غزل ها - قسمت اول
- شماره ١: رنديم و دگر مستيم تا باد چنين بادا
- شماره ٢: هرچه گفتيم عيان شود بخدا
- شماره ٣: نعمت الله است دايم با خدا
- شماره ٤: عارفي کو بود ز آل عبا
- شماره ٥: همه عالم ترا و او ما را
- شماره ٦: اي يار دل يار به دست آر خدا را
- شماره ٧: بيا اي ساقي رندان خدا را
- شماره ٨: ما به عين تو ديده ايم ترا
- شماره ٩: رند مستي جو دمي با او برآ
- شماره ١٠: ذوق اگر داري در اين دريا درآ
- شماره ١١: ظهور سلطنت عشق اوست در دو سرا
- شماره ١٢: نور تجلي او، ساخت منور مرا
- شماره ١٣: خار بي کنگر چه کار آيد مرا
- شماره ١٤: يار من بي يار کي ماند مرا
- شماره ١٥: از ازل او تا ابد خواند مرا
- شماره ١٦: گر بيازارد مرا موري، نيازارم ورا
- شماره ١٧: فاني درديم و فاني بي فنا
- شماره ١٨: هرکه آيد بر سر دار فنا
- شماره ١٩: هر شبي چون ماه مي بينيم ما
- شماره ٢٠: مبتلايي، ديدمش خوش در بلا
- شماره ٢١: مجلس خاص اوست حضرت ما
- شماره ٢٢: اين حضور عاشقان است الصلا
- شماره ٢٣: عشق تو بلا ومبتلا ما
- شماره ٢٤: نانوشته حرف مي خوانيم ما
- شماره ٢٥: غرق آب و آب را جوئيم ما
- شماره ٢٦: نور او در ديده مردم خوشي ديديم ما
- شماره ٢٧: جام گيتي نماست سيد ما
- شماره ٢٨: صد دوا بادا فداي درد بي درمان ما
- شماره ٢٩: پادشاه و پادشاهي، ما و درويشي ما
- شماره ٣٠: مشک چبود، شمه اي از بوي ما
- شماره ٣١: جان چو عود است و دل چو مجمر ما
- شماره ٣٢: چيست عالم شبنمي از بحر ما
- شماره ٣٣: خوش آب حياتي است روان در نظر ما
- شماره ٣٤: ما بنده درويشيم، شاها نظري فرما
- شماره ٣٥: خوش چشمه آبي است روان در نظر ما
- شماره ٣٦: دل ما گشته است دلبر ما
- شماره ٣٧: جام گيتي نماست اين دل ما
- شماره ٣٨: جامي است جهان نما دل ما
- شماره ٣٩: دل روان جان مي دهد در عشق آن جانان ما
- شماره ٤٠: درد درد دل بود درمان ما
- شماره ٤١: شاه خودرائي است اين سلطان ما
- شماره ٤٢: در خرابات فنا ملک بقا داريم ما
- شماره ٤٣: مي ز خم عشق مي نوشيم ما
- شماره ٤٤: حضرت او را به او بينيم ما
- شماره ٤٥: هرچه مي گويند مي گوئيم ما
- شماره ٤٦: مرا گفت باري که اي يار ما
- شماره ٤٧: از کرم بنواخت ما را يار ما
- شماره ٤٨: عالمي غرقند در سيلاب ما
- شماره ٤٩: بحر در جوش است و رو دارد به ما
- شماره ٥٠: خرم آن دل که شود محرم اسرار شما
- شماره ٥١: مخزن گنج جمله اسما ما
- شماره ٥٢: درآمد ساقي و آورد، جامي مي براي ما
- شماره ٥٣: روشن است از نور رويش ديده بيناي ما
- شماره ٥٤: روشن است از نور رويش ديده بيناي ما
- شماره ٥٥: هرچه خواهد مي کند سلطان ما
- شماره ٥٦: صد دوا بادا فداي درد بي درمان ما
- شماره ٥٧: رفت آن جانان ما از دست ما
- شماره ٥٨: بنده ساقي ما شو تا شوي سلطان ما
- شماره ٥٩: موج است و حباب و آب دريا
- شماره ٦٠: دردمندانيم و مانده بي دوا
- شماره ٦١: ساقي به کرم نواخت ما را
- شماره ٦٢: ما حبابيم و عين ما دريا
- شماره ٦٣: چشم ما شد به نور او بينا
- شماره ٦٤: به سر خواجه کلان که مرا
- شماره ٦٥: روشن است آئينه گيتي نما
- شماره ٦٦: فقر ما خوش تر ز ملک پادشاه
- شماره ٦٧: قدمي نه درآ در اين دريا
- شماره ٦٨: موج و دريا آب باشد نزد ما
- شماره ٦٩: موج و دريا آب باشد نزد ما
- شماره ٧٠: صوفي صافي است درعين صفا
- شماره ٧١: عقل برو برو برو عشق بيا بيا بيا
- شماره ٧٢: هو معنا وفانظروا معنا
- شماره ٧٣: گر بيابي آشناي بحر ما
- شماره ٧٤: فلولاه و لولانا لما کان الذي کانا
- شماره ٧٥: عين دريائيم و دريا عين ما
- شماره ٧٦: اگر آئي در اين دريا بيابي آبروي ما
- شماره ٧٧: به هويت چو اوست با اسما
- شماره ٧٨: درآ با ما در اين دريا، و خوش بنشين به چشم ما
- شماره ٧٩: مجمع البحرين جام است و شراب
- شماره ٨٠: با تو گويم که چيست جام شراب
- شماره ٨١: چيست عالم سايه بان آفتاب
- شماره ٨٢: آفتابي رو نموده مه نقاب
- شماره ٨٣: ديده ام مهر منير مه نقاب
- شماره ٨٤: اين طرفه بين که حضرت او با همه حجاب
- شماره ٨٥: آفتابي رو نموده مه نقاب
- شماره ٨٦: ساقيي ديديم مستانه به خواب
- شماره ٨٧: صورت و معني ما آب و حباب
- شماره ٨٨: ساغر پر شراب را درياب
- شماره ٨٩: در موج و حباب آب درياب
- شماره ٩٠: در عين ما نظر کن چشم پرآب درياب
- شماره ٩١: وجود مطلق الحق اوست درياب
- شماره ٩٢: آب ما مي رود به جو درياب
- شماره ٩٣: در عين حباب آب درياب
- شماره ٩٤: خوش حضوري است بزم ما درياب
- شماره ٩٥: دل به ما ده بيا دلي درياب
- شماره ٩٦: اي آب حيات آب درياب
- شماره ٩٧: جامي ز حباب پر کن از آب
- شماره ٩٨: مظهر و مظهرند آب و حباب
- شماره ٩٩: صدف و گوهريم و بحر و حباب
- شماره ١٠٠: آفتابي ز ماه بسته نقاب
- شماره ١٠١: موجيم و حباب هردو يک آب
- شماره ١٠٢: موج است و حباب هردو يک آب
- شماره ١٠٣: اي دل اسرار جان ما درياب
- شماره ١٠٤: رو فنا شو بيا بقا درياب
- شماره ١٠٥: آفتابي ز ماه بسته نقاب
