غزليات
- شماره ١: تحفه مرهم نگيرد خاطر افگار ما
- شماره ٢: گفتگوي غم يعقوب بود پيشه ما
- شماره ٣: نوشدارو نشاه علت نهد درجان ما
- شماره ٤: نداد نور شراري چراغ هستي ما
- شماره ٥: بديرآ از حرم زاهد که مي برقع گشود اينجا
- شماره ٦: کوي عشقست و همه دانه و دامست اينجا
- شماره ٧: ازبس که در معارضه ديدم مثالها
- شماره ٨: بجزنيش بلا مرهم مبادا سينه ريشانرا
- شماره ٩: چراخجل نکند چشم اشکبار مرا
- شماره ١٠: بزهر تشنه لبم با شکر چکار مرا
- شماره ١١: منم که يافته ام ذوق صحبت غم را
- شماره ١٢: از نو نوشت و داد دل آرميده را
- شماره ١٣: از ناله شبانه اثر برده ايم ما
- شماره ١٤: تاتيز کرده اي بسياست نگاه را
- شماره ١٥: هردم زند هوس بچراغ دگر مرا
- شماره ١٦: دادم بچشم او دل اندوه پيشه را
- شماره ١٧: گرفتم اينکه شب درخواب کردم پاسبانشرا
- شماره ١٨: خيز و بجلوه آب ده سرو چمن طراز را
- شماره ١٩: عشق کو تا در بيابان جنون آرد مرا
- شماره ٢٠: درباغ طبيعت نفشرديم قدم را
- شماره ٢١: نه مهر دوست خواهم نه کين دشمنانرا
- شماره ٢٢: التفاتي نيست با اميد مطلوب مرا
- شماره ٢٣: درنوبهار باده ننوشد کسي چرا
- شماره ٢٤: چراغ عشق بگلخن شود دليل مرا
- شماره ٢٥: مي کش و مست عشوه کن نرگس مي پرست را
- شماره ٢٦: شب تا سحرکنم عجز تابوسم آستانرا
- شماره ٢٧: صدقول بيک زمزمه طي ميکنم امشب
- شماره ٢٨: دل چوبغم شاد زيست مهر و وفا زوطلب
- شماره ٢٩: برميان فتنه شوخي طرف داماني شکست
- شماره ٣٠: سخني نيست که خاموشي ازآن بهتر نيست
- شماره ٣١: ماتشنه لب و چشمه حيوان نفس ماست
- شماره ٣٢: دريا فراخ وکشتي ما بي معلمست
- شماره ٣٣: آتشين لاله دل صد ورقست
- شماره ٣٤: گر نخل و فابرندهد چشم تري هست
- شماره ٣٥: نگفتن و نشنودن زبان وگوش منست
- شماره ٣٦: نوشيم شربتي که شکرهادرو گمست
- شماره ٣٧: مژدگاني که جنون را بسرم کاري هست
- شماره ٣٨: مراکه شيشه دل در زيارت سنگست
- شماره ٣٩: مروبباديه گردي که زرق و شيداييست
- شماره ٤٠: موج زن دردل خيال آن لب ميگون گذشت
- شماره ٤١: کوي عشقست اينکه مرغ سدره آنجا پرگذاشت
- شماره ٤٢: هرخنده اي دريچه گشاينده غميست
- شماره ٤٣: وه که از دوختن اين چاک گريبان رفتست
- شماره ٤٤: کسي که ديده بحسن توآشنا کردست
- شماره ٤٥: هرگاه که از مهربگين ميل توبيش است
- شماره ٤٦: زبان ز نکته فروماند و راز من باقيست
- شماره ٤٧: گرنوش وفا قحط شود نيش کفافست
- شماره ٤٨: دلم بزخم تو جان داد و بي تپيدن نيست
- شماره ٤٩: اي پندگو دلم مخراش اين فسانه چيست
- شماره ٥٠: من بلبل آن گل که گلابش همه خونست
- شماره ٥١: حسنش نيازمند تماشا زناز نيست
- شماره ٥٢: نازنده جهان ازتو بآرايش آفت
- شماره ٥٣: شبم بخفتن و روزم بژاژ خايي رفت
- شماره ٥٤: من ندانم که درين شهرستمگاري هست
- شماره ٥٥: مجنون ترکتازي گردون دل منست
