غزليات
- شماره ١: اول دفتر به نام ايزد دانا
- شماره ٢: اي نفس خرم باد صبا
- شماره ٣: روي تو خوش مي نمايد آينه ما
- شماره ٤: اگر تو فارغي از حال دوستان يارا
- شماره ٥: شب فراق نخواهم دواج ديبا را
- شماره ٦: پيش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را
- شماره ٧: مشتاقي و صبوري از حد گذشت يارا
- شماره ٨: ز اندازه بيرون تشنه ام ساقي بيار آن آب را
- شماره ٩: گر ماه من برافکند از رخ نقاب را
- شماره ١٠: با جواني سرخوشست اين پير بي تدبير را
- شماره ١١: وقت طرب خوش يافتم آن دلبر طناز را
- شماره ١٢: دوست مي دارم من اين ناليدن دلسوز را
- شماره ١٣: وه که گر من بازبينم روي يار خويش را
- شماره ١٤: امشب سبکتر مي زنند اين طبل بي هنگام را
- شماره ١٥: برخيز تا يک سو نهيم اين دلق ازرق فام را
- شماره ١٦: تا بود بار غمت بر دل بي هوش مرا
- شماره ١٧: چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را
- شماره ١٨: ساقي بده آن کوزه ياقوت روان را
- شماره ١٩: کمان سخت که داد آن لطيف بازو را
- شماره ٢٠: لاابالي چه کند دفتر دانايي را
- شماره ٢١: تفاوتي نکند قدر پادشايي را
- شماره ٢٢: من بدين خوبي و زيبايي نديدم روي را
- شماره ٢٣: رفتيم اگر ملول شدي از نشست ما
- شماره ٢٤: وقتي دل سودايي مي رفت به بستان ها
- شماره ٢٥: اگر تو برفکني در ميان شهر نقاب
- شماره ٢٦: ما را همه شب نمي برد خواب
- شماره ٢٧: ماه رويا روي خوب از من متاب
- شماره ٢٨: سرمست درآمد از خرابات
- شماره ٢٩: متناسبند و موزون حرکات دلفريبت
- شماره ٣٠: هر که خصم اندر او کمند انداخت
- شماره ٣١: چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت
- شماره ٣٢: معلمت همه شوخي و دلبري آموخت
- شماره ٣٣: کهن شود همه کس را به روزگار ارادت
- شماره ٣٤: دل هر که صيد کردي نکشد سر از کمندت
- شماره ٣٥: دوست دارم که بپوشي رخ همچون قمرت
- شماره ٣٦: بنده وار آمدم به زنهارت
- شماره ٣٧: مپندار از لب شيرين عبارت
- شماره ٣٨: چه دل ها بردي اي ساقي به ساق فتنه انگيزت
- شماره ٣٩: بي تو حرامست به خلوت نشست
- شماره ٤٠: چنان به موي تو آشفته ام به بوي تو مست
- شماره ٤١: دير آمدي اي نگار سرمست
- شماره ٤٢: نشايد گفتن آن کس را دلي هست
- شماره ٤٣: اگر مراد تو اي دوست بي مرادي ماست
- شماره ٤٤: بوي گل و بانگ مرغ برخاست
- شماره ٤٥: خوش مي رود اين پسر که برخاست
- شماره ٤٦: ديگر نشنيديم چنين فتنه که برخاست
- شماره ٤٧: سلسله موي دوست حلقه دام بلاست
- شماره ٤٨: صبر کن اي دل که صبر سيرت اهل صفاست
- شماره ٤٩: خرم آن بقعه که آرامگه يار آن جاست
- شماره ٥٠: عشق ورزيدم و عقلم به ملامت برخاست
- شماره ٥١: آن نه زلفست و بناگوش که روزست و شب ست
- شماره ٥٢: آن ماه دوهفته در نقابست
- شماره ٥٣: ديدار تو حل مشکلاتست
- شماره ٥٤: سرو چمن پيش اعتدال تو پستست
- شماره ٥٥: مجنون عشق را دگر امروز حالتست
- شماره ٥٦: اي کاب زندگاني من در دهان توست
- شماره ٥٧: هر صبحدم نسيم گل از بوستان توست
- شماره ٥٨: اتفاقم به سر کوي کسي افتادست
- شماره ٥٩: اين تويي يا سرو بستاني به رفتار آمدست
- شماره ٦٠: شب فراق که داند که تا سحر چندست
- شماره ٦١: افسوس بر آن ديده که روي تو نديدست
- شماره ٦٢: اي لعبت خندان لب لعلت که مزيدست
- شماره ٦٣: از هر چه مي رود سخن دوست خوشترست
- شماره ٦٤: اين بوي روح پرور از آن خوي دلبرست
- شماره ٦٥: عيب ياران و دوستان هنرست
- شماره ٦٦: هر کسي را نتوان گفت که صاحب نظرست
- شماره ٦٧: فرياد من از فراق يارست
- شماره ٦٨: چشمت خوشست و بر اثر خواب خوشترست
- شماره ٦٩: عشرت خوشست و بر طرف جوي خوشترست
- شماره ٧٠: اي که از سرو روان قد تو چالاکترست
- شماره ٧١: دلي که عاشق و صابر بود مگر سنگست
- شماره ٧٢: پاي سرو بوستاني در گلست
- شماره ٧٣: ديده از ديدار خوبان برگرفتن مشکلست
- شماره ٧٤: شراب از دست خوبان سلسبيلست
- شماره ٧٥: کارم چو زلف يار پريشان و درهمست
- شماره ٧٦: يارا بهشت صحبت ياران همدمست
- شماره ٧٧: بر من که صبوحي زده ام خرقه حرامست
- شماره ٧٨: امشب به راستي شب ما روز روشنست
- شماره ٧٩: اين باد بهار بوستانست
- شماره ٨٠: اين خط شريف از آن بنانست
- شماره ٨١: چه رويست آن که پيش کاروانست