- شماره ١٠٦: چون برآمد از دل جام آفتاب
- شماره ١٠٧: گر خيال عارضش بنمايدت نقشي به خواب
- شماره ١٠٨: ماه ما از در درآمد نيم شب
- شماره ١٠٩: دردمند و درد نوشم روز و شب
- شماره ١١٠: همت از درويش صاحبدل طلب
- شماره ١١١: ذوق ما داري درآ در بحر ما ما را طلب
- شماره ١١٢: در دل ما نقد گنج ما طلب
- شماره ١١٣: دردمندانه بيا ما را طلب
- شماره ١١٤: عاشق دريا دلي از ما طلب
- شماره ١١٥: در محيط عشق ما گوهر طلب
- شماره ١١٦: نقد گنج کنت کنزا را طلب
- شماره ١١٧: عين ما جو و در اين بحر بجز ما مطلب
- شماره ١١٨: نعمت الله نور دين دارد لقب
- شماره ١١٩: در ديار تو غريبيم و هوادار غريب
- شماره ١٢٠: مائيم و مي و صحبت رندان خرابات
- شماره ١٢١: مستيم و خرابيم و گرفتار خرابات
- شماره ١٢٢: نعمت الله مظهر ذات و صفات
- شماره ١٢٣: هرکه بد بازي کند بد بازگردد عاقبت
- شماره ١٢٤: لطف سازنده تا عيانم ساخت
- شماره ١٢٥: آتش عشق تو دل در بر بسوخت
- شماره ١٢٦: آتشي ظاهر شد و پيدا و پنهانم بسوخت
- شماره ١٢٧: آتش عشقش تمام عود وجودم بسوخت
- شماره ١٢٨: مطرب عشاق ساز ما نواخت
- شماره ١٢٩: مطرب عشق ساز ما بنواخت
- شماره ١٣٠: درد دردش نوش کن گر صاف درمان بايدت
- شماره ١٣١: چشم ما نور خدا بنمايدت
- شماره ١٣٢: چشمم به نور معني ديده جمال صورت
- شماره ١٣٣: معنيي رو نمود در صورت
- شماره ١٣٤: هرکه ز اهل خداست تابع آل عباست
- شماره ١٣٥: منزل صاحبدلان صفه اهل صفاست
- شماره ١٣٦: هفت دريا شبنمي از بحر بي پايان ماست
- شماره ١٣٧: شراب خانه عشاق جاي سيد ماست
- شماره ١٣٨: نور بسيط لمعه اي از آفتاب ماست
- شماره ١٣٩: قابل روح الهي جان ماست
- شماره ١٤٠: روح اعظم روان سيد ماست
- شماره ١٤١: دل ما کنج گنج خانه ماست
- شماره ١٤٢: علم ام الکتاب حاصل ماست
- شماره ١٤٣: عشق جانان در ميان جان ماست
- شماره ١٤٤: عشق او سلطان ملک جان ماست
- شماره ١٤٥: حق مطلق به حق حقيقت ماست
- شماره ١٤٦: عاشقي و باده نوشي کار ماست
- شماره ١٤٧: درد دل ما دواي درد دل ماست
- شماره ١٤٨: ساقي سرمست رندان مير بي همتاي ماست
- شماره ١٤٩: عشق او همدم ديرينه ماست
- شماره ١٥٠: منزل جان جهان بر در جانانه ماست
- شماره ١٥١: حاليا دور قمر دوران ماست
- شماره ١٥٢: عشق او آب حيات وآن حيات جان ماست
- شماره ١٥٣: در سراپرده دل خلوت جانانه ماست
- شماره ١٥٤: گنج عشقش دفينه دل ماست
- شماره ١٥٥: هفت دريا قطره اي از بحر بي پايان ماست
- شماره ١٥٦: نور چشم است و در نظر پيداست
- شماره ١٥٧: موج بحريم وعين ما درياست
- شماره ١٥٨: عشق او سلطان ملک جان ماست
- شماره ١٥٩: چشم عالم روشن از نور خداست
- شماره ١٦٠: عاشق رندي که او هم درد ماست
- شماره ١٦١: ما ز دريائيم و دريا عين ماست
- شماره ١٦٢: چشمي که به نور عشق بيناست
- شماره ١٦٣: راه عشاق رو که آن ره ماست
- شماره ١٦٤: هرکجا پيري است طفل پيرماست
- شماره ١٦٥: صورتت آراستي معني کجاست
- شماره ١٦٦: هر ذره که مي بيني خورشيد در او پيداست
- شماره ١٦٧: آنچنان مجلسي که جانم خواست
- شماره ١٦٨: درد با همدرد اگر گوئي رواست
- شماره ١٦٩: زلف او اگر سرکشد از ما رواست
- شماره ١٧٠: پادشاهي چو بندگي خداست
- شماره ١٧١: عقل اگرچه رئيس اين ده ماست
- شماره ١٧٢: خواجه عمري سراي خود آراست
- شماره ١٧٣: آبروي ما ز اشک چشم ماست
- شماره ١٧٤: چشم ما روشن به نورالله ماست
- شماره ١٧٥: نور او روشني ديده ماست
- شماره ١٧٦: ايهاالعشاق کوي عشق ميدان بلاست
- شماره ١٧٧: اين شيشه ما پر از گلاب است
- شماره ١٧٨: هرچه مي بيني همه نور خداست
- شماره ١٧٩: جاميست پرآب و عين آب است
- شماره ١٨٠: خوش آب حياتي است که گويند شراب است
- شماره ١٨١: خوش آب حياتي است که گويند شراب است
- شماره ١٨٢: موج است و حباب هر دو آب است
- شماره ١٨٣: جامي ز حباب پر ز آب است
- شماره ١٨٤: اين جام حباب پر ز آب است
- شماره ١٨٥: سرير سلطنت عشق بر سر دار است
- شماره ١٨٦: دامن دلبر اگر داري به دست
- شماره ١٨٧: دل ما در هواي الوند است
- شماره ١٨٨: بشنو معانئي که بيان ولايت است
- شماره ١٨٩: آئينه ذات عين ذات است
- شماره ١٩٠: ما غرقه آبيم و چنين تشنه عجيب است
- شماره ١٩١: هرچه او مي دهد همه داد است
- شماره ١٩٢: آب جوياي آب اين عجب است
- شماره ١٩٣: دنيي دون بي وفا هيچ است
- شماره ١٩٤: دل به دنيا مده که آن هيچ است
- شماره ١٩٥: ناله دلسوز ما از ساز بلبل خوشتر است
- شماره ١٩٦: گفتمش روي تو گويا قمر است
- شماره ١٩٧: در دل ما عشقش از جان خوشتر است
- شماره ١٩٨: عمر خوش باشد ولي با يار همدم خوشتر است
- شماره ١٩٩: ملک جان در ولايتي دگر است
- شماره ٢٠٠: نور رويش آفتابي ديگر است
- شماره ٢٠١: نور رويش آفتابي ديگر است
- شماره ٢٠٢: عشق او در جان هوائي ديگر است
- شماره ٢٠٣: بحر بي پايان ما را آبروئي ديگر است
- شماره ٢٠٤: چشم مستش مي فروشي ديگر است
- شماره ٢٠٥: گوهر درياي ما را آبروئي ديگر است