- شماره ٥٦: دلم بقبله اسلام مايل افتادست
- شماره ٥٧: لطفت گهر عتاب بشکست
- شماره ٥٨: صد چشمه زهر از لب داغ دل ما ريخت
- شماره ٥٩: چشمم بنهاليست که الماس بر اوست
- شماره ٦٠: عشق کو تانو کنم با درد پيماني درست
- شماره ٦١: اميد صلحم ازآن ناشکيب ايوبست
- شماره ٦٢: بدل زرفتن جانم چه عيشهاست که نيست
- شماره ٦٣: از شوق که اين ناله گرانمايه متاعست
- شماره ٦٤: کوي عشقست اينکه درهر گام صد عاقل گمست
- شماره ٦٥: گلزار حسن تازه ز روي چو ماه اوست
- شماره ٦٦: مدار صحبت ما برحديث زير لبيست
- شماره ٦٧: مست وبدخويم وهمصحبت جانانه مست
- شماره ٦٨: مي مغانه که از درد شوروشرصافست
- شماره ٦٩: گشود برقع وطوفان حسن عالم سوخت
- شماره ٧٠: جز درپناه وصل ودل استوار دوست
- شماره ٧١: جنگ آتش آشتي مدار آتشست
- شماره ٧٢: گرتکيه گاه گلخن وگر مسند جم است
- شماره ٧٣: دوعالم سوختن نيرنگ عشق است
- شماره ٧٤: خبري خواهم ازآن کوي که اعزازي هست
- شماره ٧٥: تاج زر گربودش فتنه ازبهر خودست
- شماره ٧٦: اي دل پياله گير که وقت صبوح تست
- شماره ٧٧: دوش بختم دامني در چنگ داشت
- شماره ٧٨: باز آتش غم دست درآغوش خس ماست
- شماره ٧٩: گر دل عنان فرصت از آغاز ميگرفت
- شماره ٨٠: يک شمه از صلاح مي ناب گفتنيست
- شماره ٨١: هرگز مگو که کعبه زبتخانه خوشتر است
- شماره ٨٢: نوش اگر ناخن زند در دل شراب ناب هست
- شماره ٨٣: دل بصد ره ميرود اما مراد دل يکيست
- شماره ٨٤: هيچگه ناله من گوشزد آن مه نيست
- شماره ٨٥: حيرت ملازم گل رخساره کسيست
- شماره ٨٦: خاموشي من قفل نهانخانه عشق است
- شماره ٨٧: منم که طاعت بت لازم سرشت منست
- شماره ٨٨: گودل از من جمع دارد آنکه بامن دشمنست
- شماره ٨٩: زخم کاويدن برو الماس بستن کارکيست
- شماره ٩٠: مگر زمانه اسير کمند آه منست
- شماره ٩١: خوش مي طپم بخون که به تيرم چنين ز دست
- شماره ٩٢: صد شکر که بتخانه انديشه خرابست
- شماره ٩٣: اندوه هجر پيشرو شادي منست
- شماره ٩٤: ما را بطرب نسبت و پيوند حرامست
- شماره ٩٥: ازآن ز شربت صلحم هواي پرهيزاست
- شماره ٩٦: لب فروبستن ناصح گرهي بربا ادست
- شماره ٩٧: آني که پاي تا بسرت عجب طاعتست
- شماره ٩٨: نشأه مخموريم بامستي مجنون يکيست
- شماره ٩٩: تا چشم عشوه ساز تو مهمان فتنه است
- شماره ١٠٠: رسيد مژده وقاصد مقيم خرگه ماست
- شماره ١٠١: مست آمدم بمعرکه آيين کار چيست
- شماره ١٠٢: ناله ام پرورش آموز نهال اثر است
- شماره ١٠٣: صد زخم تازه بر دلم از طعن مردم است
- شماره ١٠٤: برو مسيح که فکر فراغ من غلط است
- شماره ١٠٥: شهره بود اين که شب فرقت ياران سالست
- شماره ١٠٦: درد نايافت ز بي دردي اقبال منست
- شماره ١٠٧: زلفت نهد ار سلسله درپاي قيامت
- شماره ١٠٨: واي که مستانه باز جعد پريشان شکست
- شماره ١٠٩: گر شوم محروم صد سال از وصال روي دوست
