شماره ٧٧٠: همه را بيازمودم ز تو خوشترم نيامد
همه را بيازمودم ز تو خوشترم نيامد
چو فروشدم به دريا چو تو گوهرم نيامد
سر خنب ها گشادم ز هزار خم چشيدم
چو شراب سرکش تو به لب و سرم نيامد
چه عجب که در دل من گل و ياسمن بخندد
که سمن بري لطيفي چو تو در برم نيامد
ز پيت مراد خود را دو سه روز ترک کردم
چه مراد ماند زان پس که ميسرم نيامد
دو سه روز شاهيت را چو شدم غلام و چاکر
به جهان نماند شاهي که چو چاکرم نيامد
خردم گفت برپر ز مسافران گردون
چه شکسته پا نشستي که مسافرم نيامد
چو پريد سوي بامت ز تنم کبوتر دل
به فغان شدم چو بلبل که کبوترم نيامد
چو پي کبوتر دل به هوا شدم چو بازان
چه هماي ماند و عنقا که برابرم نيامد
برو اي تن پريشان تو وان دل پشيمان
که ز هر دو تا نرستم دل ديگرم نيامد