- شماره ٨٢: هزار سختي اگر بر من آيد آسانست
- شماره ٨٣: مگر نسيم سحر بوي زلف يار منست
- شماره ٨٤: ز من مپرس که در دست او دلت چونست
- شماره ٨٥: با همه مهر و با منش کينست
- شماره ٨٦: بخت جوان دارد آن که با تو قرينست
- شماره ٨٧: گر کسي سرو شنيدست که رفتست اينست
- شماره ٨٨: با خردمندي و خوبي پارسا و نيک خوست
- شماره ٨٩: بتا هلاک شود دوست در محبت دوست
- شماره ٩٠: سرمست درآمد از درم دوست
- شماره ٩١: سفر دراز نباشد به پاي طالب دوست
- شماره ٩٢: کس به چشم در نمي آيد که گويم مثل اوست
- شماره ٩٣: يار من آن که لطف خداوند يار اوست
- شماره ٩٤: خورشيد زير سايه زلف چو شام اوست
- شماره ٩٥: آن که دل من چو گوي در خم چوگان اوست
- شماره ٩٦: ز هر چه هست گزيرست و ناگزير از دوست
- شماره ٩٧: صبحي مبارکست نظر بر جمال دوست
- شماره ٩٨: گفتم مگر به خواب ببينم خيال دوست
- شماره ٩٩: صبح مي خندد و من گريه کنان از غم دوست
- شماره ١٠٠: اين مطرب از کجاست که برگفت نام دوست
- شماره ١٠١: اي پيک پي خجسته که داري نشان دوست
- شماره ١٠٢: تا دست ها کمر نکني بر ميان دوست
- شماره ١٠٣: ز حد گذشت جدايي ميان ما اي دوست
- شماره ١٠٤: مرا تو غايت مقصودي از جهان اي دوست
- شماره ١٠٥: آب حيات منست خاک سر کوي دوست
- شماره ١٠٦: شادي به روزگار گدايان کوي دوست
- شماره ١٠٧: صبحدم خاکي به صحرا برد باد از کوي دوست
- شماره ١٠٨: مرا خود با تو چيزي در ميان هست
- شماره ١٠٩: بيا بيا که مرا با تو ماجرايي هست
- شماره ١١٠: هر چه در روي تو گويند به زيبايي هست
- شماره ١١١: مشنو اي دوست که غير از تو مرا ياري هست
- شماره ١١٢: زهي رفيق که با چون تو سروبالاييست
- شماره ١١٣: مرا از آن چه که بيرون شهر صحراييست
- شماره ١١٤: درديست درد عشق که هيچش طبيب نيست
- شماره ١١٥: کيست آن کش سر پيوند تو در خاطر نيست
- شماره ١١٦: گر صبر دل از تو هست و گر نيست
- شماره ١١٧: اي که گفتي هيچ مشکل چون فراق يار نيست
- شماره ١١٨: جان ندارد هر که جانانيش نيست
- شماره ١١٩: هر چه خواهي کن که ما را با تو روي جنگ نيست
- شماره ١٢٠: خبرت هست که بي روي تو آرامم نيست
- شماره ١٢١: با فراقت چند سازم برگ تنهاييم نيست
- شماره ١٢٢: در من اين هست که صبرم ز نکورويان نيست
- شماره ١٢٣: در من اين هست که صبرم ز نکورويان نيست
- شماره ١٢٤: روز وصلم قرار ديدن نيست
- شماره ١٢٥: کس ندانم که در اين شهر گرفتار تو نيست
- شماره ١٢٦: نه خود اندر زمين نظير تو نيست
- شماره ١٢٧: دل نماندست که گوي خم چوگان تو نيست
- شماره ١٢٨: چو ترک دلبر من شاهدي به شنگي نيست
- شماره ١٢٩: خسرو آنست که در صحبت او شيرينيست
- شماره ١٣٠: دوش دور از رويت اي جان جانم از غم تاب داشت
- شماره ١٣١: دوشم آن سنگ دل پريشان داشت
- شماره ١٣٢: چو ابر زلف تو پيرامن قمر مي گشت
- شماره ١٣٣: خيال روي توام دوش در نظر مي گشت
- شماره ١٣٤: دلي که ديد که پيرامن خطر مي گشت
- شماره ١٣٥: آن را که ميسر نشود صبر و قناعت
- شماره ١٣٦: اي ديدنت آسايش و خنديدنت آفت
- شماره ١٣٧: کيست آن لعبت خندان که پري وار برفت
- شماره ١٣٨: عشق در دل ماند و يار از دست رفت
- شماره ١٣٩: دلم از دست غمت دامن صحرا بگرفت
- شماره ١٤٠: چشمت چو تيغ غمزه خون خوار برگرفت
- شماره ١٤١: هر که دلارام ديد از دلش آرام رفت
- شماره ١٤٢: اي کسوت زيبايي بر قامت چالاکت
- شماره ١٤٣: اين که تو داري قيامتست نه قامت
- شماره ١٤٤: اي که رحمت مي نيايد بر منت
- شماره ١٤٥: آفرين خداي بر جانت
- شماره ١٤٦: اي جان خردمندان گوي خم چوگانت
- شماره ١٤٧: جان و تنم اي دوست فداي تن و جانت
- شماره ١٤٨: چو نيست راه برون آمدن ز ميدانت
- شماره ١٤٩: چه لطيفست قبا بر تن چون سرو روانت
- شماره ١٥٠: خوش مي روي به تنها تن ها فداي جانت
- شماره ١٥١: گر جان طلبي فداي جانت
- شماره ١٥٢: بيا که نوبت صلحست و دوستي و عنايت
- شماره ١٥٣: سر تسليم نهاديم به حکم و رايت
- شماره ١٥٤: جان من جان من فداي تو باد
- شماره ١٥٥: زان گه که بر آن صورت خوبم نظر افتاد
- شماره ١٥٦: فرهاد را چو بر رخ شيرين نظر فتاد
- شماره ١٥٧: پيش رويت قمر نمي تابد
- شماره ١٥٨: مويت رها مکن که چنين بر هم اوفتد
- شماره ١٥٩: نه آن شبست که کس در ميان ما گنجد
- شماره ١٦٠: حديث عشق به طومار در نمي گنجد
