غزليات
- شماره ١: اي گوهر نام تو تاج سر ديوان ها
- شماره ٢: فرمود مرا سجده خويش آن بت رعنا
- شماره ٣: حوصله کو که دل دهم عشق جنون فزاي را
- شماره ٤: هرزه نقاب رخ مکن طره نيم تاب را
- شماره ٥: اي نگهت تيغ تيز غمزه غماز را
- شماره ٦: نشانده شام غمت گرد دل سپاهي را
- شماره ٧: درهمي گرم غضب کرده نگاه که تو را
- شماره ٨: گر به تکليف لب جام به لب سوده تو را
- شماره ٩: شوم هلاک چو غيري خورد خدنگ تو را
- شماره ١٠: تا همتم به دست طلب زد در بلا
- شماره ١١: چو افکنده ببيند در خون تنم را
- شماره ١٢: مالک المک شوم چون ز جنون هامون را
- شماره ١٣: چو دي ز عشق من آگه شد و شناخت مرا
- شماره ١٤: من از رغم غزالي شهسواري کرده ام پيدا
- شماره ١٥: صبح آن که داشت پيش تو جام شراب را
- شماره ١٦: درخشان شيشه اي خواهم مي رخشان در و پيدا
- شماره ١٧: اگر دل بر صف مژگان سياهي مي زند خود را
- شماره ١٨: به صد انديشه افکند امشبم آن تيز ديدنها
- شماره ١٩: شوق درون به سوي دري مي کشد مرا
- شماره ٢٠: بگو اي باد آن سر خيل رعنا پادشاهان را
- شماره ٢١: برين در مي کشند امشب جهان پيما سمندي را
- شماره ٢٢: روزگاري که رخت قبله جان بود مرا
- شماره ٢٣: گر بهم مي زدم امشب مژه پر نم را
- شماره ٢٤: مبين به چشم کم اي شوخ نازنين ما را
- شماره ٢٥: چو بر زندانيان راني سياست ياد کن ما را
- شماره ٢٦: کسي ز روي چنان منع چون کند ما را
- شماره ٢٧: شب که ز گريه مي کنم دجله کنار خويش را
- شماره ٢٨: بر رخ پر عرق مکش سنبل نيم تاب را
- شماره ٢٩: جهان آرا شدي چون ماه و ننمودي به من خود را
- شماره ٣٠: گشته در راهت غبار آلود روي زرد ما
- شماره ٣١: که زد بر ياري ما چشم زخمي اي چنين يارا
- شماره ٣٢: عجب گيرنده راهي بود در عاشق ربائيها
- شماره ٣٣: زلف و قد راست اي بت سرکش چشم و رخت راست اي گل رعنا
- شماره ٣٤: با چنين جرمي نراندم از دل ويران تو را
- شماره ٣٥: به افسون محو کردي شکوه هاي بيکرانم را
- شماره ٣٦: اي ز دل رفته که دي سوختي از ناز مرا
- شماره ٣٧: بعد هزار انتظار اين فلک بي وفا
- شماره ٣٨: چنين است اقتضا رعنائي قد بلندش را
- شماره ٣٩: بزم پر فتنه از آن طرز نگاهست امشب
- شماره ٤٠: رخش در غير و چشم التفاتش در من است امشب
- شماره ٤١: خيالش را به نوعي انس در جان من است امشب
- شماره ٤٢: وصلم نصيب شد ز مددکاري رقيب
- شماره ٤٣: برشکن طرف کله چون بفکني از رخ نقاب
- شماره ٤٤: ديشبش در خواب ديدم با رخ چون آفتاب
- شماره ٤٥: همچو شمعم هست شبها بي رخ آن آفتاب
- شماره ٤٦: حسن روزافزون نگر کان خسرو زرين طناب
- شماره ٤٧: نامسلمان پسري خون دلم خورد چو آب
