شماره ١: رنديم و دگر مستيم تا باد چنين بادا
رنديم و دگر مستيم تا باد چنين بادا
توبه همه بشکستيم تا باد چنين بادا
چون قطره از اين دريا ديروز جدا بوديم
امروز به پيوستيم تا باد چنين بادا
عقل از سر ناداني درد سر ما مي داد
عشق آمد و وارستيم تا باد چنين بادا
ما دست برآورديم در پاش سر افکنديم
مستانه از آن دستيم تا باد چنين بادا
زنار سر زلفش افتاد به دست ما
زنار چنان بستيم تا باد چنين بادا
آن رند خراباتي رندانه حريف ماست
او سرخوش و ما مستيم تا باد چنين بادا
ما سيد رندانيم با ساقي سرمستان
در ميکده بنشستيم تا باد چنين بادا