- شماره ١٦١: کس اين کند که ز يار و ديار برگردد
- شماره ١٦٢: طرفه مي دارند ياران صبر من بر داغ و درد
- شماره ١٦٣: هر که مي با تو خورد عربده کرد
- شماره ١٦٤: ديدار يار غايب داني چه ذوق دارد
- شماره ١٦٥: که مي رود به شفاعت که دوست بازآرد
- شماره ١٦٦: هر که چيزي دوست دارد جان و دل بر وي گمارد
- شماره ١٦٧: گر از جفاي تو روزي دلم بيازارد
- شماره ١٦٨: کس اين کند که دل از يار خويش بردارد
- شماره ١٦٩: تو را ز حال پريشان ما چه غم دارد
- شماره ١٧٠: غلام آن سبک روحم که با من سر گران دارد
- شماره ١٧١: مگر نسيم سحر بوي يار من دارد
- شماره ١٧٢: هر آن ناظر که منظوري ندارد
- شماره ١٧٣: آن که بر نسترن از غاليه خالي دارد
- شماره ١٧٤: آن شکرخنده که پرنوش دهاني دارد
- شماره ١٧٥: بازت ندانم از سر پيمان ما که برد
- شماره ١٧٦: آن کيست کاندر رفتنش صبر از دل ما مي برد
- شماره ١٧٧: هر گه که بر من آن بت عيار بگذرد
- شماره ١٧٨: کيست آن فتنه که با تير و کمان مي گذرد
- شماره ١٧٩: کيست آن ماه منور که چنين مي گذرد
- شماره ١٨٠: انصاف نبود آن رخ دلبند نهان کرد
- شماره ١٨١: باد آمد و بوي عنبر آورد
- شماره ١٨٢: زنده شود هر که پيش دوست بميرد
- شماره ١٨٣: کدام چاره سگالم که با تو درگيرد
- شماره ١٨٤: دلم دل از هوس يار بر نمي گيرد
- شماره ١٨٥: کسي به عيب من از خويشتن نپردازد
- شماره ١٨٦: بگذشت و باز آتش در خرمن سکون زد
- شماره ١٨٧: هشيار کسي بايد کز عشق بپرهيزد
- شماره ١٨٨: به حديث درنيايي که لبت شکر نريزد
- شماره ١٨٩: آه اگر دست دل من به تمنا نرسد
- شماره ١٩٠: از اين تعلق بيهوده تا به من چه رسد
- شماره ١٩١: کي برست اين گل خندان و چنين زيبا شد
- شماره ١٩٢: گر آن مراد شبي در کنار ما باشد
- شماره ١٩٣: شورش بلبلان سحر باشد
- شماره ١٩٤: شب عاشقان بي دل چه شبي دراز باشد
- شماره ١٩٥: از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد
- شماره ١٩٦: سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد
- شماره ١٩٧: نظر خداي بينان طلب هوا نباشد
- شماره ١٩٨: با کاروان مصري چندين شکر نباشد
- شماره ١٩٩: تا حال منت خبر نباشد
- شماره ٢٠٠: چه کسي که هيچ کس را به تو بر نظر نباشد
- شماره ٢٠١: آن به که نظر باشد و گفتار نباشد
- شماره ٢٠٢: جنگ از طرف دوست دل آزار نباشد
- شماره ٢٠٣: تو را ناديدن ما غم نباشد
- شماره ٢٠٤: گر گويمت که سروي سرو اين چنين نباشد
- شماره ٢٠٥: اگر سروي به بالاي تو باشد
- شماره ٢٠٦: در پاي تو افتادن شايسته دمي باشد
- شماره ٢٠٧: تو را خود يک زمان با ما سر صحرا نمي باشد
- شماره ٢٠٨: مرا به عاقبت اين شوخ سيمتن بکشد
- شماره ٢٠٩: تا کي اي دلبر دل من بار تنهايي کشد
- شماره ٢١٠: خواب خوش من اي پسر دستخوش خيال شد
- شماره ٢١١: امروز در فراق تو ديگر به شام شد
- شماره ٢١٢: هر که شيريني فروشد مشتري بر وي بجوشد
- شماره ٢١٣: دوش بي روي تو آتش به سرم بر مي شد
- شماره ٢١٤: سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد
- شماره ٢١٥: ساعتي کز درم آن سرو روان بازآمد
- شماره ٢١٦: روز برآمد بلند اي پسر هوشمند
- شماره ٢١٧: آن را که غمي چون غم من نيست چه داند
- شماره ٢١٨: آن سرو که گويند به بالاي تو ماند
- شماره ٢١٩: کسي که روي تو ديدست حال من داند
- شماره ٢٢٠: دلم خيال تو را ره نماي مي داند
- شماره ٢٢١: مجلس ما دگر امروز به بستان ماند
- شماره ٢٢٢: حسن تو دايم بدين قرار نماند
- شماره ٢٢٣: عيب جويانم حکايت پيش جانان گفته اند
- شماره ٢٢٤: گلبنان پيرايه بر خود کرده اند
- شماره ٢٢٥: اينان مگر ز رحمت محض آفريده اند
- شماره ٢٢٦: درخت غنچه برآورد و بلبلان مستند
- شماره ٢٢٧: آخر اي سنگ دل سيم زنخدان تا چند
- شماره ٢٢٨: کاروان مي رود و بار سفر مي بندند
- شماره ٢٢٩: پيش رويت دگران صورت بر ديوارند
- شماره ٢٣٠: شايد اين طلعت ميمون که به فالش دارند
- شماره ٢٣١: تو آن نه اي که دل از صحبت تو برگيرند
- شماره ٢٣٢: دو چشم مست تو کز خواب صبح برخيزند
- شماره ٢٣٣: روندگان مقيم از بلا نپرهيزند
- شماره ٢٣٤: آفتاب از کوه سر بر مي زند
- شماره ٢٣٥: بلبلي بي دل نوايي مي زند
- شماره ٢٣٦: توانگران که به جنب سراي درويشند
- شماره ٢٣٧: يار بايد که هر چه يار کند
