شماره ٧٥٠: يا رب توبه چرا شکستم
يا رب توبه چرا شکستم
وز لقمه دهان چرا نبستم
گر وسوسه کرد گرد پيچم
در پيچش او چرا نشستم
آخر ديدم به عقل موضع
صد بار و هزار بار رستم
از بندگي خدا ملولم
زيرا که به جان گلوپرستم
خود من جعل المهوم هما
از لفظ رسول خوانده استم
چون بر دل من نشسته دودي
چون زود چو گرد برنجستم
اين ها که نبشتم از ندامت
آن وقت نبشته بود دستم