شماره ٣٢٨: خاشاک برق عشق بود حسن خانه سوز
خاشاک برق عشق بود حسن خانه سوز
برقيست عشق شعله گداز زبانه سوز
تا کي بهانه گيري آسودگي ، کجاست
ناموس درد پرور وشرم بهانه سوز
در مزرع جهان مفشان دانه اميد
زين دشت در گذر که زمينيست دانه سوز
گفتني چه طايرست دل سينه دشمنت
آتش بخويش در زده آشيانه سوز
در خرمن زمانه زنم آتش از فغان
شوق تو جانگداز من ومن زمانه سوز
چون سيل آتش آمده ام مست اشتياق
کز بوسه هاي گرم شوم آستانه سوز
عرفي مجو نهايت ايام دوستي
درياي آتشيست محبت کرانه سوز