- شماره ٢٣٨: بخرام بالله تا صبا بيخ صنوبر برکند
- شماره ٢٣٩: کسي که روي تو بيند نگه به کس نکند
- شماره ٢٤٠: چه کند بنده که بر جور تحمل نکند
- شماره ٢٤١: ميل بين کان سروبالا مي کند
- شماره ٢٤٢: سرو بلند بين که چه رفتار مي کند
- شماره ٢٤٣: زلف او بر رخ چو جولان مي کند
- شماره ٢٤٤: يار با ما بي وفايي مي کند
- شماره ٢٤٥: هر که بي او زندگاني مي کند
- شماره ٢٤٦: دلبرا پيش وجودت همه خوبان عدمند
- شماره ٢٤٧: با دوست باش گر همه آفاق دشمنند
- شماره ٢٤٨: شوخي مکن اي يار که صاحب نظرانند
- شماره ٢٤٩: اين جا شکري هست که چندين مگسانند
- شماره ٢٥٠: خوبرويان جفاپيشه وفا نيز کنند
- شماره ٢٥١: اگر تو برشکني دوستان سلام کنند
- شماره ٢٥٢: نشايد که خوبان به صحرا روند
- شماره ٢٥٣: به بوي آن که شبي در حرم بياسايند
- شماره ٢٥٤: اختراني که به شب در نظر ما آيند
- شماره ٢٥٥: تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود
- شماره ٢٥٦: نفسي وقت بهارم هوس صحرا بود
- شماره ٢٥٧: از دست دوست هر چه ستاني شکر بود
- شماره ٢٥٨: مرا راحت از زندگي دوش بود
- شماره ٢٥٩: ناچار هر که صاحب روي نکو بود
- شماره ٢٦٠: من چه در پاي تو ريزم که خوراي تو بود
- شماره ٢٦١: يا رب شب دوشين چه مبارک سحري بود
- شماره ٢٦٢: عيبي نباشد از تو که بر ما جفا رود
- شماره ٢٦٣: گفتمش سير ببينم مگر از دل برود
- شماره ٢٦٤: هر که مجموع نباشد به تماشا نرود
- شماره ٢٦٥: هر که را باغچه اي هست به بستان نرود
- شماره ٢٦٦: در من اين عيب قديمست و به در مي نرود
- شماره ٢٦٧: سروبالايي به صحرا مي رود
- شماره ٢٦٨: اي ساربان آهسته رو کآرام جانم مي رود
- شماره ٢٦٩: آن که مرا آرزوست دير ميسر شود
- شماره ٢٧٠: هر لحظه در برم دل از انديشه خون شود
- شماره ٢٧١: بخت اين کند که راي تو با ما يکي شود
- شماره ٢٧٢: آن که نقشي ديگرش جايي مصور مي شود
- شماره ٢٧٣: هفته اي مي رود از عمر و به ده روز کشيد
- شماره ٢٧٤: چه سروست آن که بالا مي نمايد
- شماره ٢٧٥: نگفتم روزه بسياري نپايد
- شماره ٢٧٦: به حسن دلبر من هيچ در نمي بايد
- شماره ٢٧٧: بخت بازآيد از آن در که يکي چون درآيد
- شماره ٢٧٨: سروي چو تو مي بايد تا باغ بيارايد
- شماره ٢٧٩: فراق را دلي از سنگ سختتر بايد
- شماره ٢٨٠: مرو به خواب که خوابت ز چشم بربايد
- شماره ٢٨١: اميدوار چنانم که کار بسته برآيد
- شماره ٢٨٢: مرا چو آرزوي روي آن نگار آيد
- شماره ٢٨٣: سرمست اگر درآيي عالم به هم برآيد
- شماره ٢٨٤: به کوي لاله رخان هر که عشقباز آيد
- شماره ٢٨٥: کارواني شکر از مصر به شيراز آيد
- شماره ٢٨٦: اگر آن عهدشکن با سر ميثاق آيد
- شماره ٢٨٧: نه چندان آرزومندم که وصفش در بيان آيد
- شماره ٢٨٨: که برگذشت که بوي عبير مي آيد
- شماره ٢٨٩: آن نه عشقست که از دل به دهان مي آيد
- شماره ٢٩٠: تو را سريست که با ما فرو نمي آيد
- شماره ٢٩١: آنک از جنت فردوس يکي مي آيد
- شماره ٢٩٢: شيرين دهان آن بت عيار بنگريد
- شماره ٢٩٣: آفتابست آن پري رخ يا ملايک يا بشر
- شماره ٢٩٤: آمد گه آن که بوي گلزار
- شماره ٢٩٥: خفتن عاشق يکيست بر سر ديبا و خار
- شماره ٢٩٦: دولت جان پرورست صحبت آموزگار
- شماره ٢٩٧: زنده کدامست بر هوشيار
- شماره ٢٩٨: شرطست جفا کشيدن از يار
- شماره ٢٩٩: اي صبر پاي دار که پيمان شکست يار
- شماره ٣٠٠: يار آن بود که صبر کند بر جفاي يار
- شماره ٣٠١: هر شب انديشه ديگر کنم و راي دگر
- شماره ٣٠٢: به فلک مي رسد از روي چو خورشيد تو نور
- شماره ٣٠٣: پروانه نمي شکيبد از دور
- شماره ٣٠٤: آن کيست که مي رود به نخجير
- شماره ٣٠٥: از همه باشد به حقيقت گزير
- شماره ٣٠٦: اي پسر دلربا وي قمر دلپذير
- شماره ٣٠٧: دل برگرفتي از برم اي دوست دست گير
- شماره ٣٠٨: فتنه ام بر زلف و بالاي تو اي بدر منير
- شماره ٣٠٩: ما در اين شهر غريبيم و در اين ملک فقير
- شماره ٣١٠: اي به خلق از جهانيان ممتاز
- شماره ٣١١: متقلب درون جامه ناز
- شماره ٣١٢: بزرگ دولت آن کز درش تو آيي باز
- شماره ٣١٣: برآمد باد صبح و بوي نوروز
- شماره ٣١٤: مبارکتر شب و خرمترين روز
- شماره ٣١٥: پيوند روح مي کند اين باد مشک بيز
- شماره ٣١٦: ساقي سيمتن چه خسبي خيز
- شماره ٣١٧: بوي بهار آمد بنال اي بلبل شيرين نفس
- شماره ٣١٨: امشب مگر به وقت نمي خواند اين خروس
