شماره ٤٦٠: دل به دست ياد خواهم داد هرچه باد باد
دل به دست ياد خواهم داد هرچه باد باد
اين عنايت بين که چون بابخت من افتاد باد
در هواي آنکه يابد باد بوي آن نگار
بر در هر خانه روي خويشتن بنهاد باد
هرکسي کو مي خورد جام غم انجام غمش
نوش جانش باد دايم در جهان دلشاد باد
خانقه گر گشت ويران باده نوشان را چه غم
عمر رندان باد دايم ميکده آباد باد
هرکه بنيادي ندارد هيچ بنيادش منه
عقل بي بنياد باشد کار بي بنياد باد
دل بجان آمد ز مخموران کنج صومعه
مجلس رندان و کوي باده نوشان شاد باد
هر که باشد بنده سيد غلام او منم
بنده سيد هميشه از غمان آزاد باد