- شماره ١١٠: در محبت درد اگر بيحد ، دوا بسيار هست
- شماره ١١١: عهد حسنش روزگار دستبرد آتش است
- شماره ١١٢: خوناب آتشش ز سر من گذشته است
- شماره ١١٣: پير کنعان چمنش گوشه بيت الحز نست
- شماره ١١٤: دوش دل ناگشته سير از وصل اومد هوش گشت
- شماره ١١٥: صد فوج عشوه از نظر من گذشته است
- شماره ١١٦: اي دل حديث صبر شنيدن زبهر چيست
- شماره ١١٧: ازبس که جور کرد بدل غم که آشناست
- شماره ١١٨: نعره زد عشق ودين ما بگريخت
- شماره ١١٩: سنبلي کولاله رادر برکشد، کيسوي تست
- شماره ١٢٠: اي سينه حبس اين نفس نيلگون بسست
- شماره ١٢١: ايما واشارت نه باندازه راز است
- شماره ١٢٢: بيدلي کو تازو پرسم دل آواره چيست
- شماره ١٢٣: گرد محنت ز طوف منزل ماست
- شماره ١٢٤: شب عشاق ز روز دگران در پيشست
- شماره ١٢٥: گر ، مي نخورده اي زمنت انفعال چيست
- شماره ١٢٦: هم صومعه را فيض بدستور نماندست
- شماره ١٢٧: زخم از دهان تيغ ربودن نزاع ماست
- شماره ١٢٨: تاخط بگرد آن لب شيرين شمايلست
- شماره ١٢٩: عشق ناوک ريزويکمويم تهي از يار نيست
- شماره ١٣٠: گذشت وبرمن عاجز ببين چه حال گذشت
- شماره ١٣١: غمگساري در لباس دشمني محبوبيست
- شماره ١٣٢: ما مهرو ما محبت وما آرزوي دوست
- شماره ١٣٣: آن شيوه که غارتگر صد قافله جان نيست
- شماره ١٣٤: صومعه ديدم بجز مشتي بروت وباد نيست
- شماره ١٣٥: از تو کس زمزمه مهر و وفا نشيندست
- شماره ١٣٦: منم که از غم محروميم جدايي نيست
- شماره ١٣٧: درمان پريشانيم اندازه کس نيست
- شماره ١٣٨: تا روي دلفروز تو بستان آتشست
- شماره ١٣٩: راحت آلوده به آن سينه که افکار تو نيست
- شماره ١٤٠: شوقم ربوده ديده گشودم بروي دوست
- شماره ١٤١: غزلي گفته ام آن باعث گفتار کجاست
- شماره ١٤٢: اين فتنه اي که ازتو مراالتماس نيست
- شماره ١٤٣: مرا دوخضرعنانگير بايد از چپ و راست
- شماره ١٤٤: بر دل يوسف غمي درکنج زندان برنخاست
- شماره ١٤٥: صد شکر کز اقبال غم ولشکر آفت
- شماره ١٤٦: تا کوکبه رحمت جاويد بلندست
- شماره ١٤٧: گلچين عشق شو بخرد واگذار بحت
- شماره ١٤٨: منصور وانا الحق زدن از دار ودگر هيچ
- شماره ١٤٩: نزديک لب رسانده شکستيم جام صلح
- شماره ١٥٠: چنان غم تو بآزار جان ما گستاخ
- شماره ١٥١: در ازل رفتم بسير کعبه وياري نبود
- شماره ١٥٢: عشق اگر مردست مرداوتاب ديدار آورد
- شماره ١٥٣: ذوق در خاک طپيدن اگر ازدل برود
- شماره ١٥٤: خوش آن محفل که از گرمي شرابم رو بسوزاند
- شماره ١٥٥: آنم که تلخيم ز غم افزون نوشته اند
- شماره ١٥٦: حرم جويان دري را ميپرستند
- شماره ١٥٧: دردکيشان همه ناموس کش کيش همند
- شماره ١٥٨: نخورم زخم درآن کوچه که مرهم باشد
- شماره ١٥٩: تشنه ام رطل گران خواهم گزيد
- شماره ١٦٠: گر در عشق زني تاب ملامت بايد
- شماره ١٦١: هجران شب تار ما ندارد
- شماره ١٦٢: دلبران نه دل بناز وعشوه غافل مي برند
