غزليات - قسمت اول
- شماره ١: اي رستخيز ناگهان وي رحمت بي منتها
- شماره ٢: اي طايران قدس را عشقت فزوده بال ها
- شماره ٣: اي دل چه انديشيده اي در عذر آن تقصيرها
- شماره ٤: اي يوسف خوش نام ما خوش مي روي بر بام ما
- شماره ٥: آن شکل بين وان شيوه بين وان قد و خد و دست و پا
- شماره ٦: بگريز اي مير اجل از ننگ ما از ننگ ما
- شماره ٧: بنشسته ام من بر درت تا بوک برجوشد وفا
- شماره ٨: جز وي چه باشد کز اجل اندرربايد کل ما
- شماره ٩: من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقيا
- شماره ١٠: مهمان شاهم هر شبي بر خوان احسان و وفا
- شماره ١١: اي طوطي عيسي نفس وي بلبل شيرين نوا
- شماره ١٢: اي نوبهار عاشقان داري خبر از يار ما
- شماره ١٣: اي باد بي آرام ما با گل بگو پيغام ما
- شماره ١٤: اي عاشقان اي عاشقان امروز ماييم و شما
- شماره ١٥: اي نوش کرده نيش را بي خويش کن باخويش را
- شماره ١٦: اي يوسف آخر سوي اين يعقوب نابينا بيا
- شماره ١٧: آمد ندا از آسمان جان را که بازآ الصلا
- شماره ١٨: اي يوسف خوش نام ما خوش مي روي بر بام ما
- شماره ١٩: امروز ديدم يار را آن رونق هر کار را
- شماره ٢٠: چندانک خواهي جنگ کن يا گرم کن تهديد را
- شماره ٢١: جرمي ندارم بيش از اين کز دل هوا دارم تو را
- شماره ٢٢: چندان بنالم ناله ها چندان برآرم رنگ ها
- شماره ٢٣: چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها
- شماره ٢٤: چون نالد اين مسکين که تا رحم آيد آن دلدار را
- شماره ٢٥: من دي نگفتم مر تو را کاي بي نظير خوش لقا
- شماره ٢٦: هر لحظه وحي آسمان آيد به سر جان ها
- شماره ٢٧: آن خواجه را در کوي ما در گل فرورفتست پا
- شماره ٢٨: اي شاه جسم و جان ما خندان کن دندان ما
- شماره ٢٩: اي از وراي پرده ها تاب تو تابستان ما
- شماره ٣٠: اي فصل باباران ما برريز بر ياران ما
- شماره ٣١: بادا مبارک در جهان سور و عروسي هاي ما
- شماره ٣٢: ديدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتي
- شماره ٣٣: مي ده گزافه ساقيا تا کم شود خوف و رجا
- شماره ٣٤: اي عاشقان اي عاشقان آمد گه وصل و لقا
- شماره ٣٥: اي يار ما دلدار ما اي عالم اسرار ما
- شماره ٣٦: خواجه بيا خواجه بيا خواجه دگربار بيا
- شماره ٣٧: يار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
- شماره ٣٨: رستم از اين نفس و هوا زنده بلا مرده بلا
- شماره ٣٩: آه که آن صدر سرا مي ندهد بار مرا
- شماره ٤٠: طوق جنون سلسله شد باز مکن سلسله را
- شماره ٤١: شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما
- شماره ٤٢: کار تو داري صنما قدر تو باري صنما
- شماره ٤٣: کاهل و ناداشت بدم کام درآورد مرا
- شماره ٤٤: در دو جهان لطيف و خوش همچو امير ما کجا
- شماره ٤٥: با لب او چه خوش بود گفت و شنيد و ماجرا
- شماره ٤٦: دي بنواخت يار من بنده غم رسيده را
- شماره ٤٧: اي که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا
- شماره ٤٨: ماه درست را ببين کو بشکست خواب ما
- شماره ٤٩: با تو حيات و زندگي بي تو فنا و مردنا
- شماره ٥٠: اي بگرفته از وفا گوشه کران چرا چرا
- شماره ٥١: گر تو ملولي اي پدر جانب يار من بيا
- شماره ٥٢: چون همه عشق روي تست جمله رضاي نفس ما
- شماره ٥٣: عشق تو آورد قدح پر ز بلاها
- شماره ٥٤: از اين اقبالگاه خوش مشو يک دم دلا تنها
- شماره ٥٥: شب قدر است جسم تو کز او يابند دولت ها
- شماره ٥٦: عطارد مشتري بايد متاع آسماني را
- شماره ٥٧: مسلمانان مسلمانان چه بايد گفت ياري را
- شماره ٥٨: رسيد آن شه رسيد آن شه بياراييد ايوان را
- شماره ٥٩: تو از خواري همي نالي نمي بيني عنايت ها
- شماره ٦٠: ايا نور رخ موسي مکن اعمي صفورا را
- شماره ٦١: هلا اي زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را
- شماره ٦٢: بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را
- شماره ٦٣: چه چيزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را
- شماره ٦٤: تو ديدي هيچ عاشق را که سيري بود از اين سودا
- شماره ٦٥: ببين ذرات روحاني که شد تابان از اين صحرا
- شماره ٦٦: تو را ساقي جان گويد براي ننگ و نامي را
- شماره ٦٧: از آن مايي اي مولا اگر امروز اگر فردا
- شماره ٦٨: چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را
- شماره ٦٩: چه باشد گر نگارينم بگيرد دست من فردا
- شماره ٧٠: برات آمد برات آمد بنه شمع براتي را
- شماره ٧١: اگر نه عشق شمس الدين بدي در روز و شب ما را
- شماره ٧٢: به خانه خانه مي آرد چو بيذق شاه جان ما را
- شماره ٧٣: آمد بت ميخانه تا خانه برد ما را
- شماره ٧٤: گر زان که نه اي طالب جوينده شوي با ما
- شماره ٧٥: اي خواجه نمي بيني اين روز قيامت را
- شماره ٧٦: آخر بشنيد آن مه آه سحر ما را
- شماره ٧٧: آب حيوان بايد مر روح فزايي را
- شماره ٧٨: ساقي ز شراب حق پر دار شرابي را
- شماره ٧٩: اي خواجه نمي بيني اين روز قيامت را
- شماره ٨٠: امروز گزافي ده آن باده نابي را
- شماره ٨١: اي ساقي جان پر کن آن ساغر پيشين را
- شماره ٨٢: معشوقه به سامان شد تا باد چنين بادا
- شماره ٨٣: اي يار قمرسيما اي مطرب شکرخا
- شماره ٨٤: چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها
- شماره ٨٥: از بهر خدا بنگر در روي چو زر جانا
- شماره ٨٦: اي گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا
- شماره ٨٧: جانا سر تو يارا مگذار چنين ما را
- شماره ٨٨: شاد آمدي اي مه رو اي شادي جان شاد آ
- شماره ٨٩: يک پند ز من بشنو خواهي نشوي رسوا