- شماره ٢٠٦: اي عاشقان اي عاشقان ما را بياني ديگر است
- شماره ٢٠٧: عاشقان حضرت او را نيازي ديگر است
- شماره ٢٠٨: تن همچو تخت شاه است دل گوئيا سرير است
- شماره ٢٠٩: چه غم دارم که يارم غمگسار است
- شماره ٢١٠: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١١: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١٢: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١٣: نور او در جمله اشيا ظاهر است
- شماره ٢١٤: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١٥: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١٦: در محبت جان اگر بازي خوش است
- شماره ٢١٧: چشم مستش ترک عياري خوش است
- شماره ٢١٨: ساقي سرمست ما ياري خوش است
- شماره ٢١٩: صورت و معني به همديگر خوش است
- شماره ٢٢٠: چشمه چشم ما پرآب خوش است
- شماره ٢٢١: نور روي او به او ديدن خوش است
- شماره ٢٢٢: جان من در خدمت جاني خوش است
- شماره ٢٢٣: اين خوش است و آن خوش است و اين و آن با هم خوش است
- شماره ٢٢٤: در سراپرده جان خلوت جانانه خوش است
- شماره ٢٢٥: عشق جانان در ميان جان خوش است
- شماره ٢٢٦: بي نوائي نواي درويش است
- شماره ٢٢٧: بياکه جان و دلم درهواي درويش است
- شماره ٢٢٨: انسان کامل است که او کون جامع است
- شماره ٢٢٩: همسايه حضرت شريف است
- شماره ٢٣٠: همه عالم تن است و جان عشق است
- شماره ٢٣١: درد دل درمان جان عاشق است
- شماره ٢٣٢: شاه ما در همه جهان طاق است
- شماره ٢٣٣: همه جا خوان نعمت عشق است
- شماره ٢٣٤: شهر دل در ولايت عشق است
- شماره ٢٣٥: پادشاه جهان جان عشق است
- شماره ٢٣٦: سرم سرگشته سوداي عشق است
- شماره ٢٣٧: نور دل ماه انور عشق است
- شماره ٢٣٨: جان ما زنده دل از آب حيات عشق است
- شماره ٢٣٩: دم مزن اي دل که اين سرنازک است
- شماره ٢٤٠: عشق است که وارسته ز نقصان و کمال است
- شماره ٢٤١: دل مسند پادشاه عشق است
- شماره ٢٤٢: ما را همه شب شب وصال است
- شماره ٢٤٣: رند سرمست فارغ البال است
- شماره ٢٤٤: مخزن اسرار سبحاني دل است
- شماره ٢٤٥: دردمنديم و دوا درد دل است
- شماره ٢٤٦: مرغ صحرائي به صحرا مايل است
- شماره ٢٤٧: تا مرا عين عشق مفهوم است
- شماره ٢٤٨: اي عاشقان اي عاشقان معشوقه با ما همدم است
- شماره ٢٤٩: نقش خيال اوست که گويند عالم است
- شماره ٢٥٠: ختم رسل که سيد اولاد آدم است
- شماره ٢٥١: در کوي خرابات کسي را که مقام است
- شماره ٢٥٢: لطف اگر بر ما گمارد حاکم است
- شماره ٢٥٣: گر ترا عزم عالم قدم است
- شماره ٢٥٤: درگوشه ميخانه کسي راکه مقام است
- شماره ٢٥٥: ميخانه سراي عاشقان است
- شماره ٢٥٦: عالم بدن است و عشق جان است
- شماره ٢٥٧: نعمت الله که مير مستان است
- شماره ٢٥٨: گر جفا مي کند وفا آن است
- شماره ٢٥٩: کار عشق است و کار ما آن است
- شماره ٢٦٠: خلوت من مقام رندان است
- شماره ٢٦١: نعمت الله امام رندان است
- شماره ٢٦٢: نعمت الله که پير رندان است
- شماره ٢٦٣: دل وجانم فداي جانان است
- شماره ٢٦٤: هرچه پيدا وهرچه پنهان است
- شماره ٢٦٥: درد ار داري دوا همان است
- شماره ٢٦٦: درد دل او دواي جان است
- شماره ٢٦٧: خانه دل سراي جانان است
- شماره ٢٦٨: همه عالم تن است واو جان است
- شماره ٢٦٩: مقصود توئي نه اين وآن است
- شماره ٢٧٠: نعمت الله حريف مستان است
- شماره ٢٧١: بندگي کن که کار نيک آن است
- شماره ٢٧٢: هرکه حلقه بگوش مردان است
- شماره ٢٧٣: اي که گوئي که ماهتاب آن است
- شماره ٢٧٤: دل بدست آر که آئينه حضرت آن است
- شماره ٢٧٥: کشته عشق تو دل زنده جاويدان است
- شماره ٢٧٦: کشته حضرت او زنده جاويدان است
- شماره ٢٧٧: زمين جسم است وجانت آسمان است
- شماره ٢٧٨: هرقطره اي از اين بحر درياي بيکران است
- شماره ٢٧٩: رندي که حريف عاشقان است
- شماره ٢٨٠: ميخانه سراي عاشقان است
- شماره ٢٨١: جامي ز مي پر از مي دربزم ما روان است
- شماره ٢٨٢: مقام عاشقان در ملک جان است
- شماره ٢٨٣: ميرميخانه ما سيد سرمستان است
- شماره ٢٨٤: هرکه چون ما حريف مستان است
- شماره ٢٨٥: عالم بدن است وعشق جان است
- شماره ٢٨٦: کفر زلفش که رونق دين است
- شماره ٢٨٧: درد دل دارم ودوا اين است
- شماره ٢٨٨: چشم ما از نور رويش روشن است
- شماره ٢٨٩: در نظر آنکه نور چشم من است
- شماره ٢٩٠: عشق جانان من غذاي من است
- شماره ٢٩١: درد عشقش دواي جان من است
- شماره ٢٩٢: دردمنديم و آن دوا اين است
- شماره ٢٩٣: چشم و چراغ جان من از نور جانان روشن است
- شماره ٢٩٤: نعمت الله جان وعالم چون تن است
- شماره ٢٩٥: ياد جانان ميان جان من است
- شماره ٢٩٦: عشق جانان حيات جان من است
- شماره ٢٩٧: در سراپرده جان خانه دلدار من است
- شماره ٢٩٨: گفتم که اين جانان کي است جان گفت جانان من است
- شماره ٢٩٩: عشق جانان حيات جان من است
- شماره ٣٠٠: درد دردش دواي جان من است
- شماره ٣٠١: همه عالم حجاب حضرت اوست
- شماره ٣٠٢: ما را وجود نيست وگر هست جود اوست