- شماره ١٦٣: عصمت از لعل لبت گرد هوس ميگردد
- شماره ١٦٤: فتادگان سرخود رابخاک پا بخشند
- شماره ١٦٥: عشرت گيتي اگر صحبت يوسف باشد
- شماره ١٦٦: خوبان چو بهم گرمي بازار فروشند
- شماره ١٦٧: گر باد شوم بر تو وزيدن نگذارند
- شماره ١٦٨: آه ازين دل کز گريبان غمي سر بر نزد
- شماره ١٦٩: چند بي بهره بود ديده گرياني چند
- شماره ١٧٠: نرنجم گر ببالينم مسيحا دير مي آيد
- شماره ١٧١: بنده دل شوم که او خون فراغ ميخورد
- شماره ١٧٢: دلي چو شعله حسن تو فرد ميخيزد
- شماره ١٧٣: بگرفتم از تو جامي سرم اين خمار دارد
- شماره ١٧٤: آن مست ناز کز نگهش مي فروچکد
- شماره ١٧٥: از ديده ام کدام نفس خون نميرود
- شماره ١٧٦: سرم ز وصل نهالي بلند خواهم شد
- شماره ١٧٧: دگر خلوت بعشرتخانه خمار ميماند
- شماره ١٧٨: گرنيم قطره مي ز دهان سبو چکد
- شماره ١٧٩: بباغ عشق گياه هوس نميگنجد
- شماره ١٨٠: بجهان چکار سازم که بساختن نيرزد
- شماره ١٨١: گفتگو عين صداعست ارچه سر گوشي بود
- شماره ١٨٢: هنوز خسته دلم تکيه بر عدم ميزد
- شماره ١٨٣: ز ذوق درد بيرونم درون رامنفعل دارد
- شماره ١٨٤: مرا چو در شب هجر اضطراب بگدازد
- شماره ١٨٥: در ملک عشق هر که شهيدش نميکنند
- شماره ١٨٦: گر دري کام دل از بخت زبون بگشايد
- شماره ١٨٧: آن دل که بهجر تو ز آرام بر آيد
- شماره ١٨٨: کو عشق کز شمايل عقلم جنون چکد
- شماره ١٨٩: هر چه بگزيدم ازان کيش برهمن به بود
- شماره ١٩٠: ز بوي باده دلم آب ورنگ ميگيرد
- شماره ١٩١: هم نواي بلبل وهم ذوق زاغم ميگزد
- شماره ١٩٢: لب حرف شفا گفت ودل سوخته تب کرد
- شماره ١٩٣: مست عشق تو که ميدان طلب از شير شود
- شماره ١٩٤: مقيم کعبه که عيب شرابخانه کند
- شماره ١٩٥: نسيم عشق چو برگ سمن فرو ريزد
- شماره ١٩٦: دگر دلم زميي تازه مست ميگردد
- شماره ١٩٧: آنچنان ز آتش بيداد مرا مي سوزد
- شماره ١٩٨: آنکه چو من از عشق پريشان ننشيند
- شماره ١٩٩: کسي مي طربم در اياغ ميريزد
- شماره ٢٠٠: مگو که نغمه سرايان عشق خاموشند
- شماره ٢٠١: هر کس بروز نيک مرا غمگسار شد
- شماره ٢٠٢: صد غم دمي بزايد کانرا سبب نباشد
- شماره ٢٠٣: ز سوز آتش سوزان اگر خاشاک ميرويد
- شماره ٢٠٤: غم تو هست بعيش جهان که پردازد
- شماره ٢٠٥: گشود زلف معنبر شمال تا چه کند
- شماره ٢٠٦: خوشا کسي که دمي آب بي شراب نخورد
- شماره ٢٠٧: دم مردن ز شوق آنکه يار دلنواز آيد
- شماره ٢٠٨: گر بخواب اجلم ديده جان گرم نشد
- شماره ٢٠٩: تا کي از لب گهر آن مست تکلم ريزد
- شماره ٢١٠: اين خستگان که بسته تدبير مي شوند
- شماره ٢١١: شبي که در قدم وصل يار ميگذرد
- شماره ٢١٢: اهل معني سر بصحراي درونم داده اند
- شماره ٢١٣: عاشقان گر بدل از دوست غباري دارند
- شماره ٢١٤: نغمه کزره تأثير بشيون نکشد
- شماره ٢١٥: دوش دل آرايش بزم تمنا کرده بود
- شماره ٢١٦: کي دلم شاد از مي ناب ونواي مي شود