- شماره ٣١٩: هر که بي دوست مي برد خوابش
- شماره ٣٢٠: ياري به دست کن که به اميد راحتش
- شماره ٣٢١: آن که هلاک من همي خواهد و من سلامتش
- شماره ٣٢٢: خجلست سرو بستان بر قامت بلندش
- شماره ٣٢٣: هر که نازک بود تن يارش
- شماره ٣٢٤: هر که نامهربان بود يارش
- شماره ٣٢٥: کس نديدست به شيريني و لطف و نازش
- شماره ٣٢٦: دست به جان نمي رسد تا به تو برفشانمش
- شماره ٣٢٧: چون برآمد ماه روي از مطلع پيراهنش
- شماره ٣٢٨: رها نمي کند ايام در کنار منش
- شماره ٣٢٩: خوشست درد که باشد اميد درمانش
- شماره ٣٣٠: زينهار از دهان خندانش
- شماره ٣٣١: هر که هست التفات بر جانش
- شماره ٣٣٢: هر که سوداي تو دارد چه غم از هر که جهانش
- شماره ٣٣٣: خطا کردي به قول دشمنان گوش
- شماره ٣٣٤: قيامت باشد آن قامت در آغوش
- شماره ٣٣٥: يکي را دست حسرت بر بناگوش
- شماره ٣٣٦: رفتي و نمي شوي فراموش
- شماره ٣٣٧: گر يکي از عشق برآرد خروش
- شماره ٣٣٨: دلي که ديد که غايب شدست از اين درويش
- شماره ٣٣٩: گردن افراشته ام بر فلک از طالع خويش
- شماره ٣٤٠: هر کسي را هوسي در سر و کاري در پيش
- شماره ٣٤١: گرم قبول کني ور براني از بر خويش
- شماره ٣٤٢: يار بيگانه نگيرد هر که دارد يار خويش
- شماره ٣٤٣: به عمر خويش نديدم شبي که مرغ دلم
- شماره ٣٤٤: ساقي بده آن شراب گلرنگ
- شماره ٣٤٥: گرم بازآمدي محبوب سيم اندام سنگين دل
- شماره ٣٤٦: مرا رسد که برآرم هزار ناله چو بلبل
- شماره ٣٤٧: جزاي آن که نگفتيم شکر روز وصال
- شماره ٣٤٨: چشم خدا بر تو اي بديع شمايل
- شماره ٣٤٩: بي دل گمان مبر که نصيحت کند قبول
- شماره ٣٥٠: من ايستاده ام اينک به خدمتت مشغول
- شماره ٣٥١: نشسته بودم و خاطر به خويشتن مشغول
- شماره ٣٥٢: جانان هزاران آفرين بر جانت از سر تا قدم
- شماره ٣٥٣: رفيق مهربان و يار همدم
- شماره ٣٥٤: وقت ها يک دم برآسودي تنم
- شماره ٣٥٥: انتبه قبل السحر يا ذالمنام
- شماره ٣٥٦: چو بلبل سحري برگرفت نوبت بام
- شماره ٣٥٧: حکايت از لب شيرين دهان سيم اندام
- شماره ٣٥٨: زهي سعادت من کم تو آمدي به سلام
- شماره ٣٥٩: ساقيا مي ده که مرغ صبح بام
- شماره ٣٦٠: شمع بخواهد نشست بازنشين اي غلام
- شماره ٣٦١: ماه چنين کس نديد خوش سخن و کش خرام
- شماره ٣٦٢: مرا دو ديده به راه و دو گوش بر پيغام
- شماره ٣٦٣: روزگاريست که سودازده روي توام
- شماره ٣٦٤: من اندر خود نمي يابم که روي از دوست برتابم
- شماره ٣٦٥: به خاک پاي عزيزت که عهد نشکستم
- شماره ٣٦٦: گو خلق بدانند که من عاشق و مستم
- شماره ٣٦٧: من خود اي ساقي از اين شوق که دارم مستم
- شماره ٣٦٨: دل پيش تو و ديده به جاي دگرستم
- شماره ٣٦٩: چو تو آمدي مرا بس که حديث خويش گفتم
- شماره ٣٧٠: من همان روز که آن خال بديدم گفتم
- شماره ٣٧١: من از آن روز که دربند توام آزادم
- شماره ٣٧٢: عشقبازي نه من آخر به جهان آوردم
- شماره ٣٧٣: هزار عهد کردم که گرد عشق نگردم
- شماره ٣٧٤: از در درآمدي و من از خود به درشدم
- شماره ٣٧٥: چنان در قيد مهرت پاي بندم
- شماره ٣٧٦: خرامان از درم بازآ کت از جان آرزومندم
- شماره ٣٧٧: شکست عهد مودت نگار دلبندم
- شماره ٣٧٨: من با تو نه مرد پنجه بودم
- شماره ٣٧٩: آمدي وه که چه مشتاق و پريشان بودم
- شماره ٣٨٠: عهد بشکستي و من بر سر پيمان بودم
- شماره ٣٨١: دو هفته مي گذرد کان مه دوهفته نديدم
- شماره ٣٨٢: من چون تو به دلبري نديدم
- شماره ٣٨٣: مي روم وز سر حسرت به قفا مي نگرم
- شماره ٣٨٤: نرفت تا تو برفتي خيالت از نظرم
- شماره ٣٨٥: يک امشبي که در آغوش شاهد شکرم
- شماره ٣٨٦: شب دراز به اميد صبح بيدارم
- شماره ٣٨٧: من آن نيم که دل از مهر دوست بردارم
- شماره ٣٨٨: منم اين بي تو که پرواي تماشا دارم
- شماره ٣٨٩: باز از شراب دوشين در سر خمار دارم
- شماره ٣٩٠: نه دسترسي به يار دارم
- شماره ٣٩١: من اگر نظر حرامست بسي گناه دارم
- شماره ٣٩٢: من دوست مي دارم جفا کز دست جانان مي برم
- شماره ٣٩٣: گر به رخسار چو ماهت صنما مي نگرم
- شماره ٣٩٤: به خدا اگر بميرم که دل از تو برنگيرم
- شماره ٣٩٥: گر من ز محبتت بميرم
- شماره ٣٩٦: من اين طمع نکنم کز تو کام برگيرم
- شماره ٣٩٧: از تو با مصلحت خويش نمي پردازم
- شماره ٣٩٨: نظر از مدعيان بر تو نمي اندازم