- شماره ٣٠٣: بشنو اي دوست اين سخن از دوست
- شماره ٣٠٤: جان ما بنده محبت اوست
- شماره ٣٠٥: جان عالم فداي خدمت اوست
- شماره ٣٠٦: شاه شاهان گداي حضرت اوست
- شماره ٣٠٧: در آينه عالم تمثال جمال اوست
- شماره ٣٠٨: در آينه عالم تمثال صفات اوست
- شماره ٣٠٩: همه عالم ظهور حضرت اوست
- شماره ٣١٠: هرچه مي بيني همه انوار اوست
- شماره ٣١١: درهرچه نظر کردم نقشي ز خيال اوست
- شماره ٣١٢: چشم ما روشن به نور روي اوست
- شماره ٣١٣: بنده ايم و عابد و معبود اوست
- شماره ٣١٤: در خانقهي که شيخ ما اوست
- شماره ٣١٥: چشم ما روشن به نور روي اوست
- شماره ٣١٦: چشم ما روشن به نور روي اوست
- شماره ٣١٧: ديده تا نور جمالش ديده است
- شماره ٣١٨: دلبر سرمست ما يار خوشي نوخاسته است
- شماره ٣١٩: آفتاب حسن او از مه نقابي بسته است
- شماره ٣٢٠: نعمت الله در شراب افتاده است
- شماره ٣٢١: چشم مردم ديده ما نور رويش ديده است
- شماره ٣٢٢: ديده تا نور جمالش ديده است
- شماره ٣٢٣: ياري که ز ملک آشنائي است
- شماره ٣٢٤: ميخانه دل طرب سرائي است
- شماره ٣٢٥: کار دل در عشق بازي بندگي است
- شماره ٣٢٦: هر شاهدي که بينيم با او مرا هوائي است
- شماره ٣٢٧: با محيط عشق او دنيا بر ما شبنمي است
- شماره ٣٢٨: با آفتاب حسنش مه نزد او هلالي است
- شماره ٣٢٩: صحبت جانان من مجلس روحاني است
- شماره ٣٣٠: دل جام جهان نماي شاهي است
- شماره ٣٣١: روح ها در روح اعظم فاني است
- شماره ٣٣٢: تن ميرد و روح پاک باقي است
- شماره ٣٣٣: هرچه بيني جمله آيات وي است
- شماره ٣٣٤: شادمانم زانکه غمخوارم وي است
- شماره ٣٣٥: موج و حباب و قطره در اين بحر ما يکي است
- شماره ٣٣٦: دل ما با زبان يکيست يکي است
- شماره ٣٣٧: در دو عالم خدا يکيست يکي است
- شماره ٣٣٨: پادشاه و گدا يکيست يکي است
- شماره ٣٣٩: صورت و معني در اين دعوي يکي است
- شماره ٣٤٠: هرکجا کنجي است گنجي در وي است
- شماره ٣٤١: سر در اين راه عشق دردسر است
- شماره ٣٤٢: اگر تو عاشق ياري به عشق دوست نکوست
- شماره ٣٤٣: چشم ما روشن به نور روي اوست
- شماره ٣٤٤: کنج دل گنجينه عشق وي است
- شماره ٣٤٥: درنظر عالم چو جام پر مي است
- شماره ٣٤٦: بيا اي شاه ترکستان که هندوستان غلام تست
- شماره ٣٤٧: اهل دل را ز سراپرده جان بايد جست
- شماره ٣٤٨: از دير برون آمد ترسا بچه اي سرمست
- شماره ٣٤٩: آمد ز درم نگار سرمست
- شماره ٣٥٠: دواي درد دل اي يار درد است
- شماره ٣٥١: هرکه باشد همچو سيد حق پرست
- شماره ٣٥٢: هرکه او با ما در اين دريا نشست
- شماره ٣٥٣: جان ما با ما در اين دريا نشست
- شماره ٣٥٤: هرکه آمد سوي ما با ما نشست
- شماره ٣٥٥: هرکه اوبا ما در اين دريا نشست
- شماره ٣٥٦: دوش رفتم در خرابات مغان رندانه مست
- شماره ٣٥٧: نوش بادا مرا شراب الست
- شماره ٣٥٨: از جور و جفاي بي وفا دوست
- شماره ٣٥٩: همه را از همه بجو اي دوست
- شماره ٣٦٠: جانم خيال شد به خيال خيال دوست
- شماره ٣٦١: چشم ما روشن به نور روي اوست
- شماره ٣٦٢: چشم ما روشن به نور روي اوست
- شماره ٣٦٣: هرچه بيني مظهر اسماي اوست
- شماره ٣٦٤: چشم ما روشن به نور روي اوست
- شماره ٣٦٥: خواجه گرچه بود عمري بت پرست
- شماره ٣٦٦: قطره اي کو به بحر ما پيوست
- شماره ٣٦٧: منم آن رند عاشق سرمست
- شماره ٣٦٨: ما را چو ز عشق راحتي هست
- شماره ٣٦٩: از خرابات مي رسم سرمست
- شماره ٣٧٠: عاشقانه به عشق او سرمست
- شماره ٣٧١: لطف آن سلطان ما را انتهائي هست نيست
- شماره ٣٧٢: هرکجا جامي است بي مي هست نيست
- شماره ٣٧٣: همچو اين محبوب ما صاحب جمالي هست نيست
- شماره ٣٧٤: در دل ما غير دلبر هست نيست
- شماره ٣٧٥: عقل را در مجلس عشاق ينگي هست نيست
- شماره ٣٧٦: زاهدان را ذوق رندان هست نيست
- شماره ٣٧٧: موج و دريائيم وهر دو غير آبي هست نيست
- شماره ٣٧٨: همچو اين شه پادشاهي هست نيست
- شماره ٣٧٩: هيچ کس بي نعمت الله هست نيست
- شماره ٣٨٠: در اين دريا بجز ما آشنا نيست
- شماره ٣٨١: بي حضور عشق جانان راحت جان هيچ نيست
- شماره ٣٨٢: شک به عدم نيست که او هيچ نيست
- شماره ٣٨٣: چو ميخانه سرائي هيچ جا نيست
- شماره ٣٨٤: آن وتر که غير او احد نيست
- شماره ٣٨٥: عشق را خود قرار پيدا نيست
- شماره ٣٨٦: يک قدم از خويش بيرون نه که گامي بيش نيست
- شماره ٣٨٧: عشق را با کفر و ايمان کار نيست
- شماره ٣٨٨: موجود حقيقي بجز از ذات خدا نيست
- شماره ٣٨٩: دل ندارد هرکه او را درد نيست
- شماره ٣٩٠: مي رود عمر عزيز ما دريغا چاره نيست
- شماره ٣٩١: غنچه باغ غير خندان نيست
- شماره ٣٩٢: در دل هرکه عشق جانان نيست
- شماره ٣٩٣: هرکه را عشق نيست آنش نيست
- شماره ٣٩٤: جان ندارد هرکه جانانيش نيست
- شماره ٣٩٥: جان ما بي عشق جانان هيچ نيست
- شماره ٣٩٦: در همه جان جز که هم جان هيچ نيست
- شماره ٣٩٧: بحري است بحر دل که کرانش پديد نيست
- شماره ٣٩٨: قطره و دريا به نزد ما يکيست
- شماره ٣٩٩: محقق در اين ره به تقليد نيست
- شماره ٤٠٠: هرکه را درد نيست درمان نيست
