شماره ٦١٦: چوني و چه باشد چون تا قدر تو را داند
چوني و چه باشد چون تا قدر تو را داند
جز پادشه بي چون قدر تو کجا داند
عالم ز تو پرنورست اي دلبر دور از تو
حق تو زمين داند يا چرخ سما داند
اين پرده نيلي را باديست که جنباند
اين باد هوايي ني بادي که خدا داند
خرقه غم و شادي را داني که که مي دوزد
وين خرقه ز دوزنده خود را چه جدا داند
اندر دل آيينه داني که چه مي تابد
داند چه خيالست آن آن کس که صفا داند
شقه علم عالم هر چند که مي رقصد
چشم تو علم بيند جان تو هوا داند
وان کس که هوا را هم داند که چه بيچارست
جز حضرت الاالله باقي همه لا داند
شمس الحق تبريزي اين مکر که حق دارد
بي مهره تو جانم کي نرد دغا داند