- شماره ٩٠: اي شاد که ما هستيم اندر غم تو جانا
- شماره ٩١: در آب فکن ساقي بط زاده آبي را
- شماره ٩٢: زهي باغ زهي باغ که بشکفت ز بالا
- شماره ٩٣: مينديش مينديش که انديشه گري ها
- شماره ٩٤: زهي عشق زهي عشق که ما راست خدايا
- شماره ٩٥: زهي عشق زهي عشق که ما راست خدايا
- شماره ٩٦: لب را تو به هر بوسه و هر لوت ميالا
- شماره ٩٧: رفتم به سوي مصر و خريدم شکري را
- شماره ٩٨: اي از نظرت مست شده اسم و مسما
- شماره ٩٩: دلارام نهان گشته ز غوغا
- شماره ١٠٠: بيا اي جان نو داده جهان را
- شماره ١٠١: بسوزانيم سودا و جنون را
- شماره ١٠٢: سليمانا بيار انگشتري را
- شماره ١٠٣: دل و جان را در اين حضرت بپالا
- شماره ١٠٤: خبر کن اي ستاره يار ما را
- شماره ١٠٥: چو او باشد دل دلسوز ما را
- شماره ١٠٦: مرا حلوا هوس کردست حلوا
- شماره ١٠٧: امير حسن خندان کن چشم را
- شماره ١٠٨: به برج دل رسيدي بيست اين جا
- شماره ١٠٩: بکت عيني غداه البين دمعا
- شماره ١١٠: تو بشکن چنگ ما را اي معلا
- شماره ١١١: براي تو فدا کرديم جان ها
- شماره ١١٢: ز روي تست عيد آثار ما را
- شماره ١١٣: اي مطرب دل براي ياري را
- شماره ١١٤: اندر دل ما تويي نگارا
- شماره ١١٥: اي جان و قوام جمله جان ها
- شماره ١١٦: اي سخت گرفته جادوي را
- شماره ١١٧: از دور بديده شمس دين را
- شماره ١١٨: بنمود وفا از اين جا
- شماره ١١٩: برخيز و صبوح را بيارا
- شماره ١٢٠: تا چند تو پس روي به پيش آ
- شماره ١٢١: چون خانه روي ز خانه ما
- شماره ١٢٢: ديدم رخ خوب گلشني را
- شماره ١٢٣: ديدم شه خوب خوش لقا را
- شماره ١٢٤: ساقي تو شراب لامکان را
- شماره ١٢٥: گفتي که گزيده اي تو بر ما
- شماره ١٢٦: گستاخ مکن تو ناکسان را
- شماره ١٢٧: کو مطرب عشق چست دانا
- شماره ١٢٨: ما را سفري فتاد بي ما
- شماره ١٢٩: مشکن دل مرد مشتري را
- شماره ١٣٠: بيدار کنيد مستيان را
- شماره ١٣١: من چو موسي در زمان آتش شوق و لقا
- شماره ١٣٢: در ميان پرده خون عشق را گلزارها
- شماره ١٣٣: غمزه عشقت بدان آرد يکي محتاج را
- شماره ١٣٤: ساقيا در نوش آور شيره عنقود را
- شماره ١٣٥: ساقيا گردان کن آخر آن شراب صاف را
- شماره ١٣٦: پرده ديگر مزن جز پرده دلدار ما
- شماره ١٣٧: با چنين شمشير دولت تو زبون ماني چرا
- شماره ١٣٨: سکه رخسار ما جز زر مبادا بي شما
- شماره ١٣٩: رنج تن دور از تو اي تو راحت جان هاي ما
- شماره ١٤٠: درد ما را در جهان درمان مبادا بي شما
- شماره ١٤١: جمله ياران تو سنگند و توي مرجان چرا
- شماره ١٤٢: دولتي همسايه شد همسايگان را الصلا
- شماره ١٤٣: دوش من پيغام کردم سوي تو استاره را
- شماره ١٤٤: عقل دريابد تو را يا عشق يا جان صفا
- شماره ١٤٥: اي وصالت يک زمان بوده فراقت سال ها
- شماره ١٤٦: در صفاي باده بنما ساقيا تو رنگ ما
- شماره ١٤٧: آخر از هجران به وصلش دررسيدستي دلا
- شماره ١٤٨: از پي شمس حق و دين ديده گريان ما
- شماره ١٤٩: خدمت شمس حق و دين يادگارت ساقيا
- شماره ١٥٠: درد شمس الدين بود سرمايه درمان ما
- شماره ١٥١: سر برون کن از دريچه جان ببين عشاق را
- شماره ١٥٢: دوش آن جانان ما افتان و خيزان يک قبا
- شماره ١٥٣: شمع ديدم گرد او پروانه ها چون جمع ها
- شماره ١٥٤: ديده حاصل کن دلا آنگه ببين تبريز را
- شماره ١٥٥: از فراق شمس دين افتاده ام در تنگنا
- شماره ١٥٦: اي هوس هاي دلم بيا بيا بيا بيا
- شماره ١٥٧: اي هوس هاي دلم باري بيا رويي نما
- شماره ١٥٨: امتزاج روح ها در وقت صلح و جنگ ها
- شماره ١٥٩: اي ز مقدارت هزاران فخر بي مقدار را
- شماره ١٦٠: مفروشيد کمان و زره و تيغ زنان را
- شماره ١٦١: چو فرستاد عنايت به زمين مشعله ها را
- شماره ١٦٢: تو مرا جان و جهاني چه کنم جان و جهان را
- شماره ١٦٣: برويد اي حريفان بکشيد يار ما را
- شماره ١٦٤: چو مرا به سوي زندان بکشيد تن ز بالا
- شماره ١٦٥: اگر آن ميي که خوردي به سحر نبود گيرا
- شماره ١٦٦: چمني که تا قيامت گل او به بار بادا
- شماره ١٦٧: کي بپرسد جز تو خسته و رنجور تو را
- شماره ١٦٨: اي بروييده به ناخواست به مانند گيا
- شماره ١٦٩: رو ترش کن که همه روترشانند اين جا
- شماره ١٧٠: تا به شب اي عارف شيرين نوا
- شماره ١٧١: چون نمايي آن رخ گلرنگ را
- شماره ١٧٢: در ميان عاشقان عاقل مبا
- شماره ١٧٣: از يکي آتش برآوردم تو را
- شماره ١٧٤: ز آتش شهوت برآوردم تو را
- شماره ١٧٥: از وراي سر دل بين شيوه ها
- شماره ١٧٦: روح زيتونيست عاشق نار را
- شماره ١٧٧: اي بگفته در دلم اسرارها
- شماره ١٧٨: مي شدي غافل ز اسرار قضا
- شماره ١٧٩: گر تو عودي سوي اين مجمر بيا
- شماره ١٨٠: اي تو آب زندگاني فاسقنا
- شماره ١٨١: دل چو دانه ما مثال آسيا
- شماره ١٨٢: در ميان عاشقان عاقل مبا
- شماره ١٨٣: اي دل رفته ز جا بازميا
- شماره ١٨٤: من رسيدم به لب جوي وفا
- شماره ١٨٥: از بس که ريخت جرعه بر خاک ما ز بالا
- شماره ١٨٦: اي ميرآب بگشا آن چشمه روان را
- شماره ١٨٧: از سينه پاک کردم افکار فلسفي را
- شماره ١٨٨: بر چشمه ضميرت کرد آن پري وثاقي
- شماره ١٨٩: آمد بهار جان ها اي شاخ تر به رقص آ
- شماره ١٩٠: با آن که مي رساني آن باده بقا را
- شماره ١٩١: بيدار کن طرب را بر من بزن تو خود را
- شماره ١٩٢: بشکن سبو و کوزه اي ميرآب جان ها
- شماره ١٩٣: جانا قبول گردان اين جست و جوي ما را
- شماره ١٩٤: خواهم گرفتن اکنون آن مايه صور را
- شماره ١٩٥: شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را
