شماره ٣١٧: گر مرد وفايي ره بازار الم گير
گر مرد وفايي ره بازار الم گير
سر پنجه ز الماس کن و دامن غم گير
اسباب پريشانيت اي دل همه جمعيت
دامن بميان بر زده راه عدم گير
خاکستر پروانه طلبکار سموم است
اي باد مسيحا ره گلزار الم گير
اي باد مبر سنبل فردوس بدوزخ
از گلشن ما مشت خسي سوخته کم گير
عيشي بغم دوست برابر نتوان يافت
تاوان صراحي که شکستيم زجم گير
هان تيغ برين صيد مکش اين دل عرفيست
آخر که ترا گفت که آهوي حرم گير