شماره ٢٧٦: خوش آنکه حيرتم از جلوه جمال تو باشد
خوش آنکه حيرتم از جلوه جمال تو باشد
هجوم گريه ام از باده وصال تو باشد
چنين که حسن ترا جلوه دوست کرده ندانم
براي اهل قيامت چه در خيال تو باشد
بوصل چون نگدازد ز حسرت تو اسيري
که مانع نگهش بيم انفعال تو باشد
ز ضعف خوش بهلاکم اميدواري وترسم
که زنده مانم واين باعث ملال تو باشد
دم وداع نديدم کسي بحالت عرفي
مگر کسي که دل از جان کند بحال تو باشد