- شماره ٤٠١: در هر دلي که مهر جمال حبيب نيست
- شماره ٤٠٢: هر دل که به عشق مبتلا نيست
- شماره ٤٠٣: خوشتر از ساغر مي همدم نيست
- شماره ٤٠٤: او با تو ترا از او خبر نيست
- شماره ٤٠٥: هرچه امروز حاصل ما نيست
- شماره ٤٠٦: در حقيقت عشق را خود نام نيست
- شماره ٤٠٧: عشق بازي و عشق بازي نيست
- شماره ٤٠٨: عاشق از دنيي و عقبي درگذشت
- شماره ٤٠٩: دل ما از مني وما بگذشت
- شماره ٤١٠: رمضان آمد و روان بگذشت
- شماره ٤١١: نعمت الله از اين وآن بگذشت
- شماره ٤١٢: دل سرمست ما ز جان بگذشت
- شماره ٤١٣: آفتاب خوشي هويدا گشت
- شماره ٤١٤: علم ما درکتاب نتوان يافت
- شماره ٤١٥: علم ما در کتاب نتوان يافت
- شماره ٤١٦: دل ز جان بگذشت و جانان بازيافت
- شماره ٤١٧: جانم از درد دل دوائي يافت
- شماره ٤١٨: بلبل چو هواي گلستان يافت
- شماره ٤١٩: بي درد دل اي دوست دوا را نتوان يافت
- شماره ٤٢٠: به سخن وصل يار نتوان يافت
- شماره ٤٢١: گرد خاک ما روان بر باد رفت
- شماره ٤٢٢: عاشقي جان را به جانان داد و رفت
- شماره ٤٢٣: عاشقي جان را به جانان داد و رفت
- شماره ٤٢٤: نعمت الله جان به جانان داد و رفت
- شماره ٤٢٥: در ره عشق چو ما بي سروپا بايد رفت
- شماره ٤٢٦: يار ما زاري ما نشنيد و رفت
- شماره ٤٢٧: رند سرمستي ز پا افتاد و رفت
- شماره ٤٢٨: عقل مشوش دماغ، از سرما رفت رفت
- شماره ٤٢٩: به خرابات مغان بي سر و پا خواهم رفت
- شماره ٤٣٠: رند سرمست از جهان خواهيم رفت
- شماره ٤٣١: نعمت الله جان به جانان داد و رفت
- شماره ٤٣٢: يار ما رفت و گوئيا جان رفت
- شماره ٤٣٣: جان به خلوتسراي رندان رفت
- شماره ٤٣٤: راز دل عشاق به هرکس نتوان گفت
- شماره ٤٣٥: آتش عشقش خوشي در ما گرفت
- شماره ٤٣٦: عشق سلطان ما جهان بگرفت
- شماره ٤٣٧: شهرت عشق ما جهان بگرفت
- شماره ٤٣٨: آفتاب رخش جهان بگرفت
- شماره ٤٣٩: گر وصال يارخواهي ترک جان بايد گرفت
- شماره ٤٤٠: نور چشم عالمي در ديده ما جا گرفت
- شماره ٤٤١: تا که سوداي خيالش در سويدا جا گرفت
- شماره ٤٤٢: تاکه سوداي خيالش در سويدا جا گرفت
- شماره ٤٤٣: چشم مستش گوشه اي از ما گرفت
- شماره ٤٤٤: سيد ما بر درش مأوا گرفت
- شماره ٤٤٥: عشق دلبر در دل ما جا گرفت
- شماره ٤٤٦: سلطان عشق ملک جهان را روان گرفت
- شماره ٤٤٧: در کوي خرابات نشستم به سلامت
- شماره ٤٤٨: هرگز نبود عاشقي و راه سلامت
- شماره ٤٤٩: رفتي به سلامت به سلامت به سلامت
- شماره ٤٥٠: چون من به ولاي تو رسيدم به ولايت
- شماره ٤٥١: ما را به غير او نبود التفات هيچ
- شماره ٤٥٢: عمر بي او که بر سرآري هيچ
- شماره ٤٥٣: حضرت سلطان ما پاينده باد
- شماره ٤٥٤: يا رب ز غم هجران رستيم مبارک باد
- شماره ٤٥٥: مي محبت نوش کن که نوشت باد
- شماره ٤٥٦: ذوقي است دلم را که به عالم نتوان گفت
- شماره ٤٥٧: مي خورم جام مي که نوشم باد
- شماره ٤٥٨: ورد صاحب نظران فاتحه روي تو باد
- شماره ٤٥٩: عشق او با جان من پيوسته باد
- شماره ٤٦٠: دل به دست ياد خواهم داد هرچه باد باد
- شماره ٤٦١: مده باد هوا جان خويشتن بر باد
- شماره ٤٦٢: زاهد دگر از خلوت تقوي بدر افتاد
- شماره ٤٦٣: آتشي در نهاد جان افتاد
- شماره ٤٦٤: دل به دست زلف دلبر اوفتاد
- شماره ٤٦٥: هر که در درياي بي پايان فتاد
- شماره ٤٦٦: هر که برخاک راه او افتاد
- شماره ٤٦٧: آب چشم ما بروي ما فتاد
- شماره ٤٦٨: آب چشم ما بروي ما فتاد
- شماره ٤٦٩: آب چشم ما بهر سو رو نهاد
- شماره ٤٧٠: ساقي جامي به اين و آن داد
- شماره ٤٧١: دردي است دلم را به درمان نتوان داد
- شماره ٤٧٢: ترک سرمستم دگر باره کلاهي کج نهاد
- شماره ٤٧٣: هر که او در عشق جانان جان نداد
- شماره ٤٧٤: عاشقي کو سر به پاي ما نهاد
- شماره ٤٧٥: آب چشم ما به هر سو رو نهاد
- شماره ٤٧٦: هر که فاني شود بقا يابد
- شماره ٤٧٧: دلي که درد ندارد دوا کجا يابد
- شماره ٤٧٨: هر که او نيک مي کند يابد
- شماره ٤٧٩: خرابات است و خم در جوش و ساقي مست و ما بيخود
- شماره ٤٨٠: چشم بينائي که بر او اوفتد
- شماره ٤٨١: گر آتش آه ما درافتد
- شماره ٤٨٢: ذوق ما در جهان نمي گنجد
- شماره ٤٨٣: مرا حالي است با جانان که جانم در نمي گنجد
- شماره ٤٨٤: در دل بجز از خدا نگنجد
- شماره ٤٨٥: در دلم غير او نمي گنجد
- شماره ٤٨٦: بود و نابود در نمي گنجد
- شماره ٤٨٧: در اين خلوت حکايت درنگنجد
- شماره ٤٨٨: توحيد و موحد و موحد
- شماره ٤٨٩: در جهنم خراب مي گردد
- شماره ٤٩٠: چارپا در پي علف گردد
- شماره ٤٩١: معني يکي و صورت او در ظهور صد
- شماره ٤٩٢: عاشقي کو هواي ما دارد
- شماره ٤٩٣: هر کجا ساغري است مي دارد
- شماره ٤٩٤: بسته بند بلاي تو نجاتي دارد
- شماره ٤٩٥: هر که از اهل کمال است جمالي دارد
- شماره ٤٩٦: پرده ديده من نقش خيالت دارد
- شماره ٤٩٧: چو نور ديده چشم من خيالش در نظر دارد
- شماره ٤٩٨: هر جا که دکان داري است او مايه ز ما دارد
- شماره ٤٩٩: عالم از نام او نشان دارد