- شماره ١٩٦: در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را
- شماره ١٩٧: اي بنده بازگرد به درگاه ما بيا
- شماره ١٩٨: اي صوفيان عشق بدريد خرقه ها
- شماره ١٩٩: اي خان و مان بمانده و از شهر خود جدا
- شماره ٢٠٠: نام شتر به ترکي چه بود بگو دوا
- شماره ٢٠١: شب رفت و هم تمام نشد ماجراي ما
- شماره ٢٠٢: هر روز بامداد سلام عليکما
- شماره ٢٠٣: آمد بهار خرم آمد نگار ما
- شماره ٢٠٤: سر بر گريبان درست صوفي اسرار را
- شماره ٢٠٥: چند گريزي ز ما چند روي جا به جا
- شماره ٢٠٦: اي همه خوبي تو را پس تو کرايي که را
- شماره ٢٠٧: اي که به هنگام درد راحت جاني مرا
- شماره ٢٠٨: از جهت ره زدن راه درآرد مرا
- شماره ٢٠٩: اي در ما را زده شمع سرايي درآ
- شماره ٢١٠: گر نه تهي باشدي بيشترين جوي ها
- شماره ٢١١: باز بنفشه رسيد جانب سوسن دوتا
- شماره ٢١٢: اسير شيشه کن آن جنيان دانا را
- شماره ٢١٣: اگر تو عاشق عشقي و عشق را جويا
- شماره ٢١٤: درخت اگر متحرک بدي ز جاي به جا
- شماره ٢١٥: من از کجا غم و شادي اين جهان ز کجا
- شماره ٢١٦: روم به حجره خياط عاشقان فردا
- شماره ٢١٧: چه نيکبخت کسي که خداي خواند تو را
- شماره ٢١٨: ز بهر غيرت آموخت آدم اسما را
- شماره ٢١٩: چو اندرآيد يارم چه خوش بود به خدا
- شماره ٢٢٠: ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا
- شماره ٢٢١: مرا تو گوش گرفتي همي کشي به کجا
- شماره ٢٢٢: رويم و خانه بگيريم پهلوي دريا
- شماره ٢٢٣: کجاست مطرب جان تا ز نعره هاي صلا
- شماره ٢٢٤: چه خيره مي نگري در رخ من اي برنا
- شماره ٢٢٥: بپخته است خدا بهر صوفيان حلوا
- شماره ٢٢٦: برفت يار من و يادگار ماند مرا
- شماره ٢٢٧: به جان پاک تو اي معدن سخا و وفا
- شماره ٢٢٨: بيار آن که قرين را سوي قرين کشدا
- شماره ٢٢٩: شراب داد خدا مر مرا تو را سرکا
- شماره ٢٣٠: ز سوز شوق دل من همي زند عللا
- شماره ٢٣١: سبکتري تو از آن دم که مي رسد ز صبا
- شماره ٢٣٢: چو عشق را تو نداني بپرس از شب ها
- شماره ٢٣٣: کجاست ساقي جان تا به هم زند ما را
- شماره ٢٣٤: ز جام ساقي باقي چو خورده اي تو دلا
- شماره ٢٣٥: مرا بديد و نپرسيد آن نگار چرا
- شماره ٢٣٦: مبارکي که بود در همه عروسي ها
- شماره ٢٣٧: يار ما دلدار ما عالم اسرار ما
- شماره ٢٣٨: هله اي کيا نفسي بيا
- شماره ٢٣٩: کراني ندارد بيابان ما
- شماره ٢٤٠: تو جان و جهاني کريما مرا
- شماره ٢٤١: نرد کف تو بردست مرا
- شماره ٢٤٢: خيک دل ما مشک تن ما
- شماره ٢٤٣: بگشا در بيا درآ که مبا عيش بي شما
- شماره ٢٤٤: چه شدي گر تو همچون من شدييي عاشق اي فتا
- شماره ٢٤٥: از براي صلاح مجنون را
- شماره ٢٤٦: صد دهل مي زنند در دل ما
- شماره ٢٤٧: بانگ تسبيح بشنو از بالا
- شماره ٢٤٨: گوش من منتظر پيام تو را
- شماره ٢٤٩: دل بر ما شدست دلبر ما
- شماره ٢٥٠: هين که منم بر در در برگشا
- شماره ٢٥١: پيشتر آ پيشتر اي بوالوفا
- شماره ٢٥٢: نذر کند يار که امشب تو را
- شماره ٢٥٣: چند نهان داري آن خنده را
- شماره ٢٥٤: باده ده آن يار قدح باره را
- شماره ٢٥٥: خيز صبوحي کن و درده صلا
- شماره ٢٥٦: داد دهي ساغر و پيمانه را
- شماره ٢٥٧: لعل لبش داد کنون مر مرا
- شماره ٢٥٨: گر بنخسبي شبي اي مه لقا
- شماره ٢٥٩: پيش کش آن شاه شکرخانه را
- شماره ٢٦٠: چرخ فلک با همه کار و کيا
- شماره ٢٦١: هان اي طبيب عاشقان سوداييي ديدي چو ما
- شماره ٢٦٢: فيما تري فيما تري يا من يري و لا يري
- شماره ٢٦٣: به شکرخنده اگر مي ببرد جان مرا
- شماره ٢٦٤: لي حبيب حبه يشوي الحشا
- شماره ٢٦٥: راح بفيها و الروح فيها
- شماره ٢٦٦: هيج نومي و نفي ريح علي الغور هفا
- شماره ٢٦٧: قد اشرقت الدنيا من نور حميانا
- شماره ٢٦٨: فديتک يا ذا الوحي آياته تتري
- شماره ٢٦٩: تعالوا بنا نصفوا نخلي التدللا
- شماره ٢٧٠: افدي قمرا لاح علينا و تلالا
- شماره ٢٧١: تعالوا کلنا ذا اليوم سکري
- شماره ٢٧٢: حداء الحادي صباحا بهواکم فاتينا
- شماره ٢٧٣: طال ما بتنا بلاکم يا کرامي و شتنا
- شماره ٢٧٤: ايه يا اهل الفراديس اقرؤا منشورنا
- شماره ٢٧٥: ابصرت روحي مليحا زلزلت زلزالها
- شماره ٢٧٦: يا خفي الحسن بين الناس يا نور الدجي
- شماره ٢٧٧: سبق الجد الينا نزل الحب علينا
- شماره ٢٧٨: انا لا اقسم الا برجال صدقونا
- شماره ٢٧٩: مولانا مولانا اغنانا اغنانا
- شماره ٢٨٠: يا منير الخد يا روح البقا
- شماره ٢٨١: يا ساقي المدامه حي علي الصلا
- شماره ٢٨٢: يا من لواء عشقک لا زال عاليا
- شماره ٢٨٣: جاء الربيع مفتخرا في جوارنا
- شماره ٢٨٤: اخي رايت جمالا سبا القلوب سبا
- شماره ٢٨٥: اتاک عيد وصال فلا تذق حزنا
- شماره ٢٨٦: يا من بنا قصر الکمال مشيدا
- شماره ٢٨٧: ورد البشير مبشرا ببشاره
- شماره ٢٨٨: يا کالمينا يا حاکمينا
- شماره ٢٨٩: يا مخجل البدر اشرقنا بلالا
- شماره ٢٩٠: بي يار مهل ما را بي يار مخسب امشب
- شماره ٢٩١: اي خواب به جان تو زحمت ببري امشب
- شماره ٢٩٢: زان شاهد شکرلب زان ساقي خوش مذهب
- شماره ٢٩٣: مهمان توام اي جان زنهار مخسب امشب
- شماره ٢٩٤: بريده شد از اين جوي جهان آب
- شماره ٢٩٥: الا اي روي تو صد ماه و مهتاب
- شماره ٢٩٦: مخسب اي يار مهمان دار امشب
- شماره ٢٩٧: اي در غم تو به سوز و يارب
- شماره ٢٩٨: آه از اين زشتان که مه رو مي نمايند از نقاب
- شماره ٢٩٩: يا وصال يار بايد يا حريفان را شراب
- شماره ٣٠٠: کو همه لطف که در روي تو ديدم همه شب
- شماره ٣٠١: هله صدر و بدر عالم منشين مخسب امشب
- شماره ٣٠٢: در هوايت بي قرارم روز و شب
