شماره ٧٦٦: خضري که عمر ز آبت بکشد دراز گردد
خضري که عمر ز آبت بکشد دراز گردد
در مرگ برخورنده ابدا فرازگردد
چو نظر کني به بالا سوي آسمان اعلا
دو هزار در ز رحمت ز بهشت باز گردد
چو فتاد سايه تو سوي مفسدان مجرم
همه جرم هاي ايشان چله و نماز گردد
چو رکاب مصطفايي سوي عفو روي آرد
دو هزار بولهب هم خوش و پرنياز گردد
چو دو دست همچو بحرت به کرم گهرفشان شد
رخ چون زرم زر آرد که به گرد گاز گردد
کف تست کيميايي لب بحر کبريايي
چه عجب که نيم حبه ز کفت رکاز گردد
دو هزار جان و ديده ز فزع عنان کشيده
چو صلاي وصل آيد گه ترک تاز گردد
همه زهر دين و دنيا ز تو شهد و نوش آمد
غم و درد سينه سوزان ز تو دلنواز گردد
همه دامن تو گيرد دل و اين قدر نداند
که به گرد شير آهو به صد احتراز گردد
در وصل چون ببستي و به لامکان نشستي
ز کجا رسد گشايش چو دري فراز گردد
خمش و سخن رها کن جز اله را تو لا کن
به فنا چو ساز گيري همه کارساز گردد