- شماره ٥٠٠: هواي درد بي درمان که دارد
- شماره ٥٠١: پادشاهي گداي او دارد
- شماره ٥٠٢: هر که او عاشق است جان دارد
- شماره ٥٠٣: مي خمخانه ما مستي ديگر دارد
- شماره ٥٠٤: صاحب نظري کو که جهان در نظر آرد
- شماره ٥٠٥: گوئيا چشم ابر مي خارد
- شماره ٥٠٦: هر کس که هواي ما ندارد
- شماره ٥٠٧: ياري که خيال دوست دارد
- شماره ٥٠٨: عقل از اينجا بي خبر او ره به آنجا کي برد
- شماره ٥٠٩: گر ز چين سنبل زلفش صبا بوئي برد
- شماره ٥١٠: ترک چشم مست او دلها به غارت مي برد
- شماره ٥١١: ترک چشم مست او دل ها به غارت مي برد
- شماره ٥١٢: خواجه عاقل برفت و جان سپرد
- شماره ٥١٣: هر که بد زيست عاقبت بد مرد
- شماره ٥١٤: اي که گوئي نعمت الله جان سپرد
- شماره ٥١٥: خوش بود گر او بحالم بنگرد
- شماره ٥١٦: ما به تو هستيم و تو هستي به خود
- شماره ٥١٧: چون شراب صاف درمان است ما را درد درد
- شماره ٥١٨: بود روزي خواجه اي سالار کرد
- شماره ٥١٩: عقل مخمور است و مستان را به قاضي مي برد
- شماره ٥٢٠: چشم ما چون به روي او نگرد
- شماره ٥٢١: با من بي نوا چه خواهي کرد
- شماره ٥٢٢: غنچه در گلستان تبسم کرد
- شماره ٥٢٣: مقصود بي وسيله حاصل نمي توان کرد
- شماره ٥٢٤: محبوب دل و راحت جاني چه توان کرد
- شماره ٥٢٥: نوري است که وصفش به ستاره نتوان کرد
- شماره ٥٢٦: حسن او بر چشم ما پيدا که کرد
- شماره ٥٢٧: با چنين درد دلي ميل دوا نتوان کرد
- شماره ٥٢٨: کردگار از کرم عيانم کرد
- شماره ٥٢٩: دست با او در کمر خواهيم کرد
- شماره ٥٣٠: دوش تا روز دل از عشق تنعم مي کرد
- شماره ٥٣١: به حکايت شراب نتوان خورد
- شماره ٥٣٢: عاشقي جان را به جانان داد مرد
- شماره ٥٣٣: ساقيي جام سوي ما آورد
- شماره ٥٣٤: عشق دردي است تا نمي گيرد
- شماره ٥٣٥: اگر مه روي من روزي نقاب از رخ براندازد
- شماره ٥٣٦: ساز عشقش نواي دل سازد
- شماره ٥٣٧: ما انا الحق از فنا خواهيم زد
- شماره ٥٣٨: آتشي در دل و است جان سوزد
- شماره ٥٣٩: چشم مست تو گر از خواب گران برخيزد
- شماره ٥٤٠: نور در نور خوش در آويزد
- شماره ٥٤١: مست هشيار و مست نشناسد
- شماره ٥٤٢: ملک عشقش به غير ما نرسد
- شماره ٥٤٣: دولت عشق به هر بي سر و پائي نرسد
- شماره ٥٤٤: دولت وصل تو به ما کي رسد
- شماره ٥٤٥: جام مي گر بدست ما برسد
- شماره ٥٤٦: ترا اهل نظر خوانم گرت منظور او باشد
- شماره ٥٤٧: همه عالم خيال او باشد
- شماره ٥٤٨: گفتم بخواب بينم گفتا خيال باشد
- شماره ٥٤٩: مدام همدم جام شراب خوش باشد
- شماره ٥٥٠: ناز با يار غار خوش باشد
- شماره ٥٥١: سلطان سراپرده ميخانه کجا شد
- شماره ٥٥٢: از احد احمد آشکارا شد
- شماره ٥٥٣: واحدي در کثير پيدا شد
- شماره ٥٥٤: نيم شب ماه ما هويدا شد
- شماره ٥٥٥: ما عاشق مستيم کرامات چه باشد
- شماره ٥٥٦: هر که او را خبر از اهل دلانش باشد
- شماره ٥٥٧: به يمن دولت وصلش جهان در حکم ما باشد
- شماره ٥٥٨: گر نه او يار غار ما باشد
- شماره ٥٥٩: وجود صورت و معني ز جود ما باشد
- شماره ٥٦٠: همه عالم فداي ما باشد
- شماره ٥٦١: هر که را شيخ آنچنان باشد
- شماره ٥٦٢: بکام ما بود عالم اگر او يار ما باشد
- شماره ٥٦٣: کرمش گنج بي کران پاشد
- شماره ٥٦٤: عاشق و يار خويش خوش باشد
- شماره ٥٦٥: بجز ميخانه جاي مانباشد
- شماره ٥٦٦: مي محبت او راحتي به جان بخشد
- شماره ٥٦٧: هر چه بخشد خدا به ما بخشد
- شماره ٥٦٨: مدام جام مي او حيات مي بخشد
- شماره ٥٦٩: آفتابي به ماه پيدا شد
- شماره ٥٧٠: آفتابي ز غيب پيدا شد
- شماره ٥٧١: اول ما چو آخر ما شد
- شماره ٥٧٢: عاقبت سيد ما سوي مغان خواهد شد
- شماره ٥٧٣: ما مريديم و پير ما مرشد
- شماره ٥٧٤: مه ز برج شرف چو طالع شد
- شماره ٥٧٥: دل سوي صاحب جمالي مي کشد
- شماره ٥٧٦: يار سرمست است و ما را مي کشد
- شماره ٥٧٧: عين دريائيم و ما را موج دريا مي کشد
- شماره ٥٧٨: ترک سرمستي مرا دامن کشانم مي کشد
- شماره ٥٧٩: دل دگر ما را به مأوا مي کشد
- شماره ٥٨٠: عشق ما را سوي دريا مي کشد
- شماره ٥٨١: خاطر ما سوي دريا مي کشد
- شماره ٥٨٢: هر دم بر آب چشم ما نقش خيالي مي کشد
- شماره ٥٨٣: چشم ما نقش خيال او بر آبش مي کشد
- شماره ٥٨٤: غرق دريائيم و ما را موج دريا مي کشد
- شماره ٥٨٥: به سراپرده ميخانه روان خواهم شد
- شماره ٥٨٦: به عشق چهره ليلي دل بيچاره مجنون شد
- شماره ٥٨٧: سنبل زلف او پريشان شد
- شماره ٥٨٨: بحر عشقش را کران پيدا نشد
- شماره ٥٨٩: هر که او آشناي سلطان شد
- شماره ٥٩٠: بلبل جان چو ساکن تن شد
- شماره ٥٩١: عشق او با جان ما پيوسته شد
- شماره ٥٩٢: رند مست از بلا نينديشد
- شماره ٥٩٣: از سر ذوق ديده ام عين يکي و نام صد
- شماره ٥٩٤: خوش ماه تمامي است که از غيب برآمد
- شماره ٥٩٥: عمر من رفته بود باز آمد
- شماره ٥٩٦: عمر ما رفته بود باز آمد
- شماره ٥٩٧: مستانه ساقي از در درآمد
- شماره ٥٩٨: واحد به صفات کثرت آمد
- شماره ٥٩٩: توحيد و موحد و موحد
- شماره ٦٠٠: عهد با زلف تو بستيم خدا مي داند
