شماره ٣٤٢: اگر تو عاشق ياري به عشق دوست نکوست
اگر تو عاشق ياري به عشق دوست نکوست
بهر چه ديده گشائي چو حسن اوست نکوست
اگر به کعبه روي بي هواي يار بد است
وگر به ميکده باشي به ياد دوست نکوست
جهان صورت و معني چو مغز باشد و پوست
تو مغز نغز بگير و مگو که پوست نکوست
اگرچه کشتن عشاق بد بود بر ما
ولي چو عادت آن يار نيکخوست نکوست
ترا نظر به خود است اي عزيز بد باشد
مراکه در همه حالي نظر بر اوست نکوست
بيا و جامه جان چاک زن به دست مرا
چو لطف او به کرم در پي رفوست نکوست
ز زلف يار به عمر درازت اي سيد
چو شانه حاصلت ار نيم تار موست نکوست