مي کني دستار
چون رخ توست ماه را قبله
با چنين رخ چه مي کني گلزار
تو بها کرده بودي اي نادان
گشته بودي ز عاشقي بيزار
عشق ناگه جمال خود بنمود
توبه سودت نکرد و استغفار
اين جهان همچو موم رنگارنگ
عشق چون آتشي عظيم شرار
موم و آتش چو گشت همسايه
نقش و رنگش فنا شود ناچار
گر بگويم دگر فنا گردي
ور نگويم نمي گذارد يار
جنه الروح عشق خالقها
منه تجري جميعه الانهار
منه تصفر خضره الاوراق
منه تخضر اغصن الاشجار
منه تحمر و جنه المعشوق
منه تصفر و جنه الاحرار
منه تهتز صوره المسرور
منه يبکي الکئيب بالاسحار
ان في العشق فسحه الارواح
ان في ذاک عبره الابصار
ذبت في العشق کي اعاينه
ما کفي ان اراه بالآثار
ان الآثار تعجب الآثار
ان الاسرار تستر الاسرار
کثره الحجب لا تحجبني
ان ذکراک تخرق الاستار