شماره ٧٩٧: ز اول روز که مخموري مستان باشد
ز اول روز که مخموري مستان باشد
شيخ را ساغر جان در کف دستان باشد
پيش او ذره صفت هر سحري رقص کنيم
اين چنين عادت خورشيدپرستان باشد
تا ابد اين رخ خورشيد سحر در سحرست
تا دل سنگ از او لعل بدخشان باشد
اي صلاح دل و دين تو ز برون جهتي
تا چنين شش جهت از نور تو رخشان باشد
بنده عشق تو در عشق کجا سرد شود
چون صلاح دل و دين آتش سوزان باشد
تو رضاي دل او جو اگرت دل بايد
دل او چون طلبد آنک گران جان باشد
اي بس ايمان که شود کفر چو با او نبود
اي بسي کفر که از دولتش ايمان باشد
گلخني را چو ببيني به دل و روي سياه
هر چه از کان گهر گويد بهتان باشد
شمس تبريز تو سلطان همه خوباني
هم جمال تو مگر يوسف کنعان باشد