- شماره ٦٠١: ياري که مي ننوشد از ذوق ما چه داند
- شماره ٦٠٢: تا نگوئي که خواجه مالش ماند
- شماره ٦٠٣: غير او کي به ياد ما ماند
- شماره ٦٠٤: پيش از اين گر مرا حجابي بود
- شماره ٦٠٥: غره ماه منور بين که غرا کرده اند
- شماره ٦٠٦: آب حيات ماست که مي نام کرده اند
- شماره ٦٠٧: مشکلات ما چو حل واکرده اند
- شماره ٦٠٨: بحريان احوال دريا گفته اند
- شماره ٦٠٩: عاشقان از بيش و کم آسوده اند
- شماره ٦١٠: خوش در ميخانه اي بگشاده اند
- شماره ٦١١: در ازل بر ما در ميخانه را بگشوده اند
- شماره ٦١٢: خاک پاک ما به مي بسرشته اند
- شماره ٦١٣: آن خط نگر که بر رخ جانان کشيده اند
- شماره ٦١٤: عاشقان درش از درد دوا يافته اند
- شماره ٦١٥: آفتابي را که هويدا کرده اند
- شماره ٦١٦: گنج پنهاني که پيدا کرده اند
- شماره ٦١٧: آفتابي را به مه بنموده اند
- شماره ٦١٨: آتش عشق هماندم که برافروخته اند
- شماره ٦١٩: آتشي از عشق او در بزم ما افروختند
- شماره ٦٢٠: به علي رغم عدو باز زدم جامي چند
- شماره ٦٢١: بيا اي يار و بر اغيار مي خند
- شماره ٦٢٢: عاشقان اول ز جان باز آمدند
- شماره ٦٢٣: خاکساران که گوئيا گردند
- شماره ٦٢٤: بر هر دري که رفتيم بر ما روان گشودند
- شماره ٦٢٥: کشتگان از دم او زنده شدند
- شماره ٦٢٦: مدام همدم جام شراب باشد رند
- شماره ٦٢٧: آنها که نگار را نگارند
- شماره ٦٢٨: دل چو دم از عشق دلبر مي زند
- شماره ٦٢٩: عاشقاني که عشق مي بازند
- شماره ٦٣٠: مرغ زيرک بين که ياهو مي زند
- شماره ٦٣١: عاشقي کز عشق او دم مي زند
- شماره ٦٣٢: ساغر مي مدام در کارند
- شماره ٦٣٣: عاشقاني که در جهان باشند
- شماره ٦٣٤: هر کسي نقشي بر آبي مي کشند
- شماره ٦٣٥: جان و جانان هر دو با هم سرخوشند
- شماره ٦٣٦: همه در بحر بي کران غرقند
- شماره ٦٣٧: خسته عشق تو بيچاره شفا را چه کند
- شماره ٦٣٨: عاشق جانانم و جانم خروشي مي کند
- شماره ٦٣٩: ترک عشقش ملک دل بگرفت و غارت مي کند
- شماره ٦٤٠: دلبر سرمست ما عزمي به دريا مي کند
- شماره ٦٤١: اين دل دريا دل ما عزم دريا مي کند
- شماره ٦٤٢: دل عاشق نظر به جان نکند
- شماره ٦٤٣: دل باز عزم کعبه مقصود مي کند
- شماره ٦٤٤: در خرابات مغان خمخانه جوشي مي کند
- شماره ٦٤٥: آب چشمم دمبدم از دل روايت مي کند
- شماره ٦٤٦: کشته عشق او شفا چه کند
- شماره ٦٤٧: اهل دنيا مقلد قالند
- شماره ٦٤٨: رندان همه مستند و مي از جام ندانند
- شماره ٦٤٩: سيدم روح اعظمش خوانند
- شماره ٦٥٠: دست چپ را يسار مي خوانند
- شماره ٦٥١: کفر زلف او به ايمان کي دهند
- شماره ٦٥٢: آنها که مقربان شاهند
- شماره ٦٥٣: چه خوش چشمي که روي او به نور روي او بيند
- شماره ٦٥٤: ديده ما چو روي او بيند
- شماره ٦٥٥: هر که او را به نور او بيند
- شماره ٦٥٦: ديده ما چو نور او بيند
- شماره ٦٥٧: خوش است اين ديده روشن که غير او نمي بيند
- شماره ٦٥٨: نقش خيال عالم عارف به خوابي بيند
- شماره ٦٥٩: چشم ما عين ما به ما بيند
- شماره ٦٦٠: هر که در کوي تو جانا نفسي بنشيند
- شماره ٦٦١: اهل نظران ديده بر وي تو گشايند
- شماره ٦٦٢: هر در که به روي ما گشايند
- شماره ٦٦٣: عارفاني که ما به ما جويند
- شماره ٦٦٤: در مرتبه اي ساجد در مرتبه اي مسجود
- شماره ٦٦٥: مائيم اياز و يار محمود
- شماره ٦٦٦: آن لحظه که جان در تتق غيب نهان بود
- شماره ٦٦٧: يک دم بي مي نمي توان بود
- شماره ٦٦٨: گر يکي ور هزار خواهد بود
- شماره ٦٦٩: نقش غيري محال خواهد بود
- شماره ٦٧٠: جان مجنون فداي ليلي بود
- شماره ٦٧١: هر چه آيد در نظر چون او بود
- شماره ٦٧٢: عاشقي از عاقلي خوش تر بود
- شماره ٦٧٣: آينه چندانکه روشنتر بود
- شماره ٦٧٤: حاصلم از دين و دنيا او بود
- شماره ٦٧٥: در نظر گر نور روي او بود
- شماره ٦٧٦: چشم ما روشن به نور او بود
- شماره ٦٧٧: نسبت خرقه ام از پير خرابات بود
- شماره ٦٧٨: دل که بي دلبر بود بي جان بود
- شماره ٦٧٩: عقل کل در عشق سرگردان بود
- شماره ٦٨٠: نقل ما چون نقل سر مستان بود
- شماره ٦٨١: حق است دين سيد و دين من اين بود
- شماره ٦٨٢: آن چنان ذاتي نهان در هر صفت پيدا بود
- شماره ٦٨٣: کون جامع جامع اسما بود
- شماره ٦٨٤: آب روي ما ز چشم ما بود
- شماره ٦٨٥: قطره و دريا همه از ما بود
- شماره ٦٨٦: مشرب توحيد ياران خوش بود
- شماره ٦٨٧: هر که را ذوقش به سوي ما بود
- شماره ٦٨٨: هر که چون ما غرقه دريا بود
- شماره ٦٨٩: بحر ما درياي بي پايان بود
- شماره ٦٩٠: هر چه ما را مي رسد از او بود
- شماره ٦٩١: فعل عالم ظل فعل الله بود
- شماره ٦٩٢: روح اعظم دره بيضا بود
- شماره ٦٩٣: جان بي جانان تن بي جان بود
- شماره ٦٩٤: جان بي جانان تن بي جان بود
- شماره ٦٩٥: خوش بود دردي که درمان او بود
- شماره ٦٩٦: بحر ما درياي بي پايان بود
- شماره ٦٩٧: چشم ما روشن به نور او بود
- شماره ٦٩٨: خواجه آنجا فقير خواهد بود
- شماره ٦٩٩: چشم ما روشن به نور او بود