- شماره ٣٠٣: مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب
- شماره ٣٠٤: هيچ مي داني چه مي گويد رباب
- شماره ٣٠٥: آواز داد اختر بس روشنست امشب
- شماره ٣٠٦: رغبت به عاشقان کن اي جان صدر غايب
- شماره ٣٠٧: کار همه محبان همچون زرست امشب
- شماره ٣٠٨: خوابم ببسته اي بگشا اي قمر نقاب
- شماره ٣٠٩: واجب کند چو عشق مرا کرد دل خراب
- شماره ٣١٠: بازآمد آن مهي که نديدش فلک به خواب
- شماره ٣١١: زشت کسي کو نشد مسخره يار خوب
- شماره ٣١٢: به جان تو که مرو از ميان کار مخسب
- شماره ٣١٣: رباب مشرب عشقست و مونس اصحاب
- شماره ٣١٤: تو را که عشق نداري تو را رواست بخسب
- شماره ٣١٥: چشم ها وا نمي شود از خواب
- شماره ٣١٦: چونک درآييم به غوغاي شب
- شماره ٣١٧: يار آمد به صلح اي اصحاب
- شماره ٣١٨: علونا سماء الود من غير سلم
- شماره ٣١٩: امسي و اصبح بالجوي اتعذب
- شماره ٣٢٠: ابشروا يا قوم هذا فتح باب
- شماره ٣٢١: آن خواجه را از نيم شب بيماريي پيدا شده ست
- شماره ٣٢٢: آمده ام که تا به خود گوش کشان کشانمت
- شماره ٣٢٣: آن نفسي که باخودي يار چو خار آيدت
- شماره ٣٢٤: درآ تا خرقه قالب دراندازم همين ساعت
- شماره ٣٢٥: که ديد اي عاشقان شهري که شهر نيکبختانست
- شماره ٣٢٦: حالت ده و حيرت ده اي مبدع بي حالت
- شماره ٣٢٧: از دفتر عمر ما يکتا ورقي مانده ست
- شماره ٣٢٨: بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت
- شماره ٣٢٩: بياييد بياييد که گلزار دميده ست
- شماره ٣٣٠: بار دگر آن دلبر عيار مرا يافت
- شماره ٣٣١: زان شاه که او را هوس طبل و علم نيست
- شماره ٣٣٢: اين خانه که پيوسته در او بانگ چغانه ست
- شماره ٣٣٣: اندر دل هر کس که از اين عشق اثر نيست
- شماره ٣٣٤: از اول امروز حريفان خرابات
- شماره ٣٣٥: همه خوف آدمي را از درونست
- شماره ٣٣٦: بده يک جام اي پير خرابات
- شماره ٣٣٧: ببستي چشم يعني وقت خوابست
- شماره ٣٣٨: سماع از بهر جان بي قرارست
- شماره ٣٣٩: سماع آرام جان زندگانيست
- شماره ٣٤٠: دگربار اين دلم آتش گرفتست
- شماره ٣٤١: بيا کامروز ما را روز عيدست
- شماره ٣٤٢: مرا چون تا قيامت يار اينست
- شماره ٣٤٣: ز همراهان جدايي مصلحت نيست
- شماره ٣٤٤: به جان تو که سوگند عظيمست
- شماره ٣٤٥: بگو اي يار همراز اين چه شيوه ست
- شماره ٣٤٦: شنيدم مر مرا لطفت دعا گفت
- شماره ٣٤٧: قرار زندگاني آن نگارست
- شماره ٣٤٨: صدايي کز کمان آيد نذيريست
- شماره ٣٤٩: مبر رنج اي برادر خواجه سختست
- شماره ٣٥٠: ز بعد وقت نوميدي اميديست
- شماره ٣٥١: طبيب درد بي درمان کدامست
- شماره ٣٥٢: چو با ما يار ما امروز جفتست
- شماره ٣٥٣: زهي مي کاندر آن دستست هيهات
- شماره ٣٥٤: ز ميخانه دگربار اين چه بويست
- شماره ٣٥٥: در اين خانه کژي اي دل گهي راست
- شماره ٣٥٦: تو را در دلبري دستي تمامست
- شماره ٣٥٧: چو آن کان کرم ما را شکارست
- شماره ٣٥٨: نگار خوب شکربار چونست
- شماره ٣٥٩: در اين جو دل چو دولاب خرابست
- شماره ٣٦٠: ايا ساقي توي قاضي حاجات
- شماره ٣٦١: اگر حوا بدانستي ز رنگت
- شماره ٣٦٢: دو چشم آهوانش شيرگيرست
- شماره ٣٦٣: چنان کاين دل از آن دلدار مستست
- شماره ٣٦٤: تا نقش خيال دوست با ماست
- شماره ٣٦٥: مي دان که زمانه نقش سوداست
- شماره ٣٦٦: دود دل ما نشان سوداست
- شماره ٣٦٧: دل آمد و دي به گوش جان گفت
- شماره ٣٦٨: گويم سخن شکرنباتت
- شماره ٣٦٩: در شهر شما يکي نگاريست
- شماره ٣٧٠: آمد رمضان و عيد با ماست
- شماره ٣٧١: گر جام سپهر زهرپيماست
- شماره ٣٧٢: من سر نخورم که سر گران ست
- شماره ٣٧٣: گر مي نکند لبم بيانت
- شماره ٣٧٤: پرسيد کسي که ره کدامست
- شماره ٣٧٥: مر عاشق را ز ره چه بيمست
- شماره ٣٧٦: امروز جنون نو رسيده ست
- شماره ٣٧٧: آن را که در آخرش خري هست
- شماره ٣٧٨: اي گشته ز شاه عشق شهمات
- شماره ٣٧٩: اي کرده ميان سينه غارت
- شماره ٣٨٠: آن خواجه اگر چه تيزگوش است
- شماره ٣٨١: آن ره که بيامدم کدامست
- شماره ٣٨٢: اي از کرم تو کار ما راست
- شماره ٣٨٣: هين که گردن سست کردي کو کبابت کو شرابت
- شماره ٣٨٤: عاشقان را گر چه در باطن جهاني ديگرست
- شماره ٣٨٥: خلق هاي خوب تو پيشت دود بعد از وفات
- شماره ٣٨٦: چون نداري تاب دانش چشم بگشا در صفات
- شماره ٣٨٧: خاک آن کس شو که آب زندگانش روشنست
- شماره ٣٨٨: خدمت بي دوستي را قدر و قيمت هست نيست
- شماره ٣٨٩: چون دلت با من نباشد همنشيني سود نيست
- شماره ٣٩٠: ساربانا اشتران بين سر به سر قطار مست
- شماره ٣٩١: مطربا اين پرده زن کان يار ما مست آمدست
- شماره ٣٩٢: گر نديد آن شادجان اين گلستان را شاد چيست
- شماره ٣٩٣: جمع باشيد اي حريفان زانک وقت خواب نيست
- شماره ٣٩٤: چشمه اي خواهم که از وي جمله را افزايش است
- شماره ٣٩٥: عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نيست
- شماره ٣٩٦: در ره معشوق ما ترسندگان را کار نيست
- شماره ٣٩٧: آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست
- شماره ٣٩٨: از سقاهم ربهم بين جمله ابرار مست
- شماره ٣٩٩: آخر اي دلبر نه وقت عشرت انگيزي شدست
- شماره ٤٠٠: چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست
- شماره ٤٠١: اندرآ اي مه که بي تو ماه را استاره نيست
- شماره ٤٠٢: نقش بند جان که جان ها جانب او مايلست
- شماره ٤٠٣: گر تو پنداري به حسن تو نگاري هست نيست
- شماره ٤٠٤: هله اي آنک بخوردي سحري باده که نوشت
- شماره ٤٠٥: به خدا کت نگذارم که روي راه سلامت
- شماره ٤٠٦: چند گويي که چه چاره ست و مرا درمان چيست
