شماره ٨٦: اي گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا
اي گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا
پيوسته چنين بادا چون شير و شکر با ما
اي چرخ تو را بنده وي خلق ز تو زنده
احسنت زهي خوابي شاباش زهي زيبا
درياي جمال تو چون موج زند ناگه
پرگنج شود پستي فردوس شود بالا
هر سوي که روي آري در پيش تو گل رويد
هر جا که روي آيي فرشت همه زر بادا
وان دم که ز بدخويي دشنام و جفا گويي
مي گو که جفاي تو حلواست همه حلوا
گر چه دل سنگستش بنگر که چه رنگستش
کز مشعله ننگستش وز رنگ گل حمرا
يا رب دل بازش ده صد عمر درازش ده
فخرش ده و نازش ده تا فخر بود ما را