- شماره ٤٨: نيست امروز شکست دلم از چشم پرآب
- شماره ٤٩: حرف عشقت مگر امشب ز يکي سرزده است
- شماره ٥٠: رفته مهر از شکرت در شکرستان تو کيست
- شماره ٥١: با رقيب آمد و اين غمکده را در زد و رفت
- شماره ٥٢: اي گل امروز اداهاي تو بي چيزي نيست
- شماره ٥٣: دلت امروز به جا نيست دگر چيزي هست
- شماره ٥٤: گوي ميدان محبت سر اهل نظر است
- شماره ٥٥: کمر به کين تو اي دل چو يار جاني بست
- شماره ٥٦: چو ناز او به ميان تيغ دلستاني بست
- شماره ٥٧: کدام سرو ز سنبل نهاده بند به پايت
- شماره ٥٨: با بد آموزت مگر قانون الفت ساز نيست
- شماره ٥٩: به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنايت
- شماره ٦٠: اين چه چوگان سر زلف و چه گوي ذقن است
- شماره ٦١: پاي يکي به علت ادبار نارواست
- شماره ٦٢: با من بدي امروز زاطوار تو پيداست
- شماره ٦٣: دوستم با تو به حدي که ز حد بيرونست
- شماره ٦٤: گرچه بيش از حد امکان التفات يار هست
- شماره ٦٥: هلالي بودي اول صد بلند اختر هوادارت
- شماره ٦٦: آن چه هر شب بگذرد از چرخ فرياد منست
- شماره ٦٧: کنون که خنجر بيداد يار خونريز است
- شماره ٦٨: نخل قد خم گشته که پرورده دردست
- شماره ٦٩: حسن که تابان ز سراپاي توست
- شماره ٧٠: مهر که سرگرم مه روي توست
- شماره ٧١: شب يلداي غمم را سحري پيدا نيست
- شماره ٧٢: به عزم رقص چو آن فتنه زمين برخاست
- شماره ٧٣: زانطره دل سوي ذقنت رفته رفته رفت
- شماره ٧٤: بي پرده برآئي چو به صحراي قيامت
- شماره ٧٥: بس که مجنون الفتي با مردم دنيا نداشت
- شماره ٧٦: امشب دگر حريف شرابت که بوده است
- شماره ٧٧: باز اين چه زلف از طرف رخ نمودن است
- شماره ٧٨: اي پري غم نيست گر مثل منت ديوانه ايست
- شماره ٧٩: ناله چندان ز دلم راه فلک دوش گرفت
- شماره ٨٠: روي تو که اختر زمين است
- شماره ٨١: چو هجر راه من تشنه در سراب انداخت
- شماره ٨٢: خاست غوغائي و زيبا پسري آمد و رفت
- شماره ٨٣: زخم جفاي يار که بر سينه مرهم است
- شماره ٨٤: امشب اي شمع طرب دوست که همخانه توست
- شماره ٨٥: چابکسواري آمد و لعبي نمود و رفت
- شماره ٨٦: بر درت کانجا سياست مانع از داد من است
- شماره ٨٧: بي تصرف حسن را در هيچ دل تاثير نيست
- شماره ٨٨: گرچه پاي بندي عشق تو بي زنجير نيست
- شماره ٨٩: هرچند خون عاشق بي دل حلال نيست
- شماره ٩٠: در ظل همائي که بر او ميل جهاني است
- شماره ٩١: خاطري جمع ز شبه آن که تو ميداني داشت
- شماره ٩٢: گر با توام ز ديدن غيرم گزير نيست
- شماره ٩٣: منتظري عمرها گر بگذاري نشست
- شماره ٩٤: آينه جان به جز آن روي نيست