- شماره ٤٠٧: چشم پرنور که مست نظر جانانست
- شماره ٤٠٨: آن شنيدي که خضر تخته کشتي بشکست
- شماره ٤٠٩: تا نلغزي که ز خون راه پس و پيش ترست
- شماره ٤١٠: دوش آمد بر من آنک شب افروز منست
- شماره ٤١١: عجب اي ساقي جان مطرب ما را چه شدست
- شماره ٤١٢: آنک بي باده کند جان مرا مست کجاست
- شماره ٤١٣: من نشستم ز طلب وين دل پيچان ننشست
- شماره ٤١٤: روز و شب خدمت تو بي سر و بي پا چه خوشست
- شماره ٤١٥: تشنه بر لب جو بين که چه در خواب شدست
- شماره ٤١٦: مطرب و نوحه گر عاشق و شوريده خوش است
- شماره ٤١٧: من پري زاده ام و خواب ندانم که کجا است
- شماره ٤١٨: سر مپيچان و مجنبان که کنون نوبت تو است
- شماره ٤١٩: بوسه اي داد مرا دلبر عيار و برفت
- شماره ٤٢٠: ذوق روي ترشش بين که ز صد قند گذشت
- شماره ٤٢١: ساقيا اين مي از انگور کدامين پشته ست
- شماره ٤٢٢: اي که رويت چو گل و زلف تو چون شمشادست
- شماره ٤٢٣: مگر اين دم سر آن زلف پريشان شده است
- شماره ٤٢٤: دلبري و بي دلي اسرار ماست
- شماره ٤٢٥: عاشقان را جست و جو از خويش نيست
- شماره ٤٢٦: غير عشقت راه بين جستيم نيست
- شماره ٤٢٧: در دل و جان خانه کردي عاقبت
- شماره ٤٢٨: اين چنين پابند جان ميدان کيست
- شماره ٤٢٩: عاشقي و بي وفايي کار ماست
- شماره ٤٣٠: گم شدن در گم شدن دين منست
- شماره ٤٣١: عشوه دشمن بخوردي عاقبت
- شماره ٤٣٢: اين چنين پابند جان ميدان کيست
- شماره ٤٣٣: اندر اين جمع شررها ز کجاست
- شماره ٤٣٤: هم به بر اين بت زيبا خوشکست
- شماره ٤٣٥: هر کي بالاست مر او را چه غمست
- شماره ٤٣٦: گفتا که کيست بر در گفتم کمين غلامت
- شماره ٤٣٧: هر جور کز تو آيد بر خود نهم غرامت
- شماره ٤٣٨: هر دم سلام آرد کاين نامه از فلانست
- شماره ٤٣٩: بگذشت روز با تو جانا به صد سعادت
- شماره ٤٤٠: امروز شهر ما را صد رونق ست و جانست
- شماره ٤٤١: بنماي رخ که باغ و گلستانم آرزوست
- شماره ٤٤٢: بر عاشقان فريضه بود جست و جوي دوست
- شماره ٤٤٣: از دل به دل برادر گويند روزنيست
- شماره ٤٤٤: ساقي بيار باده که ايام بس خوشست
- شماره ٤٤٥: اين طرفه آتشي که دمي برقرار نيست
- شماره ٤٤٦: گر چپ و راست طعنه و تشنيع بيهده ست
- شماره ٤٤٧: اي گل تو را اگر چه رخسار نازکست
- شماره ٤٤٨: امروز روز نوبت ديدار دلبرست
- شماره ٤٤٩: جانا جمال روح بسي خوب و بافرست
- شماره ٤٥٠: از بامداد روي تو ديدن حيات ماست
- شماره ٤٥١: پنهان مشو که روي تو بر ما مبارکست
- شماره ٤٥٢: ساقي و سردهي ز لب يارم آرزوست
- شماره ٤٥٣: بد دوش بي تو تيره شب و روشني نداشت
- شماره ٤٥٤: جان سوي جسم آمد و تن سوي جان نرفت
- شماره ٤٥٥: آن روح را که عشق حقيقي شعار نيست
- شماره ٤٥٦: ما را کنار گير تو را خود کنار نيست
- شماره ٤٥٧: اي چنگ پرده هاي سپاهانم آرزوست
- شماره ٤٥٨: امروز چرخ را ز مه ما تحيريست
- شماره ٤٥٩: اي مرده اي که در تو ز جان هيچ بوي نيست
- شماره ٤٦٠: عاشق آن قند تو جان شکرخاي ماست
- شماره ٤٦١: شاه گشادست رو ديده شه بين که راست
- شماره ٤٦٢: يوسف کنعانيم روي چو ماهم گواست
- شماره ٤٦٣: هر نفس آواز عشق مي رسد از چپ و راست
- شماره ٤٦٤: نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست
- شماره ٤٦٥: کار ندارم جز اين کارگه و کارم اوست
- شماره ٤٦٦: باز درآمد به بزم مجلسيان دوست دوست
- شماره ٤٦٧: آنک چنان مي رود اي عجب او جان کيست
- شماره ٤٦٨: با وي از ايمان و کفر باخبري کافريست
- شماره ٤٦٩: اي غم اگر مو شوي پيش منت بار نيست
- شماره ٤٧٠: اي غم اگر مو شوي پيش منت بار نيست
- شماره ٤٧١: پيش چنين ماه رو گيج شدن واجبست
- شماره ٤٧٢: کالبد ما ز خواب کاهل و مشغول خاست
- شماره ٤٧٣: هر نفس آواز عشق مي رسد از چپ و راست
- شماره ٤٧٤: ز عشق روي تو روشن دل بنين و بنات
- شماره ٤٧٥: بيا که عاشق ماهست وز اختران پيداست
- شماره ٤٧٦: بخند بر همه عالم که جاي خنده تو راست
- شماره ٤٧٧: ز آفتاب سعادت مرا شراباتست
- شماره ٤٧٨: وجود من به کف يار جز که ساغر نيست
- شماره ٤٧٩: ستيزه کن که ز خوبان ستيزه شيرينست
- شماره ٤٨٠: به حق آن که در اين دل بجز ولاي تو نيست
- شماره ٤٨١: چه گوهري تو که کس را به کف بهاي تو نيست
- شماره ٤٨٢: برات عاشق نو کن رسيد روز برات
- شماره ٤٨٣: هر آنک از سبب وحشت غمي تنهاست
- شماره ٤٨٤: هر آنچ دور کند مر تو را ز دوست بدست
- شماره ٤٨٥: سه روز شد که نگارين من دگرگونست
- شماره ٤٨٦: به حق چشم خمار لطيف تابانت
- شماره ٤٨٧: چو عيد و چون عرفه عارفان اين عرفات
- شماره ٤٨٨: در اين سلام مرا با تو دار و گير جداست
- شماره ٤٨٩: اگر تو مست وصالي رخ تو ترش چراست
- شماره ٤٩٠: مرا چو زندگي از ياد روي چون مه توست
- شماره ٤٩١: جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست
- شماره ٤٩٢: ز دام چند بپرسي و دانه را چه شدست
- شماره ٤٩٣: تو مردي و نظرت در جهان جان نگريست
- شماره ٤٩٤: به شاه نهاني رسيدي که نوشت
- شماره ٤٩٥: اگر مر تو را صلح آهنگ نيست
- شماره ٤٩٦: طرب اي بحر اصل آب حيات
- شماره ٤٩٧: صوفيان آمدند از چپ و راست
- شماره ٤٩٨: فعل نيکان محرض نيکيست
- شماره ٤٩٩: عشق جز دولت و عنايت نيست
- شماره ٥٠٠: قبله امروز جز شهنشه نيست
- شماره ٥٠١: امشب از چشم و مغز خواب گريخت
- شماره ٥٠٢: اندرآ عيش بي تو شادان نيست
- شماره ٥٠٣: بر شکرت جمع مگس ها چراست
- شماره ٥٠٤: خيز که امروز جهان آن ماست
- شماره ٥٠٥: پيشتر آ روي تو جز نور نيست
- شماره ٥٠٦: کار من اينست که کاريم نيست
- شماره ٥٠٧: کيست که او بنده راي تو نيست
