شماره ٢١٥: من از کجا غم و شادي اين جهان ز کجا
من از کجا غم و شادي اين جهان ز کجا
من از کجا غم باران و ناودان ز کجا
چرا به عالم اصلي خويش وانروم
دل از کجا و تماشاي خاکدان ز کجا
چو خر ندارم و خربنده نيستم اي جان
من از کجا غم پالان و کودبان ز کجا
هزارساله گذشتي ز عقل و وهم و گمان
تو از کجا و فشارات بدگمان ز کجا
تو مرغ چارپري تا بر آسمان پري
تو از کجا و ره بام و نردبان ز کجا
کسي تو را و تو کس را به بز نمي گيري
تو از کجا و هياهاي هر شبان ز کجا
هزار نعره ز بالاي آسمان آمد
تو تن زني و نجويي که اين فغان ز کجا
چو آدمي به يکي مار شد برون ز بهشت
ميان کژدم و ماران تو را امان ز کجا
دلا دلا به سررشته شو مثل بشنو
که آسمان ز کجايست و ريسمان ز کجا
شراب خام بيار و به پختگان درده
من از کجا غم هر خام قلتبان ز کجا
شرابخانه درآ و در از درون دربند
تو از کجا و بد و نيک مردمان ز کجا
طمع مدار که عمر تو را کران باشد
صفات حقي و حق را حد و کران ز کجا
اجل قفص شکند مرغ را نيازارد
اجل کجا و پر مرغ جاودان ز کجا
خموش باش که گفتي بسي و کس نشنيد
که اين دهل ز چه بام ست و اين بيان ز کجا