- شماره ٩٥: درين کز دل بدي با من شکي نيست
- شماره ٩٦: حسن پري جلوه کرد ديو جنونم گرفت
- شماره ٩٧: چون دم جان دادنم آهي ز جانان برنخاست
- شماره ٩٨: آن شاه ملک دل ستم از من دريغ داشت
- شماره ٩٩: تير او تا به سرا پرده دل ماوا داشت
- شماره ١٠٠: فغان که همسفر غير شد حبيب و برفت
- شماره ١٠١: بردوش آن قدر دل من بار غم گرفت
- شماره ١٠٢: شهريار من مرا پابست هجران کرد و رفت
- شماره ١٠٣: گفتمش تير تو خواهد به دل زار نشست
- شماره ١٠٤: چون تو سروي در جهان اي نازنين اندام نيست
- شماره ١٠٥: با خط آن سلطان خوبان را جمالي ديگر است
- شماره ١٠٦: نقد غمت که حاصل دنيا و دين ماست
- شماره ١٠٧: داغ بر دست خود آن شوخ چو در صحبت سوخت
- شماره ١٠٨: گرچه قرب درگهت حدمن مهجور نيست
- شماره ١٠٩: خط ز رخت سر کشيد سرکشي اي گل بس است
- شماره ١١٠: گل چهره اي که مرغ دلم صيد دام اوست
- شماره ١١١: آهوي چشم بتان چشم تو را نخجير است
- شماره ١١٢: تو را بسوي رقيبان گذار بسيار است
- شماره ١١٣: از عاشقان حوالي آن خانه پر شده است
- شماره ١١٤: زان آستان که قبله ارباب دولت است
- شماره ١١٥: يارم طريق سرکشي از سر گرفت و رفت
- شماره ١١٦: هرکس نکرد ترک سر از اهل درد نيست
- شماره ١١٧: دوست با من دشمن و با دشمن من گشته دوست
- شماره ١١٨: آن که بزم غير را روشن چو گلشن کرده است
- شماره ١١٩: درهم است آن بت طناز نمي دانم چيست
- شماره ١٢٠: بود شهري و مهي آن نيز محمل بست و رفت
- شماره ١٢١: نهال گلشن دل نخل نو رسيده اوست
- شماره ١٢٢: آن که آيينه صنع از روي نيکوي تو ساخت
- شماره ١٢٣: رخت که صورت صنع آشکار از آن پيداست
- شماره ١٢٤: يگانه اي در دل مي زند به دست ارادت
- شماره ١٢٥: بعد چندين انتظار آن مه به خاک ما گذشت
- شماره ١٢٦: گرچه بر رويم در لطف از توجه بازداشت
- شماره ١٢٧: اي در درون جان ز دل من کرانه چيست
- شماره ١٢٨: مطرب بگو که اين تري و اين ترانه چيست
- شماره ١٢٩: حکمي که همچو آب روان در ديار اوست
- شماره ١٣٠: زهي گشوده کمند بلا سلاسل مويت
- شماره ١٣١: گر بداني که گرفتار کمندت دل کيست
- شماره ١٣٢: مدعي که آتش اعراض فروزنده توست
- شماره ١٣٣: دور بر بسترم از هجر تو رنجور انداخت
- شماره ١٣٤: زين نقش خانه کي من ديوانه جويمت
- شماره ١٣٥: دادم از دست برون دامن دلبر به عبث
- شماره ١٣٦: سالها از پي وصل تو دويدم به عبث
- شماره ١٣٧: زهي طغيان حسنت بر شکيب کار من باعث
- شماره ١٣٨: درختان تا شوند از باد گاهي راست گاهي کج
- شماره ١٣٩: اغيار را به صحبت جانان چه احتياج
- شماره ١٤٠: گلخنيان تو را نيست به بزم احتياج
- شماره ١٤١: گر به دردم نرسد آن بت غافل چه علاج
