شماره ٤١٧: من پري زاده ام و خواب ندانم که کجا است

من پري زاده ام و خواب ندانم که کجا است

چونک شب گشت نخسپند که شب نوبت ما است

چون دماغ است و سر استت مکن استيزه بخسب

دخل و خرج است چنين شيوه و تدبير سزا است

خرج بي دخل خدايي است ز دنيا مطلب

هر که را هست زهي بخت ندانم که که را است