- شماره ٣٩٩: خنک آن روز که در پاي تو جان اندازم
- شماره ٤٠٠: وه که در عشق چنان مي سوزم
- شماره ٤٠١: يک روز به شيدايي در زلف تو آويزم
- شماره ٤٠٢: من بي مايه که باشم که خريدار تو باشم
- شماره ٤٠٣: در آن نفس که بميرم در آرزوي تو باشم
- شماره ٤٠٤: غم زمانه خورم يا فراق يار کشم
- شماره ٤٠٥: هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
- شماره ٤٠٦: بار فراق دوستان بس که نشست بر دلم
- شماره ٤٠٧: تا تو به خاطر مني کس نگذشت بر دلم
- شماره ٤٠٨: امروز مبارکست فالم
- شماره ٤٠٩: تا خبر دارم از او بي خبر از خويشتنم
- شماره ٤١٠: چشم که بر تو مي کنم چشم حسود مي کنم
- شماره ٤١١: گر تيغ برکشد که محبان همي زنم
- شماره ٤١٢: آن دوست که من دارم وان يار که من دانم
- شماره ٤١٣: آن نه رويست که من وصف جمالش دانم
- شماره ٤١٤: اگر دستم رسد روزي که انصاف از تو بستانم
- شماره ٤١٥: اي مرهم ريش و مونس جانم
- شماره ٤١٦: بس که در منظر تو حيرانم
- شماره ٤١٧: سخن عشق تو بي آن که برآيد به زبانم
- شماره ٤١٨: گر دست دهد هزار جانم
- شماره ٤١٩: مرا تا نقره باشد مي فشانم
- شماره ٤٢٠: ما همه چشميم و تو نور اي صنم
- شماره ٤٢١: چون من به نفس خويشتن اين کار مي کنم
- شماره ٤٢٢: آن کس که از او صبر محالست و سکونم
- شماره ٤٢٣: ز دستم بر نمي خيزد که يک دم بي تو بنشينم
- شماره ٤٢٤: من از تو صبر ندارم که بي تو بنشينم
- شماره ٤٢٥: منم يا رب در اين دولت که روي يار مي بينم
- شماره ٤٢٦: دلم تا عشقباز آمد در او جز غم نمي بينم
- شماره ٤٢٧: من از اين جا به ملامت نروم
- شماره ٤٢٨: نه از چينم حکايت کن نه از روم
- شماره ٤٢٩: تو مپندار کز اين در به ملامت بروم
- شماره ٤٣٠: به تو مشغول و با تو همراهم
- شماره ٤٣١: امشب آن نيست که در خواب رود چشم نديم
- شماره ٤٣٢: ما دگر کس نگرفتيم به جاي تو نديم
- شماره ٤٣٣: ما به روي دوستان از بوستان آسوده ايم
- شماره ٤٣٤: ما در خلوت به روي خلق ببستيم
- شماره ٤٣٥: اي سروبالاي سهي کز صورت حال آگهي
- شماره ٤٣٦: عمرها در پي مقصود به جان گرديديم
- شماره ٤٣٧: بگذار تا مقابل روي تو بگذريم
- شماره ٤٣٨: ما دل دوستان به جان بخريم
- شماره ٤٣٩: ما گدايان خيل سلطانيم
- شماره ٤٤٠: کاش کان دلبر عيار که من کشته اويم
- شماره ٤٤١: عهد کرديم که بي دوست به صحرا نرويم
- شماره ٤٤٢: گر غصه روزگار گويم
- شماره ٤٤٣: بکن چندان که خواهي جور بر من
- شماره ٤٤٤: يا رب آن رويست يا برگ سمن
- شماره ٤٤٥: در وصف نيايد که چه شيرين دهنست آن
- شماره ٤٤٦: اي کودک خوبروي حيران
- شماره ٤٤٧: برخيز که مي رود زمستان
- شماره ٤٤٨: خوشا و خرما وقت حبيبان
- شماره ٤٤٩: چه خوشست بوي عشق از نفس نيازمندان
- شماره ٤٥٠: بگذار تا بگرييم چون ابر در بهاران
- شماره ٤٥١: دو چشم مست ميگونت ببرد آرام هشياران
- شماره ٤٥٢: فراق دوستانش باد و ياران
- شماره ٤٥٣: سخت به ذوق مي دهد باد ز بوستان نشان
- شماره ٤٥٤: ديگر به کجا مي رود اين سرو خرامان
- شماره ٤٥٥: خفته خبر ندارد سر بر کنار جانان
- شماره ٤٥٦: ما نتوانيم و عشق پنجه درانداختن
- شماره ٤٥٧: چند بشايد به صبر ديده فرودوختن
- شماره ٤٥٨: گر متصور شدي با تو درآميختن
- شماره ٤٥٩: نبايستي هم اول مهر بستن
- شماره ٤٦٠: خلاف دوستي کردن به ترک دوستان گفتن
- شماره ٤٦١: سهل باشد به ترک جان گفتن
- شماره ٤٦٢: طوطي نگويد از تو دلاويزتر سخن
- شماره ٤٦٣: چه خوش بود دو دلارام دست در گردن
- شماره ٤٦٤: دست با سرو روان چون نرسد در گردن
- شماره ٤٦٥: ميان باغ حرامست بي تو گرديدن
- شماره ٤٦٦: تا کي اي جان اثر وصل تو نتوان ديدن
- شماره ٤٦٧: آخر نگهي به سوي ما کن
- شماره ٤٦٨: چشم اگر با دوست داري گوش با دشمن مکن
- شماره ٤٦٩: گواهي امينست بر درد من
- شماره ٤٧٠: اي روي تو راحت دل من
- شماره ٤٧١: وه که جدا نمي شود نقش تو از خيال من
- شماره ٤٧٢: اي به ديدار تو روشن چشم عالم بين من
- شماره ٤٧٣: دي به چمن برگذشت سرو سخنگوي من
- شماره ٤٧٤: نشان بخت بلندست و طالع ميمون
- شماره ٤٧٥: بهست آن يا زنخ يا سيب سيمين
- شماره ٤٧٦: صبحم از مشرق برآمد باد نوروز از يمين
- شماره ٤٧٧: چه روي و موي و بناگوش و خط و خالست اين
- شماره ٤٧٨: اي چشم تو دلفريب و جادو