- شماره ١٤٢: زهي ز تو دل ناوک سزاي من مجروح
- شماره ١٤٣: دوش گفتند سخنها ز زبان تو صريح
- شماره ١٤٤: به زبان خرد اين نکته صريح است صريح
- شماره ١٤٥: غير مگذار که در بزم تو آيد گستاخ
- شماره ١٤٦: اي تو مجموعه شوخي و سراپاي تو شوخ
- شماره ١٤٧: آه از آن لحظه که مجلس به غضب در شکند
- شماره ١٤٨: از جيب حسن سرو قدي سر بدر نکرد
- شماره ١٤٩: به پيش اختر حسن تو مهر تاب ندارد
- شماره ١٥٠: گر از جمال جهانتاب او نقاب کشند
- شماره ١٥١: به خاکم آن بت اگر با رقيب درگذر آيد
- شماره ١٥٢: هيچ ميگويي اسيري داشتم حالش چه شد
- شماره ١٥٣: آخر اي پيمان گسل ياران به ياران اين کنند
- شماره ١٥٤: جدائي تو هلاکم ز اشتياق تو کرد
- شماره ١٥٥: عرق از برگ گل انگيختنش را نگريد
- شماره ١٥٦: مهي که شمع رخش نور ديده من بود
- شماره ١٥٧: ديشب که بر لبت لب جام شراب بود
- شماره ١٥٨: امشب که چشم مست تو در مهد خواب بود
- شماره ١٥٩: ز بس کان جنگجو را احتراز از صلح من باشد
- شماره ١٦٠: بهترين طاقي که زير طاق گردون بسته اند
- شماره ١٦١: فضاي کلبه فقر آن قدر صفا دارد
- شماره ١٦٢: خبر از رفتن آن سرو روانم مدهيد
- شماره ١٦٣: روزگاري رفت و از ما نامدت يک بار ياد
- شماره ١٦٤: گر شود پامال هجر اين تن همان گيرم نبود
- شماره ١٦٥: يک دم اي سرو ز غمهاي تو آزاد که بود
- شماره ١٦٦: جز من آن کس که به وصل تو نشد شاد که بود
- شماره ١٦٧: در شکار امروز صيد آهوان او که بود
- شماره ١٦٨: دي ز شوخي بر من آن توسن دوانيدن چه بود
- شماره ١٦٩: دي به شيرين عشوه هر دم سوي من ديدن چه بود
- شماره ١٧٠: عجب که دولت من بي بقائي نکند
- شماره ١٧١: شبي که بر دلم آن ماه پاره مي گذرد
- شماره ١٧٢: ز خواب ديده گشاد وز رخ نقاب کشيد
- شماره ١٧٣: تني زلال وش آن سرو گل قبا دارد
- شماره ١٧٤: چو تير غمزه افکندي به جان ناتوان آمد
- شماره ١٧٥: دست به دست همچو گل آن بت مست مي رود
- شماره ١٧٦: بي وفا يارا وفا و ياريت معلوم شد
- شماره ١٧٧: کمان ناز به زه نازنين سوار من آمد
- شماره ١٧٨: غمزه اش دست چو بر غارت جان بگشايد
- شماره ١٧٩: چو يار تيغ ستيز از نيام کين بدر آرد
- شماره ١٨٠: کدام صحبت پنهان تو را چنين دارد
- شماره ١٨١: ديگر که هواي گل خود روي تو دارد
- شماره ١٨٢: خدا اگر چه ز پاکان دعا قبول کند
- شماره ١٨٣: که گمان داشت که روزي تو سفر خواهي کرد
- شماره ١٨٤: سرو خرامان من طره پريشان رسيد
- شماره ١٨٥: چشمت چو شهر غمزه را آرايش مژگان کند
- شماره ١٨٦: دلا نخل امل بنشان که باز آن سروناز آمد
- شماره ١٨٧: دلي دارم که از تنگي درو جز غم نمي گنجد
