شماره ٣٦٢: خوشا جهان چو من از داغ دل کباب شوم
خوشا جهان چو من از داغ دل کباب شوم
زمانه را کنم آباد اگر خراب شوم
بران سرم که چنان آتشي برافروزم
که در ميانه آن تا ابد کباب شوم
دهان شيشه گشادست عشق ، نزديکست
که بي نياز ز کيفيت شراب شوم
چنان ز عشق مهياي تربيت شده ام
که گرز ذره نظر يابم آفتاب شوم
رسم بمقصد و عمدانه ايستم از ننگ
بهر طرف که چو همت گران رکاب شوم
چنين که همت عرفي عنان سبک کردست
بگرد او نرسم گر همه شتاب شوم