شماره ٤٧٦: هر که فاني شود بقا يابد
هر که فاني شود بقا يابد
خوش بقائي از اين فنا يابد
آنکه نام و نشان خود گم کرد
آنچه گم کرده است وا يابد
بنده اي کو گداي سلطان است
پادشاهي دو سرا يابد
هر که با بي نوا دمي دم زد
خوش نوائي ز بي نوا يابد
غرق بحر محيط هر که شود
عين ما را به عين ما يابد
عشق مست است و عقل مخمور است
ذوق رندان ما کجا يابد
نعمت الله که نور ديده ماست
نور او را به ديده ها يابد