- شماره ١٨٨: آن مه که صورتش ز مقابل نمي رود
- شماره ١٨٩: آن که اشگم از پيش منزل به منزل مي رود
- شماره ١٩٠: چو عشق کوس سکون از گران عياري زد
- شماره ١٩١: دردا که وصل يار به جز يک نفس نبود
- شماره ١٩٢: يار بيدردي غير و غم ما مي داند
- شماره ١٩٣: گه رفتن آن پري رو بوداع ما نيامد
- شماره ١٩٤: به وجود پاکت شه من ز بدان گزندي نرسد
- شماره ١٩٥: زندگاني بي غم عشق بتان يکدم مباد
- شماره ١٩٦: دلم از غمش چه گويم که ره نفس ندارد
- شماره ١٩٧: زخم او يکبارگي امروز بر جان مي رسد
- شماره ١٩٨: عشق کز جنبش خود تا به ته دل برود
- شماره ١٩٩: مرا خيال تو شبها به خواب نگذارد
- شماره ٢٠٠: يک جهان شوخي به يک عالم حيا آميختند
- شماره ٢٠١: به گوشم مژده وصل از در و ديوار مي آيد
- شماره ٢٠٢: سبکجولان سمندي کان پري در زير ران دارد
- شماره ٢٠٣: به مرگ کوه کن کزوي المها ياد مي آيد
- شماره ٢٠٤: چو غافل از اجل صيدي سوي صياد مي آيد
- شماره ٢٠٥: گر بر من آرميده سمندش گذر کند
- شماره ٢٠٦: روز محشر که خدا پرسش ما خواهد کرد
- شماره ٢٠٧: دل وجان و سرو تن گر به فداي تو شوند
- شماره ٢٠٨: چشمم چو روز واقعه در خواب مي شود
- شماره ٢٠٩: گر از درج دهانش دم زنم از من به تنگ آيد
- شماره ٢١٠: اگر لطفت ز پاي اشک و آهم شعله برگيرد
- شماره ٢١١: اجل خواهم مزاج خوي آن بيدادگر گيرد
- شماره ٢١٢: چند عمرم در شب هجران به ماتم بگذرد
- شماره ٢١٣: دوش چشمم هم به خواب از فکر و هم بيدار بود
- شماره ٢١٤: هر کسي چيزي به پاي آن پسر ميفکند
- شماره ٢١٥: خوش آن بيداد کز فرياد من جانان برون آيد
- شماره ٢١٦: رهي دارم که از دوري به پايان دير مي آيد
- شماره ٢١٧: بس که روز و شبم از دل سپه غم گذرد
- شماره ٢١٨: اي گل به کس اين خوبي بسيار نمي ماند
- شماره ٢١٩: صبا از کشور آن پاکدامان دير مي آيد
- شماره ٢٢٠: بهتر است از هرچه دهقان در چمن مي پرورد
- شماره ٢٢١: به اقبال از سفر چون مرکب آن نازنين آيد
- شماره ٢٢٢: خنک آن نسيم بشارتي که ز غايب از نظري رسد
- شماره ٢٢٣: تا اختيار خود به رقيب آن نگار داد
- شماره ٢٢٤: دم جاندان آن بت بر سرم با تيغ کين آمد
- شماره ٢٢٥: دي باد چو بوي تو ز بزم دگر آورد
- شماره ٢٢٦: رندان که نقد جان به مي ناب مي دهند
- شماره ٢٢٧: دلا گذشت شب هجر و يار از سفر آمد
- شماره ٢٢٨: چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد
- شماره ٢٢٩: سخن کز حال خود گويم ز حرفم بوي درد آيد
- شماره ٢٣٠: پيش او نيک و بد عاشق اگر ظاهر شود
- شماره ٢٣١: چون باز خواهد کز طلب جوينده را دور افکند
- شماره ٢٣٢: حسن روزافزون او ترسم جهان برهم زند