- شماره ٥٠٨: شير خدا بند گسستن گرفت
- شماره ٥٠٩: مرغ دلم باز پريدن گرفت
- شماره ٥١٠: باز به بط گفت که صحرا خوشست
- شماره ٥١١: همچو گل سرخ برو دست دست
- شماره ٥١٢: صبر مرا آينه بيماريست
- شماره ٥١٣: کيست در اين شهر که او مست نيست
- شماره ٥١٤: قصد سرم داري خنجر به مشت
- شماره ٥١٥: خانه دل باز کبوتر گرفت
- شماره ٥١٦: بازرسيديم ز ميخانه مست
- شماره ٥١٧: اي ز بگه خاسته سر مست مست
- شماره ٥١٨: نفسي بهوي الحبيب فارت
- شماره ٥١٩: اي دل فرورو در غمش کالصبر مفتاح الفرج
- شماره ٥٢٠: اي مبارک ز تو صبوح و صباح
- شماره ٥٢١: يا راهبا انظر الي مصباح
- شماره ٥٢٢: ماه ديدم شد مرا سوداي چرخ
- شماره ٥٢٣: اي بي وفا جاني که او بر ذوالوفا عاشق نشد
- شماره ٥٢٤: بي گاه شد بي گاه شد خورشيد اندر چاه شد
- شماره ٥٢٥: بي گاه شد بي گاه شد خورشيد اندر چاه شد
- شماره ٥٢٦: اي لوليان اي لوليان يک لوليي ديوانه شد
- شماره ٥٢٧: گر جان عاشق دم زند آتش در اين عالم زند
- شماره ٥٢٨: آن کيست آن آن کيست آن کو سينه را غمگين کند
- شماره ٥٢٩: خامي سوي پاليز جان آمد که تا خربز خورد
- شماره ٥٣٠: امروز خندانيم و خوش کان بخت خندان مي رسد
- شماره ٥٣١: صوفي چرا هوشيار شد ساقي چرا بي کار شد
- شماره ٥٣٢: مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند
- شماره ٥٣٣: رندان سلامت مي کنند جان را غلامت مي کنند
- شماره ٥٣٤: رو آن ربابي را بگو مستان سلامت مي کنند
- شماره ٥٣٥: سوداي تو در جوي جان چون آب حيوان مي رود
- شماره ٥٣٦: آمد بهار عاشقان تا خاکدان بستان شود
- شماره ٥٣٧: کاري نداريم اي پدر جز خدمت ساقي خود
- شماره ٥٣٨: گر آتش دل برزند بر مؤمن و کافر زند
- شماره ٥٣٩: مستي سلامت مي کند پنهان پيامت مي کند
- شماره ٥٤٠: مستي سلامت مي کند پنهان پيامت مي کند
- شماره ٥٤١: صرفه مکن صرفه مکن صرفه گدارويي بود
- شماره ٥٤٢: بي گاه شد بي گاه شد خورشيد اندر چاه شد
- شماره ٥٤٣: يار مرا مي نهلد تا که بخارم سر خود
- شماره ٥٤٤: اي که ز يک تابش تو کوه احد پاره شود
- شماره ٥٤٥: بي تو به سر مي نشود با دگري مي نشود
- شماره ٥٤٦: هين سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
- شماره ٥٤٧: سجده کنم پيشکش آن قد و بالا چه شود
- شماره ٥٤٨: چشم تو ناز مي کند ناز جهان تو را رسد
- شماره ٥٤٩: آب زنيد راه را هين که نگار مي رسد
- شماره ٥٥٠: پنبه ز گوش دور کن بانگ نجات مي رسد
- شماره ٥٥١: جان و جهان چو روي تو در دو جهان کجا بود
- شماره ٥٥٢: چيست صلاي چاشتگه خواجه به گور مي رود
- شماره ٥٥٣: بي همگان به سر شود بي تو به سر نمي شود
- شماره ٥٥٤: اين رخ رنگ رنگ من هر نفسي چه مي شود
- شماره ٥٥٥: چونک جمال حسن تو اسب شکار زين کند
- شماره ٥٥٦: جور و جفا و دوريي کان کنکار مي کند
- شماره ٥٥٧: دل چو بديد روي تو چون نظرش به جان بود
- شماره ٥٥٨: يار مرا چو اشتران باز مهار مي کشد
- شماره ٥٥٩: زهره عشق هر سحر بر در ما چه مي کند
- شماره ٥٦٠: عاشق دلبر مرا شرم و حيا چرا بود
- شماره ٥٦١: طوطي جان مست من از شکري چه مي شود
- شماره ٥٦٢: خيال ترک من هر شب صفات ذات من گردد
- شماره ٥٦٣: دلا نزد کسي بنشين که او از دل خبر دارد
- شماره ٥٦٤: همي بينيم ساقي را که گرد جام مي گردد
- شماره ٥٦٥: اگر صد همچو من گردد هلاک او را چه غم دارد
- شماره ٥٦٦: بتي کو زهره و مه را همه شب شيوه آموزد
- شماره ٥٦٧: نباشد عيب پرسيدن تو را خانه کجا باشد
- شماره ٥٦٨: چو آمد روي مه رويم چه باشد جان که جان باشد
- شماره ٥٦٩: بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد
- شماره ٥٧٠: بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد
- شماره ٥٧١: بيا کامشب به جان بخشي به زلف يار مي ماند
- شماره ٥٧٢: وراي پرده جانت دلا خلقان پنهانند
- شماره ٥٧٣: برآمد بر شجر طوطي که تا خطبه شکر گويد
- شماره ٥٧٤: مرا عاشق چنان بايد که هر باري که برخيزد
- شماره ٥٧٥: ايا سر کرده از جانم تو را خانه کجا باشد
- شماره ٥٧٦: دل من چون صدف باشد خيال دوست در باشد
- شماره ٥٧٧: چو برقي مي جهد چيزي عجب آن دلستان باشد
- شماره ٥٧٨: مرا عهديست با شادي که شادي آن من باشد
- شماره ٥٧٩: دگرباره سر مستان ز مستي در سجود آمد
- شماره ٥٨٠: صلا يا ايها العشاق کان مه رو نگار آمد
- شماره ٥٨١: مه دي رفت و بهمن هم بيا که نوبهار آمد
- شماره ٥٨٢: اگر خواب آيدم امشب سزاي ريش خود بيند
- شماره ٥٨٣: رسيدم در بياباني که عشق از وي پديد آيد
- شماره ٥٨٤: يکي گولي همي خواهم که در دلبر نظر دارد
- شماره ٥٨٥: مرا دلبر چنان بايد که جان فتراک او گيرد
- شماره ٥٨٦: سعادت جو دگر باشد و عاشق خود دگر باشد
- شماره ٥٨٧: صلا جان هاي مشتاقان که نک دلدار خوب آمد
- شماره ٥٨٨: صلا رندان دگرباره که آن شاه قمار آمد
- شماره ٥٨٩: شکايت ها همي کردي که بهمن برگ ريز آمد
- شماره ٥٩٠: سر از بهر هوس بايد چو خالي گشت سر چه بود
- شماره ٥٩١: چه بويست اين چه بويست اين مگر آن يار مي آيد
- شماره ٥٩٢: اگر چرخ وجود من از اين گردش فروماند
- شماره ٥٩٣: برون شو اي غم از سينه که لطف يار مي آيد
- شماره ٥٩٤: امروز جمال تو سيماي دگر دارد
- شماره ٥٩٥: آن را که درون دل عشق و طلبي باشد
- شماره ٥٩٦: آن مه که ز پيدايي در چشم نمي آيد
- شماره ٥٩٧: امروز جمال تو بر ديده مبارک باد
- شماره ٥٩٨: ياران سحر خيزان تا صبح کي دريابد
- شماره ٥٩٩: امشب عجبست اي جان گر خواب رهي يابد
- شماره ٦٠٠: جامم بشکست اي جان پهلوش خلل دارد