- شماره ٢١٧: چه فتنه در دل آن عشوه ساز ميگذرد
- شماره ٢١٨: جان ز شوق لبت شکر خايد
- شماره ٢١٩: کسي که از الم عشق بي دماغ شود
- شماره ٢٢٠: دلي کز حسن آن گل در نظر گلزارها دارد
- شماره ٢٢١: کو شورشي که صحبت شادي بهم خورد
- شماره ٢٢٢: معلوم کز ترشح اشکي چه کم شود
- شماره ٢٢٣: بباغ عشق گياه هوس نميگنجد
- شماره ٢٢٤: هر زمان در فتنه خوش نامهرباني ميشود
- شماره ٢٢٥: بيادم هرگز آن نخل قد موزون نمي آيد
- شماره ٢٢٦: نزاع کفر ودين در کوچه وبازار مي بايد
- شماره ٢٢٧: گشتم اندر دل خوبان همه جويان خودند
- شماره ٢٢٨: ز شهر دل بگوشم هر نفس فرياد مي آيد
- شماره ٢٢٩: اي گريه ريزشي که بلاکم نميشود
- شماره ٢٣٠: کدام لحظه دلم گرد غم نميگردد
- شماره ٢٣١: بجان خسته ندانيم کان بلا چه کند
- شماره ٢٣٢: آنکس که مرا با دل غمناک برآورد
- شماره ٢٣٣: مرا ز غمکده سينه داغ ميرويد
- شماره ٢٣٤: هوشم بنگاهي برد جانانه چنين بايد
- شماره ٢٣٥: دودي ز دل برآمد وخون جوش ميزند
- شماره ٢٣٦: بسي در کوفتم تابوي خير از مفروش آمد
- شماره ٢٣٧: چه گرميست که در سر شراب مي سوزد
- شماره ٢٣٨: جماعتي که ز ناموس ونام ميگفتند
- شماره ٢٣٩: طريق دلبري تو مگر پري داند
- شماره ٢٤٠: آنکه در راه طلب ماند وپايي نکشد
- شماره ٢٤١: عاقلان آداب آموزند ورسوايت کنند
- شماره ٢٤٢: چون عشق بت ز کعبه بديرم حواله کرد
- شماره ٢٤٣: مرا درديست کز داروي راحت بيش ميگردد
- شماره ٢٤٤: خم بجوش آمد بگو چون توبه اکنون نشکند
- شماره ٢٤٥: بکيش اهل وفا مدعا نميگنجد
- شماره ٢٤٦: خرد دارالشفاو جهل محنتخانه مي سازد
- شماره ٢٤٧: ز فتنه دل وجانم پياله در دستند
- شماره ٢٤٨: حديث عشق جان فرسا مگوئيد
- شماره ٢٤٩: در محبت لب خشک ودل تر ميخندد
- شماره ٢٥٠: اهل وفا که آتش ما تيز ميکنند
- شماره ٢٥١: که دست در خم مي زد که خون ما جوشيد
- شماره ٢٥٢: کرشمه که بر اصحاب درد مي بارد
- شماره ٢٥٣: دوش دردير مغان بوديم وکس با ما نبود
- شماره ٢٥٤: روي گرمي کو که داغم باز بوي خون دهد
- شماره ٢٥٥: در چمن حور وشان انجمني ساخته اند
- شماره ٢٥٦: عرض کرديم بزاهد که ريا نفروشد
- شماره ٢٥٧: دارم ز زخم غمزه او لذتي که بود
- شماره ٢٥٨: ما کسي را نشناسيم که غم نشناسد
- شماره ٢٥٩: مجنون تو هر دم روشي تازه نسازد
- شماره ٢٦٠: تا محبت گهر عجز ونياز افشاند
- شماره ٢٦١: تا بوي نعيم ستم از خوان تو يابند
- شماره ٢٦٢: از ازل حسن ومحبت بهم اندوخته اند
- شماره ٢٦٣: برهمن کي ره اسلام از بيم ستم گيرد
- شماره ٢٦٤: حيفست که دستي بنمکدان تو يابند
- شماره ٢٦٥: اهل همت لب از دعا بستند
- شماره ٢٦٦: کسي که رو بحريم رضا نمي آرد
- شماره ٢٦٧: دگر مراد قرين حصول ميگردد
- شماره ٢٦٨: رهرو باديه عشق هراسان نرود
- شماره ٢٦٩: گرم دعاي ملک خاک رهگذر باشد
- شماره ٢٧٠: از مرگ من آن عشوه نمارا که خبر کرد