- شماره ٢٣٣: دل مايل تو شد که سيه رو چو ديده باد
- شماره ٢٣٤: ملامت گو که گاهي همچو ماه از روزنت بيند
- شماره ٢٣٥: ازين ليلي وشانم خاطر ناشاد نگشايد
- شماره ٢٣٦: قضا از آسمان هرگه در بيداد بگشايد
- شماره ٢٣٧: چو تو را به قصد جولان سم بادپا بجنبد
- شماره ٢٣٨: به قد فتنه گر چون در خرام آن نازنين آيد
- شماره ٢٣٩: هر خون که از درون ز دل مبتلا چکد
- شماره ٢٤٠: عاشق از حسرت ديدار تو آهي نکند
- شماره ٢٤١: قاصد رساند مژده که جانان ما رسيد
- شماره ٢٤٢: گفتم تو را متاعي بهتر ز ناز باشد
- شماره ٢٤٣: دي صبح دم که عارض او بي نقاب بود
- شماره ٢٤٤: چو کار به رغم از اميد وصل تنگ شود
- شماره ٢٤٥: به رهي کان سفري سرو روان خواهد شد
- شماره ٢٤٦: فلک به من نفسي گرچه سر گرانش کرد
- شماره ٢٤٧: زاهدان منع ز دير و مي نابم مکنيد
- شماره ٢٤٨: بلا به من که ندارم غم بقا چکند
- شماره ٢٤٩: آسودگان چو نشئه درد آرزو کنند
- شماره ٢٥٠: با وجود آن که پيوند آن پري از من بريد
- شماره ٢٥١: چو ممکن نيست کانمه پاسبان محفل سازد
- شماره ٢٥٢: نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد
- شماره ٢٥٣: بر هر دلي که بند نهاد از نگاه خود
- شماره ٢٥٤: لعل تو رد شکست من زمزمه بس نمي کند
- شماره ٢٥٥: ز خانه ماه به ماه آفتاب من بدر آيد
- شماره ٢٥٦: حسن را گر ناز او کالاي دکان مي شود
- شماره ٢٥٧: باز ما را جان به استقبال جانان مي رود
- شماره ٢٥٨: طبيب من ز هجر خود مرارنجور مي دارد
- شماره ٢٥٩: سيه چشمي که شادم داشت گاهي از نگاه خود
- شماره ٢٦٠: آن پري بگذشت و سوي ما نگاهي هم نکرد
- شماره ٢٦١: چو گريم بي تو اشگم از بن مژگان فرو ريزد
- شماره ٢٦٢: گنج وصل او به چون من بي وفائي حيف بود
- شماره ٢٦٣: چراغي آمد و بر آفتاب پهلو زد
- شماره ٢٦٤: اي شربت جفاي تو هم تلخ و هم لذيذ
- شماره ٢٦٥: کنم چو شرح غم او سواد بر کاغذ
- شماره ٢٦٦: اي زهر خنده تو چو شهد و شکر لذيذ
- شماره ٢٦٧: زين بيشتر رکاب ستم سر گران مدار
- شماره ٢٦٨: دانم اگر از دلبري قانع به جاني اي پسر
- شماره ٢٦٩: دور از تو خاک ره ز جنون مي کنم به سر
- شماره ٢٧٠: اي طور تو را جهان خريدار
- شماره ٢٧١: چنين که من ز تو خود را نموده ام بيزار
- شماره ٢٧٢: به من که آتش عشقش نکرده دود هنوز
- شماره ٢٧٣: ز عنبر آتش حسنت نکرده دود هنوز
- شماره ٢٧٤: ز دور ياسمنت سبزه سر نکرده هنوز
- شماره ٢٧٥: دوش گر بزمم گذر کرد آن مه مجلس فروز
- شماره ٢٧٦: مردم و بر دل من باز غم يار هنوز
- شماره ٢٧٧: حسن را تکيه گه آن طرف کلاهست امروز