- شماره ٦٠١: آن عشق که از پاکي از روح حشم دارد
- شماره ٦٠٢: آن کس که تو را دارد از عيش چه کم دارد
- شماره ٦٠٣: گويند به بلا ساقون ترکي دو کمان دارد
- شماره ٦٠٤: هرک آتش من دارد او خرقه ز من دارد
- شماره ٦٠٥: اي دوست شکر خوشتر يا آنک شکر سازد
- شماره ٦٠٦: با تلخي معزولي ميري بنمي ارزد
- شماره ٦٠٧: اي دل به غمش ده جان يعني بنمي ارزد
- شماره ٦٠٨: ايمان بر کفر تو اي شاه چه کس باشد
- شماره ٦٠٩: در خانه غم بودن از همت دون باشد
- شماره ٦١٠: نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد
- شماره ٦١١: اي خفته شب تيره هنگام دعا آمد
- شماره ٦١٢: بگذشت مه روزه عيد آمد و عيد آمد
- شماره ٦١٣: اي خواجه بازرگان از مصر شکر آمد
- شماره ٦١٤: آن بنده آواره بازآمد و بازآمد
- شماره ٦١٥: خواب از پي آن آيد تا عقل تو بستاند
- شماره ٦١٦: چوني و چه باشد چون تا قدر تو را داند
- شماره ٦١٧: چشم از پي آن بايد تا چيز عجب بيند
- شماره ٦١٨: چون جغد بود اصلش کي صورت باز آيد
- شماره ٦١٩: آن صبح سعادت ها چون نورفشان آيد
- شماره ٦٢٠: از سرو مرا بوي بالاي تو مي آيد
- شماره ٦٢١: در تابش خورشيدش رقصم به چه مي بايد
- شماره ٦٢٢: جان پيش تو هر ساعت مي ريزد و مي رويد
- شماره ٦٢٣: عاشق شده اي اي دل سودات مبارک باد
- شماره ٦٢٤: هر ذره که بر بالا مي نوشد و پا کوبد
- شماره ٦٢٥: گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد
- شماره ٦٢٦: هر کآتش من دارد او خرقه ز من دارد
- شماره ٦٢٧: عاشق به سوي عاشق زنجير همي درد
- شماره ٦٢٨: اي دوست شکر بهتر يا آنک شکر سازد
- شماره ٦٢٩: عاشق چو مني بايد مي سوزد و مي سازد
- شماره ٦٣٠: گر ديو و پري حارس باتيغ و سپر باشد
- شماره ٦٣١: نوميد مشو جانا کاوميد پديد آمد
- شماره ٦٣٢: عيد آمد و عيد آمد وان بخت سعيد آمد
- شماره ٦٣٣: شمس و قمرم آمد سمع و بصرم آمد
- شماره ٦٣٤: نک ماه رجب آمد تا ماه عجب بيند
- شماره ٦٣٥: مستان مي ما را هم ساقي ما بايد
- شماره ٦٣٦: بميريد بميريد در اين عشق بميريد
- شماره ٦٣٧: برانيد برانيد که تا بازنمانيد
- شماره ٦٣٨: ملولان همه رفتند در خانه ببنديد
- شماره ٦٣٩: آن سرخ قبايي که چو مه پار برآمد
- شماره ٦٤٠: تا باد سعادت ز محمد خبر افکند
- شماره ٦٤١: در حلقه عشاق به ناگه خبر افتاد
- شماره ٦٤٢: در خانه نشسته بت عيار کي دارد
- شماره ٦٤٣: در کوي خرابات مرا عشق کشان کرد
- شماره ٦٤٤: تا نقش تو در سينه ما خانه نشين شد
- شماره ٦٤٥: بار دگر آن آب به دولاب درآمد
- شماره ٦٤٦: بار دگر آن مست به بازار درآمد
- شماره ٦٤٧: تدبير کند بنده و تقدير نداند
- شماره ٦٤٨: اي قوم به حج رفته کجاييد کجاييد
- شماره ٦٤٩: بر چرخ سحرگاه يکي ماه عيان شد
- شماره ٦٥٠: آن سرخ قبايي که چو مه پار برآمد
- شماره ٦٥١: مهتاب برآمد کلک از گور برآمد
- شماره ٦٥٢: تدبير کند بنده و تقدير نداند
- شماره ٦٥٣: چون بر رخ ما عکس جمال تو برآيد
- شماره ٦٥٤: هر نکته که از زهر اجل تلختر آيد
- شماره ٦٥٥: از بهر خدا عشق دگر يار مداريد
- شماره ٦٥٦: مرغان که کنون از قفص خويش جداييد
- شماره ٦٥٧: گر يک سر موي از رخ تو روي نمايد
- شماره ٦٥٨: بگو دل را که گرد غم نگردد
- شماره ٦٥٩: دلم امروز خوي يار دارد
- شماره ٦٦٠: نثرنا في ربيع الوصل بالورد
- شماره ٦٦١: بيا اي زيرک و بر گول مي خند
- شماره ٦٦٢: اگر عالم همه پرخار باشد
- شماره ٦٦٣: تويي نقشي که جان ها برنتابد
- شماره ٦٦٤: دلي دارم که گرد غم نگردد
- شماره ٦٦٥: خنک جاني که او ياري پسندد
- شماره ٦٦٦: چمن جز عشق تو کاري ندارد
- شماره ٦٦٧: سماع صوفيان مي درنگيرد
- شماره ٦٦٨: رجب بيرون شد و شعبان درآمد
- شماره ٦٦٩: چو شب شد جملگان در خواب رفتند
- شماره ٦٧٠: پرير آن چهره يارم چه خوش بود
- شماره ٦٧١: دلم را ناله سرناي بايد
- شماره ٦٧٢: بگويم خفيه تا خواجه نرنجد
- شماره ٦٧٣: کسي کز غمزه اي صد عقل بندد
- شماره ٦٧٤: چنان کز غم دل دانا گريزد
- شماره ٦٧٥: هر آن دل ها که بي تو شاد باشد
- شماره ٦٧٦: سگ ار چه بي فغان و شر نباشد
- شماره ٦٧٧: عجب آن دلبر زيبا کجا شد
- شماره ٦٧٨: به صورت يار من چون خشمگين شد
- شماره ٦٧٩: چو ديوم عاشق آن يک پري شد
- شماره ٦٨٠: نگارا مردگان از جان چه دانند
- شماره ٦٨١: کسي که غير اين سوداش نبود
- شماره ٦٨٢: يکي لحظه از او دوري نبايد
- شماره ٦٨٣: ز خاک من اگر گندم برآيد
- شماره ٦٨٤: ز رويت دسته گل مي توان کرد
- شماره ٦٨٥: دل با دل دوست در حنين باشد
- شماره ٦٨٦: اي مطرب جان چو دف به دست آمد
- شماره ٦٨٧: کي باشد کاين قفص چمن گردد
- شماره ٦٨٨: روي تو به رنگريز کان ماند
- شماره ٦٨٩: دوش از بت من جهان چه مي شد
- شماره ٦٩٠: اي عشق که جمله از تو شادند
- شماره ٦٩١: هر چند که بلبلان گزينند
- شماره ٦٩٢: رفتيم بقيه را بقا باد
- شماره ٦٩٣: جاني که ز نور مصطفي زاد
- شماره ٦٩٤: آن کز دهن تو رنگ دارد
- شماره ٦٩٥: اين قافله بار ما ندارد
- شماره ٦٩٦: بيچاره کسي که زر ندارد
- شماره ٦٩٧: دل بي لطف تو جان ندارد
- شماره ٦٩٨: آن کس که ز تو نشان ندارد
- شماره ٦٩٩: بيچاره کسي که مي ندارد
- شماره ٧٠٠: آن خواجه خوش لقا چه دارد
- شماره ٧٠١: آن خواجه خوش لقا چه دارد
- شماره ٧٠٢: پرکندگي از نفاق خيزد
- شماره ٧٠٣: آن کس که ز جان خود نترسد
- شماره ٧٠٤: آن جا که چو تو نگار باشد
- شماره ٧٠٥: اي کز تو همه جفا وفا شد
- شماره ٧٠٦: روزم به عيادت شب آمد
- شماره ٧٠٧: آن يوسف خوش عذار آمد
- شماره ٧٠٨: برخيز که ساقي اندرآمد
