شماره ٥٧٧: چو برقي مي جهد چيزي عجب آن دلستان باشد
چو برقي مي جهد چيزي عجب آن دلستان باشد
از آن گوشه چه مي تابد عجب آن لعل کان باشد
چيست از دور آن گوهر عجب ماهست يا اختر
که چون قنديل نوراني معلق ز آسمان باشد
عجب قنديل جان باشد درفش کاويان باشد
عجب آن شمع جان باشد که نورش بي کران باشد
گر از وي درفشان گردي ز نورش بي نشان گردي
نگه دار اين نشاني را ميان ما نشان باشد
ايا اي دل برآور سر که چشم توست روشنتر
بمال آن چشم و خوش بنگر که بيني هر چه آن باشد
چو ديدي تاب و فر او فنا شو زير پر او
ازيرا بيضه مقبل به زير ماکيان باشد
چو ما اندر ميان آييم او از ما کران گيرد
چو ما از خود کران گيريم او اندر ميان باشد
نمايد ساکن و جنبان نه جنبانست و نه ساکن
نمايد در مکان ليکن حقيقت بي مکان باشد
چو آبي را بجنباني ميان نور عکس او
بجنبد از لگن بيني و آن از آسمان باشد
نه آن باشد نه اين باشد صلاح الحق و دين باشد
اگر همدم امين باشد بگويم کان فلان باشد