- شماره ٢٧٨: لشگر عشقت سياهي مي کند از دور باز
- شماره ٢٧٩: اي هنوزت مژه از صف شکني بر سر ناز
- شماره ٢٨٠: زهي ربوده لعل تو صد فسون پرداز
- شماره ٢٨١: يک صبح ببام آي و ز رخ پرده برانداز
- شماره ٢٨٢: اي از مي غرور تو لبريز جام ناز
- شماره ٢٨٣: آفت من يک نگه زان نرگس مستانه ساز
- شماره ٢٨٤: اي در زمان خط تو بازار فتنه تيز
- شماره ٢٨٥: عشق کهن به کوي تو مي آردم هنوز
- شماره ٢٨٦: ناصحا از سر بالين من اين پند ببر
- شماره ٢٨٧: بزم کين آرا و در ساغر مي بيداد ريز
- شماره ٢٨٨: دوش سرگرم از وثاق آن کوکب گيتي فروز
- شماره ٢٨٩: دل در بدن کباب و مرا ديده تر هنوز
- شماره ٢٩٠: آخر اي بي رحم حال ناتوان خود بپرس
- شماره ٢٩١: عقل در ميدان عشق آهسته مي راند فرس
- شماره ٢٩٢: با من از ابناي عالم دلبري مانده است و بس
- شماره ٢٩٣: باز آشفته ام از خوي تو چندان که مپرس
- شماره ٢٩٤: اي پري راه ديار آن پري پيکر بپرس
- شماره ٢٩٥: آن قدر شوق گل روي تو دارم که مپرس
- شماره ٢٩٦: اي سنگ دل ز پرسش روز جزا بترس
- شماره ٢٩٧: خموشيت گره افکند در دل همه کس
- شماره ٢٩٨: ز مهيست داغ بر دل که نديده ام هنوزش
- شماره ٢٩٩: رخش شمعي است دود آن کمند عنبر آلودش
- شماره ٣٠٠: آمد ز خانه بيرون در بر قباي زرکش
- شماره ٣٠١: محل گرمي جولان بزير سرو بلندش
- شماره ٣٠٢: مهي که زينت حسنست گرمي خويش
- شماره ٣٠٣: صد سال ز من دارد اگر هجر نهانش
- شماره ٣٠٤: آن شاه حسن بين و به تمکين نشستنش
- شماره ٣٠٥: پري وشي دل ديوانه مي کشد سويش
- شماره ٣٠٦: آهوي او که بود بيشه دل صيد گهش
- شماره ٣٠٧: به عزم رقص چون در جنبش آيد نخل بالايش
- شماره ٣٠٨: بزم برهم زده اي اي دل بر خشم به جوش
- شماره ٣٠٩: ز خانه تاخت برون کرده ساغري دو سه نوش
- شماره ٣١٠: هرتار که در طره عنبر شکستنش
- شماره ٣١١: سحر به کوچه بيگانه اي فتادم دوش
- شماره ٣١٢: اي بستم دل تو خوش تيغ بکش مرا بکش
- شماره ٣١٣: شبي که مي فکند بي تو در دلم الم آتش
- شماره ٣١٤: بيش ازين منت وصل و از رخ آن ماه مکش
- شماره ٣١٥: مباش اي مدعي خوش دل که از من رنجه شد خويش
- شماره ٣١٦: ز دل دودي بلند آويخته زلف نگون سازش
- شماره ٣١٧: منم از مهر به غم خوردنت اي يار حريص
- شماره ٣١٨: مدعي چند بود با سگ آن کو مخصوص
- شماره ٣١٩: کاش مرگم سازد امشب از فغان کردن خلاص
- شماره ٣٢٠: آخر اي سنگ دل از کشتن ما چيست غرض
- شماره ٣٢١: روزي که گشت بر همه عالم نماز فرض
- شماره ٣٢٢: صبر در جور و جفاي تو غلط بود غلط
- شماره ٣٢٣: گوش کردن سخنان تو غلط بود غلط
- شماره ٣٢٤: به هجر يار که از غير آن ندارم حظ
- شماره ٣٢٥: من بي تو ندارم از چمن حظ