- شماره ٧٠٩: جان از سفر دراز آمد
- شماره ٧١٠: آن شعله نور مي خرامد
- شماره ٧١١: امروز نگار ما نيامد
- شماره ٧١٢: خوش باش که هر که راز داند
- شماره ٧١٣: ساقي زان مي که مي چريدند
- شماره ٧١٤: اول نظر ار چه سرسري بود
- شماره ٧١٥: اول نظر ار چه سرسري بود
- شماره ٧١٦: دير آمده اي سفر مکن زود
- شماره ٧١٧: آن کس که به بندگيت آيد
- شماره ٧١٨: آخر گهر وفا بباريد
- شماره ٧١٩: اي اهل صبوح در چه کاريد
- شماره ٧٢٠: از بهر چه در غم و زحيريد
- شماره ٧٢١: هر سينه که سيمبر ندارد
- شماره ٧٢٢: ما مست شديم و دل جدا شد
- شماره ٧٢٣: ساقي برخيز کان مه آمد
- شماره ٧٢٤: گرمابه دهر جان فزا بود
- شماره ٧٢٥: کس با چو تو يار راز گويد
- شماره ٧٢٦: شب رفت حريفکان کجاييد
- شماره ٧٢٧: از دلبر ما نشان کي دارد
- شماره ٧٢٨: دشمن خويشيم و يار آنک ما را مي کشد
- شماره ٧٢٩: اينک آن جويي که چرخ سبز را گردان کند
- شماره ٧٣٠: اينک آن مرغان که ايشان بيضه ها زرين کنند
- شماره ٧٣١: پيش از آن کاندر جهان باغ و مي و انگور بود
- شماره ٧٣٢: دي ميان عاشقان ساقي و مطرب مير بود
- شماره ٧٣٣: ذره ذره آفتاب عشق دردي خوار باد
- شماره ٧٣٤: مطربا اين پرده زن کز رهزنان فرياد و داد
- شماره ٧٣٥: دوش آمد پيل ما را باز هندستان به ياد
- شماره ٧٣٦: گر يکي شاخي شکستم من ز گلزاري چه شد
- شماره ٧٣٧: نام آن کس بر که مرده از جمالش زنده شد
- شماره ٧٣٨: مطربم سرمست شد انگشت بر رق مي زند
- شماره ٧٣٩: قند بگشا اي صنم تا عيش را شيرين کند
- شماره ٧٤٠: مشک و عنبر گر ز مشک زلف يارم بو کند
- شماره ٧٤١: پنج در چه فايده چون هجر را شش تو کند
- شماره ٧٤٢: عشق عاشق را ز غيرت نيک دشمن رو کند
- شماره ٧٤٣: آن زماني را که چشم از چشم او مخمور بود
- شماره ٧٤٤: رو ترش کردي مگر دي باده ات گيرا نبود
- شماره ٧٤٥: آمدم تا رو نهم بر خاک پاي يار خود
- شماره ٧٤٦: برنشست آن شاه عشق و دام ظلمت بردريد
- شماره ٧٤٧: اي طربناکان ز مطرب التماس مي کنيد
- شماره ٧٤٨: فخر جمله ساقياني ساغرت در کار باد
- شماره ٧٤٩: مست آمد دلبرم تا دل برد از بامداد
- شماره ٧٥٠: شاد شد جانم که چشمت وعده احسان نهاد
- شماره ٧٥١: هر زمان کز غيب عشق يار ما خنجر کشد
- شماره ٧٥٢: هم دلم ره مي نمايد هم دلم ره مي زند
- شماره ٧٥٣: هم لبان مي فروشت باده را ارزان کند
- شماره ٧٥٤: مي خرامد آفتاب خوبرويان ره کنيد
- شماره ٧٥٥: شاه ما از جمله شاهان پيش بود و بيش بود
- شماره ٧٥٦: علتي باشد که آن اندر بهاران بد شود
- شماره ٧٥٧: وصف آن مخدوم مي کن گر چه مي رنجد حسود
- شماره ٧٥٨: دل من کار تو دارد گل و گلنار تو دارد
- شماره ٧٥٩: دل من راي تو دارد سر سوداي تو دارد
- شماره ٧٦٠: خنک آن کس که چو ما شد همه تسليم و رضا شد
- شماره ٧٦١: چو سحرگاه ز گلشن مه عيار برآمد
- شماره ٧٦٢: بدرد مرده کفن را به سر گور برآيد
- شماره ٧٦٣: خنک آن کس که چو ما شد همگي لطف و رضا شد
- شماره ٧٦٤: مشو اي دل تو دگرگون که دل يار بداند
- شماره ٧٦٥: هله نوميد نباشي که تو را يار براند
- شماره ٧٦٦: خضري که عمر ز آبت بکشد دراز گردد
- شماره ٧٦٧: صنما جفا رها کن کرم اين روا ندارد
- شماره ٧٦٨: چمني که جمله گل ها به پناه او گريزد
- شماره ٧٦٩: چه توقفست زين پس همه کاروان روان شد
- شماره ٧٧٠: همه را بيازمودم ز تو خوشترم نيامد
- شماره ٧٧١: هله عاشقان بکوشيد که چو جسم و جان نماند
- شماره ٧٧٢: صنما سپاه عشقت به حصار دل درآمد
- شماره ٧٧٣: سحري چو شاه خوبان به وثاق ما درآمد
- شماره ٧٧٤: به ميان دل خيال مه دلگشا درآمد
- شماره ٧٧٥: هله هش دار که در شهر دو سه طرارند
- شماره ٧٧٦: عاشقان بر درت از اشک چو باران کارند
- شماره ٧٧٧: اي خدايي که چو حاجات به تو برگيرند
- شماره ٧٧٨: از دلم صورت آن خوب ختن مي نرود
- شماره ٧٧٩: همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد
- شماره ٧٨٠: بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد
- شماره ٧٨١: در دلم چون غمت اي سرو روان برخيزد
- شماره ٧٨٢: خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد
- شماره ٧٨٣: اي دريغا که حريفان همه سر بنهادند
- شماره ٧٨٤: عيد بگذشت و همه خلق سوي کار شدند
- شماره ٧٨٥: ما نه زان محتشمانيم که ساغر گيرند
- شماره ٧٨٦: آنک عکس رخ او راه ثريا بزند
- شماره ٧٨٧: آنچ روي تو کند نور رخ خور نکند
- شماره ٧٨٨: آه کان طوطي دل بي شکرستان چه کند
- شماره ٧٨٩: از دلم صورت آن خوب ختن مي نرود
- شماره ٧٩٠: واقف سرمد تا مدرسه عشق گشود
- شماره ٧٩١: اين کبوتربچه هم عزم هوا کرد و پريد
- شماره ٧٩٢: هله پيوسته سرت سبز و لبت خندان باد
- شماره ٧٩٣: هست مستي که مرا جانب ميخانه برد
- شماره ٧٩٤: هر کي از حلقه ما جاي دگر بگريزد
- شماره ٧٩٥: وقت آن شد که ز خورشيد ضيايي برسد
- شماره ٧٩٦: واي آن دل که بدو از تو نشاني نرسد
- شماره ٧٩٧: ز اول روز که مخموري مستان باشد
- شماره ٧٩٨: ننگ عالم شدن از بهر تو ننگي نبود
- شماره ٧٩٩: سفره کهنه کجا درخور نان تو بود
- شماره ٨٠٠: گر نخسبي ز تواضع شبکي جان چه شود
- شماره ٨٠١: عشرتي هست در اين گوشه غنيمت داريد
- شماره ٨٠٢: مي رسد يوسف مصري همه اقرار دهيد
- شماره ٨٠٣: بر سر کوي تو عقل از سر جان برخيزد
- شماره ٨٠٤: صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند
- شماره ٨٠٥: يا رب اين بوي که امروز به ما مي آيد
- شماره ٨٠٦: يا رب اين بوي خوش از روضه جان مي آيد
- شماره ٨٠٧: لحظه اي قصه کنان قصه تبريز کنيد