شماره ١٣٩: رنج تن دور از تو اي تو راحت جان هاي ما
رنج تن دور از تو اي تو راحت جان هاي ما
چشم بد دور از تو اي تو ديده بيناي ما
صحت تو صحت جان و جهانست اي قمر
صحت جسم تو بادا اي قمرسيماي ما
عافيت بادا تنت را اي تن تو جان صفت
کم مبادا سايه لطف تو از بالاي ما
گلشن رخسار تو سرسبز بادا تا ابد
کان چراگاه دلست و سبزه و صحراي ما
رنج تو بر جان ما بادا مبادا بر تنت
تا بود آن رنج همچون عقل جان آراي ما