- شماره ٢٧١: کاش آنکسان که منعم ازان تندخو کنند
- شماره ٢٧٢: دل نشد فرزانه وعقل از فسون دلگير شد
- شماره ٢٧٣: اگر ز کاوش مژگان او دلم خون شد
- شماره ٢٧٤: ترسم اهل ورع از شوق شرابم بکشند
- شماره ٢٧٥: بلحد چگونه زين غم دلم آرميده باشد
- شماره ٢٧٦: خوش آنکه حيرتم از جلوه جمال تو باشد
- شماره ٢٧٧: باز شاهين اميدم اوج پروازي کند
- شماره ٢٧٨: ز چشمم آب حسرت ميتراود
- شماره ٢٧٩: بازم بطوف ميکده احرام تازه شد
- شماره ٢٨٠: دلم در عالمي باز خم زهر آلود ميگردد
- شماره ٢٨١: هر جا که مست وغمزه زن، آن عشوه آئين ميرود
- شماره ٢٨٢: تشنه لب رفتم بجنت چشمه کوثر نبود
- شماره ٢٨٣: بچين سنبل زلف تو جان بياسايد
- شماره ٢٨٤: آواره دلي کوروش سير نداند
- شماره ٢٨٥: بيا که نغمه گشايان نفس به ني بستند
- شماره ٢٨٦: دوش کز عشق تو دل عيب سلامت ميکرد
- شماره ٢٨٧: بباغ عشق تذرو طرب حزين ميرد
- شماره ٢٨٨: ز کوي عشق فلک دلشکسته مي آيد
- شماره ٢٨٩: کنون که ديده خريديم باغها گم شد
- شماره ٢٩٠: بحکم عشق چو براهل صدق ره گيرند
- شماره ٢٩١: عيدي چنين که زاهد اندوه دين ندارد
- شماره ٢٩٢: آنجا که بخت بد بنقاضت غلو کند
- شماره ٢٩٣: آن طره چون علم بسر دوش ميزند
- شماره ٢٩٤: در ره سوداي او فرزانه در خون ميرود
- شماره ٢٩٥: کسي ميوه غم ز باغم نخورد
- شماره ٢٩٦: ياران بروز حادثه برق جهان شوند
- شماره ٢٩٧: فغان کز سينه دايم آه بي تأثير ميزايد
- شماره ٢٩٨: چه مهربان بسفر شد چه تند قهر آمد
- شماره ٢٩٩: دلم ز گوشه گلخن بطرف باغ آمد
- شماره ٣٠٠: مستان عشق خانه در آتش گرفته اند
- شماره ٣٠١: تا چند بزنجير خرد بند توان بود
- شماره ٣٠٢: کسي که دل بوفاي تو عشوه کيش نهاد
- شماره ٣٠٣: زنداني عشق تو بگلزار نگنجد
- شماره ٣٠٤: مگر لب تو نصيب شراب ميگردد
- شماره ٣٠٥: برهمن کيشم که صدقم طعنه بر اصحاب زد
- شماره ٣٠٦: وعظ من گرد فشاننده عصيان نشود
- شماره ٣٠٧: از پي صيدي دگر تا نجهاندي سمند
- شماره ٣٠٨: دوست در پيش نظر چون غمش ازدل برود
- شماره ٣٠٩: آنانکه وصف حسن تو تقرير ميکنند
- شماره ٣١٠: کجاست فتنه که آن شوخ را سوار کند
- شماره ٣١١: آنانکه غمت مايه افسانه نسازند
- شماره ٣١٢: دل ما را بفسون جادوي بابل نبرد
- شماره ٣١٣: کو فنا تا زخمها شمشير در مرهم نهند
- شماره ٣١٤: مجنون که عيشش از غم ليلي شود لذيذ
- شماره ٣١٥: جان غمگين مفروش ودل خشنود مخر
- شماره ٣١٦: همين معامله ما را بس است با زنار
- شماره ٣١٧: گر مرد وفايي ره بازار الم گير
- شماره ٣١٨: باد دي گو ورق لاله وشمشاد ببر
- شماره ٣١٩: چگونه سوز غم او دهم بسوزد گر
- شماره ٣٢٠: برو اي غم خبري از دل آواره بيار
- شماره ٣٢١: شراب يأس بجام وسبوي ما بگذار
- شماره ٣٢٢: العطش اي عشق تلخابي بخاک ما بريز
- شماره ٣٢٣: اي دل ز شوق آن مه نامهربان بسوز