- شماره ٤٧٩: من از دست کمانداران ابرو
- شماره ٤٨٠: گفتم به عقل پاي برآرم ز بند او
- شماره ٤٨١: صيد بيابان عشق چون بخورد تير او
- شماره ٤٨٢: هر که به خويشتن رود ره نبرد به سوي او
- شماره ٤٨٣: راستي گويم به سروي ماند اين بالاي تو
- شماره ٤٨٤: بيا که در غم عشقت مشوشم بي تو
- شماره ٤٨٥: اي طراوت برده از فردوس اعلا روي تو
- شماره ٤٨٦: آن سرو ناز بين که چه خوش مي رود به راه
- شماره ٤٨٧: پنجه با ساعد سيمين که نيندازي به
- شماره ٤٨٨: اي که شمشير جفا بر سر ما آخته اي
- شماره ٤٨٩: اي رخ چون آينه افروخته
- شماره ٤٩٠: اي که ز ديده غايبي در دل ما نشسته اي
- شماره ٤٩١: حناست آن که ناخن دلبند رشته اي
- شماره ٤٩٢: اي باغ حسن چون تو نهالي نيافته
- شماره ٤٩٣: سرمست بتي لطيف ساده
- شماره ٤٩٤: اي يار جفاکرده پيوندبريده
- شماره ٤٩٥: مي برزند ز مشرق شمع فلک زبانه
- شماره ٤٩٦: اي صورتت ز گوهر معني خزينه اي
- شماره ٤٩٧: خلاف سرو را روزي خرامان سوي بستان آي
- شماره ٤٩٨: قيمت گل برود چون تو به گلزار آيي
- شماره ٤٩٩: خرم آن روز که چون گل به چمن بازآيي
- شماره ٥٠٠: تا کيم انتظار فرمايي
- شماره ٥٠١: تو از هر در که بازآيي بدين خوبي و زيبايي
- شماره ٥٠٢: تو با اين لطف طبع و دلربايي
- شماره ٥٠٣: تو پري زاده ندانم ز کجا مي آيي
- شماره ٥٠٤: چه رويست آن که ديدارش ببرد از من شکيبايي
- شماره ٥٠٥: خبرت خرابتر کرد جراحت جدايي
- شماره ٥٠٦: دريچه اي ز بهشتش به روي بگشايي
- شماره ٥٠٧: گرم راحت رساني ور گزايي
- شماره ٥٠٨: مشتاق توام با همه جوري و جفايي
- شماره ٥٠٩: من ندانستم از اول که تو بي مهر و وفايي
- شماره ٥١٠: نه من تنها گرفتارم به دام زلف زيبايي
- شماره ٥١١: هر کس به تماشايي رفتند به صحرايي
- شماره ٥١٢: همه چشميم تا برون آيي
- شماره ٥١٣: اي ولوله عشق تو بر هر سر کويي
- شماره ٥١٤: اي خسته دلم در خم چوگان تو گويي
- شماره ٥١٥: چه جرم رفت که با ما سخن نمي گويي
- شماره ٥١٦: کدام کس به تو ماند که گويمت که چنويي
- شماره ٥١٧: اي حسن خط از دفتر اخلاق تو بابي
- شماره ٥١٨: تو خون خلق بريزي و روي درتابي
- شماره ٥١٩: سر آن ندارد امشب که برآيد آفتابي
- شماره ٥٢٠: که دست تشنه مي گيرد به آبي
- شماره ٥٢١: سل المصانع رکبا تهيم في الفلوات
- شماره ٥٢٢: تو هيچ عهد نبستي که عاقبت نشکستي
- شماره ٥٢٣: همه عمر برندارم سر از اين خمار مستي
- شماره ٥٢٤: يارا قدحي پر کن از آن داروي مستي
- شماره ٥٢٥: اگر مانند رخسارت گلي در بوستانستي
- شماره ٥٢٦: تعالي الله چه رويست آن که گويي آفتابستي
- شماره ٥٢٧: اي باد که بر خاک در دوست گذشتي
- شماره ٥٢٨: ياد مي داري که با من جنگ در سر داشتي
- شماره ٥٢٩: سست پيمانا به يک ره دل ز ما برداشتي
- شماره ٥٣٠: نديدمت که بکردي وفا بدان چه بگفتي
- شماره ٥٣١: اي از بهشت جزوي و از رحمت آيتي
- شماره ٥٣٢: چون خراباتي نباشد زاهدي
- شماره ٥٣٣: اي باد بامدادي خوش مي روي به شادي
- شماره ٥٣٤: ديدي که وفا به جا نياوردي
- شماره ٥٣٥: مپرس از من که هيچم ياد کردي
- شماره ٥٣٦: مکن سرگشته آن دل را که دست آموز غم کردي
- شماره ٥٣٧: چه باز در دلت آمد که مهر برکندي
- شماره ٥٣٨: گفتم آهن دلي کنم چندي
- شماره ٥٣٩: نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پيوندي
- شماره ٥٤٠: خلاف شرط محبت چه مصلحت ديدي
- شماره ٥٤١: مگر دگر سخن دشمنان نيوشيدي
- شماره ٥٤٢: آخر نگاهي بازکن وقتي که بر ما بگذري
- شماره ٥٤٣: اي برق اگر به گوشه آن بام بگذري
- شماره ٥٤٤: اي که بر دوستان همي گذري
- شماره ٥٤٥: بخت آيينه ندارم که در او مي نگري
- شماره ٥٤٦: جور بر من مي پسندد دلبري
- شماره ٥٤٧: خانه صاحب نظران مي بري
- شماره ٥٤٨: داني چه گفت مرا آن بلبل سحري
- شماره ٥٤٩: دانمت آستين چرا پيش جمال مي بري
- شماره ٥٥٠: ديدم امروز بر زمين قمري
- شماره ٥٥١: رفتي و همچنان به خيال من اندري
- شماره ٥٥٢: روي گشاده اي صنم طاقت خلق مي بري
- شماره ٥٥٣: سرو بستاني تو يا مه يا پري
- شماره ٥٥٤: کس درنيامدست بدين خوبي از دري
- شماره ٥٥٥: گر برود به هر قدم در ره ديدنت سري
- شماره ٥٥٦: گر کنم در سر وفات سري
- شماره ٥٥٧: هرگز اين صورت کند صورتگري
- شماره ٥٥٨: هر نوبتم که در نظر اي ماه بگذري
- شماره ٥٥٩: چونست حال بستان اي باد نوبهاري
