کاش آنکسان که منعم ازان تندخو کنند
صد دل نموده وام ونگاهي بدو کنند
رويم بکعبه ايست که طاعت بران او
از آب ديده هاي ملايک وضو کنند
اين تشنگي بجام وقدح کم نمي شود
با ساقيان بگوي که فکر سبو کنند
اينست التماس که ما را پس از وفات
رندان باده نوش بمي شست وشو کنند
نازم بغمزه که ز شوق خدنگ او
آسودگان خاک حيات آرزو کنند
منماي داغ عشق بروحانيان دلا
اهل زکام را مده اين گل که بو کنند
عرفي چه بيم داري از آسيب دلبران
بگذار تا بجان تو ناخن فرو کنند