- شماره ٣٢٤: جان رفت وسوز تو بدل ناتوان هنوز
- شماره ٣٢٥: داغ داغم کرد ياس وطالب کامم هنوز
- شماره ٣٢٦: ديده ام پژمرد ومحروم گل رويم هنوز
- شماره ٣٢٧: نگويمت بنشين در قدح شراب انداز
- شماره ٣٢٨: خاشاک برق عشق بود حسن خانه سوز
- شماره ٣٢٩: کونين مست وباده نابي نديد کس
- شماره ٣٣٠: بزم وصلت ديدم آنجا زهر در جام است و بس
- شماره ٣٣١: دوش در صومعه آمد صنم باده فروش
- شماره ٣٣٢: جان ميرود اي ناله زدنباله روان باش
- شماره ٣٣٣: تا کي از گريه توان منع دو چشم تر خويش
- شماره ٣٣٤: چو آمد جان بلب انگونه شد محو تماشايش
- شماره ٣٣٥: کي دل بجهان بنگردوناز ونعميش
- شماره ٣٣٦: بحمدالله که جان دادم بدان تلخي ز بيدادش
- شماره ٣٣٧: بگوش صبر دلا ناله شبانه مکش
- شماره ٣٣٨: آنکس که تو باشي دم مردن نگرانش
- شماره ٣٣٩: ملک بسهو نويسد چو نامه ستمش
- شماره ٣٤٠: چون ز چشمم نرود خون که زند بر دل ريش
- شماره ٣٤١: گر چشاني بملک چاشني صحبت خويش
- شماره ٣٤٢: از بس که بود جان دم رفتن نگرانش
- شماره ٣٤٣: پا بدامن درکش اي دل وزجهان ذلت مکش
- شماره ٣٤٤: شهيد او که بود آب ورنگ ياقوتش
- شماره ٣٤٥: رفتم که بشکنم بملامت سبوي خويش
- شماره ٣٤٦: درمانده ام بصحبت اميد وبيم خويش
- شماره ٣٤٧: از ياد داده ام روش مهر و کين خويش
- شماره ٣٤٨: از سخن شهد ناب ميچکدش
- شماره ٣٤٩: چو تير از دل کشد کو شربتي از لعل خندانش
- شماره ٣٥٠: بعمرها ننهم پا برون زخانه خويش
- شماره ٣٥١: دردل شکني آفت چرخست نگاهش
- شماره ٣٥٢: صنم ميگوي ودر بتخانه ميرقص
- شماره ٣٥٣: گر بگويم زنطر باز نهانست غلط
- شماره ٣٥٤: اگر تو خنده کني از گل وشراب چه حظ
- شماره ٣٥٥: باز اين منم بصد دل خشنود در سماع
- شماره ٣٥٦: چنين که آمده منظور لطف شاه چراغ
- شماره ٣٥٧: باز بميدان ما فوج بلا بسته صف
- شماره ٣٥٨: غم ميگزد دل من من ميگزم لب عشق
- شماره ٣٥٩: اين زخمهاي کاري بر مغز جان مبارک
- شماره ٣٦٠: صد مهر مينهم بلب گفتگوي دل
- شماره ٣٦١: دردي که بافسانه و افسون رود از دل
- شماره ٣٦٢: خوشا جهان چو من از داغ دل کباب شوم
- شماره ٣٦٣: چون خيالت گذر آرد بدر مسکن چشم
- شماره ٣٦٤: ما نقد را ز جمله بغماز داده ايم
- شماره ٣٦٥: صد شکر کز حلاوت هستي گذشته ايم
- شماره ٣٦٦: منم که بهر دل اسباب داغ ميدزدم
- شماره ٣٦٧: گاهي مصيبت خويش گاهي ملال مردم
- شماره ٣٦٨: هر کرا دشمن شوم بر عيب خود محرم کنم
- شماره ٣٦٩: برديم ز کويش دم سردي و گذشتيم
- شماره ٣٧٠: من کينه را بمهر خريدار نيستم
- شماره ٣٧١: دلي از نقشبنديهاي عقل آزاد ميخواهم
- شماره ٣٧٢: زين بزم نه اين بار بر آشفتم و رفتم
- شماره ٣٧٣: نيشي گرفته سينه خود ريش ميکنم
- شماره ٣٧٤: شهيد وصلم و سيرابتر زياقوتم
- شماره ٣٧٥: خوش آن مستي که باشد دوست پندآموز و دشمن هم
- شماره ٣٧٦: چون زخم تازه دوخته از خون لبالبم