- شماره ٧٠٠: هر که از عشق در طرب نبود
- شماره ٧٠١: نور روي او به چشم ما نمود
- شماره ٧٠٢: آب چشم ما به هر سو مي رود
- شماره ٧٠٣: عالم از جود او بود موجود
- شماره ٧٠٤: هستي ما همه بود به وجود
- شماره ٧٠٥: صبحدم آفتاب رو بنمود
- شماره ٧٠٦: به سر عاشقان که عين وجود
- شماره ٧٠٧: فيض فياض از خزانه جود
- شماره ٧٠٨: بيا اي نور چشم ما و خوش نشين به جاي خود
- شماره ٧٠٩: عاشقم بر روي نورالله خود
- شماره ٧١٠: خون دل از ديده بر رو مي رود
- شماره ٧١١: چشم ما خوش چشمه آبش بهرسو مي رود
- شماره ٧١٢: عقل دورانديش هر دم جاي ديگر مي رود
- شماره ٧١٣: آب چشم ما به هر سو مي رود
- شماره ٧١٤: چشم ما آبش به هر سو مي رود
- شماره ٧١٥: هر که رخسار تو بيند به گلستان نرود
- شماره ٧١٦: رند مستي کو حريف ما شود
- شماره ٧١٧: هر زمان عشقي ز نو پيدا شود
- شماره ٧١٨: مظهري بايد که تا مظهر به او ظاهر شود
- شماره ٧١٩: هر که باشد بنده او در جهان سلطان شود
- شماره ٧٢٠: نطق و حيوان جمع کن تا آدمي حاصل شود
- شماره ٧٢١: خوش بود گر اين دوئي يکتا شود
- شماره ٧٢٢: در رحمت خدا به ما بگشود
- شماره ٧٢٣: لطف ساقي بسي کرم فرمود
- شماره ٧٢٤: لطف ساقي بسي کرم فرمود
- شماره ٧٢٥: در همه آينه جمال نمود
- شماره ٧٢٦: هر کجا صاحب جمالي رو نمود
- شماره ٧٢٧: ساقي ما به ما کرم فرمود
- شماره ٧٢٨: خوش خيالي به خواب رو بنمود
- شماره ٧٢٩: نقطه اي دايره نمود و نبود
- شماره ٧٣٠: آفتابي مه نقابي رو نمود
- شماره ٧٣١: اين سعادت بين که ما را رو نمود
- شماره ٧٣٢: هر کسي را عنايتي فرمود
- شماره ٧٣٣: آفتاب از رخ نقاب مه گشود
- شماره ٧٣٤: جيب شب آفتاب چون بگشود
- شماره ٧٣٥: نظري خوش به چشم ما فرمود
- شماره ٧٣٦: يک نفس يعقوب بي يوسف نبود
- شماره ٧٣٧: پادشه حکم ما روان فرمود
- شماره ٧٣٨: هر چه امکان لطف و رحمت بود
- شماره ٧٣٩: بيا که مجلس عشق است و طالع مسعود
- شماره ٧٤٠: جام وي بخشيد و مي وي مي دهد
- شماره ٧٤١: هر که جان در عشق جانان مي دهد
- شماره ٧٤٢: عقل ناقص بکار مي نايد
- شماره ٧٤٣: ساقي رخ اگر بما نمايد
- شماره ٧٤٤: حسني که کمال جان نمايد
- شماره ٧٤٥: مرا هر دم خيالي رو نمايد
- شماره ٧٤٦: نوري که خدا به ما نمايد
- شماره ٧٤٧: عالم چو مثالي است که در آب نمايد
- شماره ٧٤٨: خيال غير خوابي مي نمايد
- شماره ٧٤٩: ذاتش به صفات مي نمايد
- شماره ٧٥٠: ذاتش به صفات مي نمايد
- شماره ٧٥١: نوش کن مي که روحت افزايد
- شماره ٧٥٢: نقشي است خيالش که به هر دست برآيد
- شماره ٧٥٣: خوش درد دلي دارم درمان به چه کار آيد
- شماره ٧٥٤: با رخ او قمر چه کار آيد
- شماره ٧٥٥: جسمي دارم که جان نمايد
- شماره ٧٥٦: گهي عکس رخش جان مي نمايد
- شماره ٧٥٧: بربسته نقاب دل ربايد
- شماره ٧٥٨: خيال او به هر نقشي برآيد
- شماره ٧٥٩: خواب در چشم چون نمي آيد
- شماره ٧٦٠: عقل چندانکه خود بيارايد
- شماره ٧٦١: گر در طلب اوئي ناگه ببرت آيد
- شماره ٧٦٢: نگار مست من هر دم ز نو بزمي بيارايد
- شماره ٧٦٣: عقل هر دم که در سخن آيد
- شماره ٧٦٤: چشمت نورش بتو نمايد
- شماره ٧٦٥: در سراپرده دل خانه خدا را طلبيد
- شماره ٧٦٦: نوري است که آن نور به آن نور توان ديد
- شماره ٧٦٧: او را به خود نبيني او را به او توان ديد
- شماره ٧٦٨: چشمي که چشمه آب از چشم ما روان ديد
- شماره ٧٦٩: چشمم نورت در اين و آن ديد
- شماره ٧٧٠: چشمم نورت در اين و آن ديد
- شماره ٧٧١: نقشش نه خيالي است که در خواب توان ديد
- شماره ٧٧٢: به چشم ما جهان مي توان ديد
- شماره ٧٧٣: در ديده ما نور رخ يار توان ديد
- شماره ٧٧٤: اين و آن بود جمله آن گرديد
- شماره ٧٧٥: سالها در طلبت ديده به هر سو گرديد
- شماره ٧٧٦: عين او در عين اعيان شد پديد
- شماره ٧٧٧: گرد ميخانه دل به جان گرديد
- شماره ٧٧٨: ديده عمري به سر روان گرديد
- شماره ٧٧٩: از کرم جان عزيزم بر جانانه بريد
- شماره ٧٨٠: نعمت الله باز با ما وا رسيد
- شماره ٧٨١: آب حيات از لب ساقي به ما رسيد
- شماره ٧٨٢: رخت ما را به سراپرده ميخانه بريد
- شماره ٧٨٣: زاهد به سراپرده رندان مگذاريد
- شماره ٧٨٤: آفتاب چرخ معني بايزيد
- شماره ٧٨٥: بيا اي جان و اي جانان سيد
- شماره ٧٨٦: گر يار غار خواهي مائيم يار سيد
- شماره ٧٨٧: سلطان که بود گداي سيد
- شماره ٧٨٨: نعمت الله خدا به ما بخشيد
- شماره ٧٨٩: جام گيتي نما به ما بخشيد
- شماره ٧٩٠: مي خمخانه را به ما بخشيد
- شماره ٧٩١: نعمت الله خدا به ما بخشيد
- شماره ٧٩٢: دولتي خوش خدا به ما بخشيد
- شماره ٧٩٣: دامن از تردامنان اي جان بدر بايد کشيد
- شماره ٧٩٤: اين چنين رندي که من ديدم که ديد
- شماره ٧٩٥: در دور قمر نقطه خورشيد ببينيد
- شماره ٧٩٦: عاشق آن است که معشوق به جان مي جويد
- شماره ٧٩٧: هر که او عين ما به ما جويد
- شماره ٧٩٨: ترک مي و ميخانه به يکبار مگوئيد
- شماره ٧٩٩: کفر سر زلف بت عيار ببينيد
- شماره ٨٠٠: خوش بر در ميخانه نشستيم دگربار