- شماره ٥٦٠: خبر از عيش ندارد که ندارد ياري
- شماره ٥٦١: خوش بود ياري و ياري بر کنار سبزه زاري
- شماره ٥٦٢: دو چشم مست تو برداشت رسم هشياري
- شماره ٥٦٣: عمري به بوي ياري کرديم انتظاري
- شماره ٥٦٤: مرا دليست گرفتار عشق دلداري
- شماره ٥٦٥: من از تو روي نپيچم گرم بيازاري
- شماره ٥٦٦: نه تو گفتي که به جاي آرم و گفتم که نياري
- شماره ٥٦٧: اگر به تحفه جانان هزار جان آري
- شماره ٥٦٨: کس از اين نمک ندارد که تو اي غلام داري
- شماره ٥٦٩: حديث يا شکرست آن که در دهان داري
- شماره ٥٧٠: هرگز نبود سرو به بالا که تو داري
- شماره ٥٧١: تو اگر به حسن دعوي بکني گواه داري
- شماره ٥٧٢: اين چه رفتارست کاراميدن از من مي بري
- شماره ٥٧٣: تو در کمند نيفتاده اي و معذوري
- شماره ٥٧٤: ما بي تو به دل برنزديم آب صبوري
- شماره ٥٧٥: هر سلطنت که خواهي مي کن که دلپذيري
- شماره ٥٧٦: اگر گلاله مشکين ز رخ براندازي
- شماره ٥٧٧: اميدوارم اگر صد رهم بيندازي
- شماره ٥٧٨: تو خود به صحبت امثال ما نپردازي
- شماره ٥٧٩: تا کي اي آتش سودا به سرم برخيزي
- شماره ٥٨٠: گر درون سوخته اي با تو برآرد نفسي
- شماره ٥٨١: همي زنم نفس سرد بر اميد کسي
- شماره ٥٨٢: يار گرفته ام بسي چون تو نديده ام کسي
- شماره ٥٨٣: ما سپر انداختيم گر تو کمان مي کشي
- شماره ٥٨٤: هرگز آن دل بنميرد که تو جانش باشي
- شماره ٥٨٥: اگر تو پرده بر اين زلف و رخ نمي پوشي
- شماره ٥٨٦: به پايان آمد اين دفتر حکايت همچنان باقي
- شماره ٥٨٧: به قلم راست نيايد صفت مشتاقي
- شماره ٥٨٨: عمرم به آخر آمد عشقم هنوز باقي
- شماره ٥٨٩: دل ديوانگيم هست و سر ناباکي
- شماره ٥٩٠: عشق جانان در جهان هرگز نبودي کاشکي
- شماره ٥٩١: سخت زيبا مي روي يک بارگي
- شماره ٥٩٢: روي بپوش اي قمر خانگي
- شماره ٥٩٣: بسم از هوا گرفتن که پري نماند و بالي
- شماره ٥٩٤: ترحم ذلتي يا ذا المعالي
- شماره ٥٩٥: هرگز حسد نبردم بر منصبي و مالي
- شماره ٥٩٦: مرا تو جان عزيزي و يار محترمي
- شماره ٥٩٧: بسيار سفر بايد تا پخته شود خامي
- شماره ٥٩٨: تو کدامي و چه نامي که چنين خوب خرامي
- شماره ٥٩٩: چون تنگ نباشد دل مسکين حمامي
- شماره ٦٠٠: صاحب نظر نباشد دربند نيک نامي
- شماره ٦٠١: اي دريغا گر شبي در بر خرابت ديدمي
- شماره ٦٠٢: آسوده خاطرم که تو در خاطر مني
- شماره ٦٠٣: اگر تو ميل محبت کني و گر نکني
- شماره ٦٠٤: زنده بي دوست خفته در وطني
- شماره ٦٠٥: سروقدي ميان انجمني
- شماره ٦٠٦: کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر مني
- شماره ٦٠٧: من چرا دل به تو دادم که دلم مي شکني
- شماره ٦٠٨: اي سرو حديقه معاني
- شماره ٦٠٩: بر آنم گر تو بازآيي که در پايت کنم جاني
- شماره ٦١٠: بنده ام گر به لطف مي خواني
- شماره ٦١١: بهار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستاني
- شماره ٦١٢: جمعي که تو در ميان ايشاني
- شماره ٦١٣: ذوقي چنان ندارد بي دوست زندگاني
- شماره ٦١٤: کبر يک سو نه اگر شاهد درويشاني
- شماره ٦١٥: ندانمت به حقيقت که در جهان به که ماني
- شماره ٦١٦: نگويم آب و گلست آن وجود روحاني
- شماره ٦١٧: نه طريق دوستانست و نه شرط مهرباني
- شماره ٦١٨: همه کس را تن و اندام و جمالست و جواني
- شماره ٦١٩: چرا به سرکشي از من عنان بگرداني
- شماره ٦٢٠: فرخ صباح آن که تو بر وي نظر کني
- شماره ٦٢١: سرو ايستاده به چو تو رفتار مي کني
- شماره ٦٢٢: چشم رضا و مرحمت بر همه باز مي کني
- شماره ٦٢٣: ديدار مي نمايي و پرهيز مي کني
- شماره ٦٢٤: روزي به زنخدانت گفتم به سيميني
- شماره ٦٢٥: شبست و شاهد و شمع و شراب و شيريني
- شماره ٦٢٦: امروز چناني اي پري روي
- شماره ٦٢٧: خواهم اندر پايش افتادن چو گوي
- شماره ٦٢٨: تا کي روم از عشق تو شوريده به هر سوي
- شماره ٦٢٩: گلست آن ياسمن يا ماه يا روي
- شماره ٦٣٠: مرحبا اي نسيم عنبربوي
- شماره ٦٣١: وقت آن آمد که خوش باشد کنار سبزه جوي
- شماره ٦٣٢: سرو سيمينا به صحرا مي روي
- شماره ٦٣٣: اي باد صبحدم خبر دلستان بگوي
- شماره ٦٣٤: اي که به حسن قامتت سرو نديده ام سهي
- شماره ٦٣٥: اگرم حيات بخشي و گرم هلاک خواهي
- شماره ٦٣٦: نشنيده ام که ماهي بر سر نهد کلاهي
- شماره ٦٣٧: ندانم از من خسته جگر چه مي خواهي