- شماره ٣٧٧: هر متاع فتنه کز عشق ستمگر ميخرم
- شماره ٣٧٨: از گريه هاي ببهده سرتا بپا ترم
- شماره ٣٧٩: تنها نشين گوشه ميخانه خوديم
- شماره ٣٨٠: همتي ياران که در دفع هوس رو ميکنم
- شماره ٣٨١: چولاله گون شوي از باده در چمن مستم
- شماره ٣٨٢: ما تشنگي بدجله و جيحون نميدهيم
- شماره ٣٨٣: اي ساقي بلا ز شراب تو سوختيم
- شماره ٣٨٤: مستبي کوکه خرد را زجنون دل شکنيم
- شماره ٣٨٥: با دل چه گويم حرف او طوفان فريادش کنم
- شماره ٣٨٦: بلب داغ چو ما خنده بمرهم زده ايم
- شماره ٣٨٧: زخمي شوق توام سينه جوشان دارم
- شماره ٣٨٨: تا نام جمال يار برديم
- شماره ٣٨٩: چند بر بستر از آن چشم فسونساز افتم
- شماره ٣٩٠: دردا که فاش در غم جانانه سوختيم
- شماره ٣٩١: عفوت آوردم دل شرمنده را آتش زدم
- شماره ٣٩٢: مستم دگر اين بيخودي از بوي که دارم
- شماره ٣٩٣: دلرا چه ميدهي که بدار الشفا بريم
- شماره ٣٩٤: وه که يار از گفتگو هرکز نيايد مطلبم
- شماره ٣٩٥: منم که آب گل و رنگ لاله ميطلبم
- شماره ٣٩٦: وقت آنست که افيون بشراب اندازم
- شماره ٣٩٧: چند ازين ششدر غم فال مرادي بزنيم
- شماره ٣٩٨: تا بکي همره انديشه باطل باشم
- شماره ٣٩٩: عمر در شعر بسر کرده و در باخته ام
- شماره ٤٠٠: تا کي دهم بدست تماشا زمام چشم
- شماره ٤٠١: خانه زاد محنتيم آسودگي کم ديده ايم
- شماره ٤٠٢: از دل غم او دريغ داريم
- شماره ٤٠٣: هر چند بيغمانه بمسکن فتاده ام
- شماره ٤٠٤: تنها نه دلق خود بمي ناب شسته ايم
- شماره ٤٠٥: نشسته بر سر گنج و بفقر مشهورم
- شماره ٤٠٦: بس که درد عالمي در عشق تنها ميکشم
- شماره ٤٠٧: تا کي بحرم تشنه لب و مضمحل افتم
- شماره ٤٠٨: ناليده ام ز درد مگر بانگ بلبلم
- شماره ٤٠٩: اي گريه خون دل بکنار هوس مکن
- شماره ٤١٠: اي ديده خون ببار بسويش تظر مکن
- شماره ٤١١: ميرم ز شوق و گويم يا رب بحسرت من
- شماره ٤١٢: بوستان پژمرده گردد از دل ناشاد من
- شماره ٤١٣: زخونم روي ميدان تازه گردان
- شماره ٤١٤: دلا رنجي ببر کز دردمندان ميتوان بودن
- شماره ٤١٥: بچه رو بجلوه آيد طلب نيازمندان
- شماره ٤١٦: اينک رسيد وعده گشاد نقاب کو
- شماره ٤١٧: تا بخونريزيم اشارتها نمود ابروي او
- شماره ٤١٨: ساغر لبريز وصل بر کف مشتاق نه
- شماره ٤١٩: نفسي که غمزه او بصف بلا نشسته
- شماره ٤٢٠: خيز و شراب حيرتم زان قد جلوه سازده
- شماره ٤٢١: عاشقي ، دکان رسوائي بشهر وکومنه
- شماره ٤٢٢: اي که سر تاقدمم را بجنون داشته
- شماره ٤٢٣: نه بيموجب بخاکم از سم اسبش نشان مانده
- شماره ٤٢٤: باز از شراب فتنه خرابم نميکني
- شماره ٤٢٥: بشمعي گوصبا گر ره بخلوتخانه داري
- شماره ٤٢٦: تا برآني که دوستدار کشي
- شماره ٤٢٧: چندم اي ناله سحر بکشي
- شماره ٤٢٨: امشب که بسر شراب داري
- شماره ٤٢٩: نه شکيب تو به از مي نه ادب زمان مستي
- شماره ٤٣٠: نه از غربت اندر وطن ميروي