- شماره ٣٢٦: دارم از طبع ستم خيز تو حظي و چه حظ
- شماره ٣٢٧: آن که بود از تو به يک حرف زباني قانع
- شماره ٣٢٨: گدايان را بود از آستانها پاسبان مانع
- شماره ٣٢٩: تا کي کشي به بي گنهان از عتاب تيغ
- شماره ٣٣٠: آمد از مجلس برون در سر هواي سير باغ
- شماره ٣٣١: اي به من صدق و صفاي تو دروغ
- شماره ٣٣٢: بعد مرگ من نکرد آن مه تاسف برطرف
- شماره ٣٣٣: آن پري را گوهر عصمت ز کف شد حيف حيف
- شماره ٣٣٤: بر در دل مي زنند نوبت سلطان عشق
- شماره ٣٣٥: زهي ز عشق جهاني تو را به جان مشتاق
- شماره ٣٣٦: ز تب نالان شدي جانان عاشق
- شماره ٣٣٧: او کشيده خنجر و من جامه جان کرده چاک
- شماره ٣٣٨: مژده اي صبر که شد هجرت هجران نزديک
- شماره ٣٣٩: اي روي تو از مي ارغوان رنگ
- شماره ٣٤٠: ما که مي سازيم خود را در جفاي او هلاک
- شماره ٣٤١: در فراقش چون ندادم جان خود را اي فلک
- شماره ٣٤٢: اي قدت همچو نيشکر نازک
- شماره ٣٤٣: رسيد باز طپاننده کبوتر دل
- شماره ٣٤٤: گشته در عشق کار من مشکل
- شماره ٣٤٥: اي دهانت را موکل خضر خط بر سلسبيل
- شماره ٣٤٦: صداميد از تو داشتم در دل
- شماره ٣٤٧: به خود دوشينه لطفي از اداي يار فهميدم
- شماره ٣٤٨: تو چون رفتي به سلطان خيالت ملک دل دادم
- شماره ٣٤٩: بس که چشم امشب به چشم عشوه سازش داشتم
- شماره ٣٥٠: ز بس که مهر تو با اين و آن يقين دارم
- شماره ٣٥١: مفتون چشم کم نگه پر فنت شوم
- شماره ٣٥٢: کو دل که محو نرگس جادو فنت شوم
- شماره ٣٥٣: براي نيم نگاهي چو عذر خواه تو گردم
- شماره ٣٥٤: من منفعل که پيشت دو جهان گناه دارم
- شماره ٣٥٥: به من حيفست شمشير سياست دار عبرت هم
- شماره ٣٥٦: مهر بيگانگي آغاز تو را بنده شوم
- شماره ٣٥٧: شبي کان سرو سيم اندام را درخواب مي ديدم
- شماره ٣٥٨: خوش آن ساعت که خندان پيشت اي سيمين بدن ميرم
- شماره ٣٥٩: از سر کوي تو با صدگونه سودا مي روم
- شماره ٣٦٠: گرچه ناچار از درت اي سرو رعنا مي روم
- شماره ٣٦١: چون من به در هجر ز بيداد تو رفتم
- شماره ٣٦٢: وصل کو تا بي نياز از وصل آن دلبر شوم
- شماره ٣٦٣: بس که مانديم به زنجير جنون پير شديم
- شماره ٣٦٤: به بزم او حريفان را ز مستي دست و پا بوسم
- شماره ٣٦٥: زين گونه چو در مشق جنون حلقه چو نونم
- شماره ٣٦٦: دل خود را هنوز اندر تمناي تو مي بينم
- شماره ٣٦٧: همچو شمع از مجلست گريان و سوزان مي رويم
- شماره ٣٦٨: من آنم که جز عشق کاري ندارم
- شماره ٣٦٩: به دشمن يارئي در قتل خود از يار مي فهمم
- شماره ٣٧٠: گر من به مردن دل نهم آسوده جاني را چه غم
- شماره ٣٧١: اگر مي بينمت با غير غيرت مي کشد زارم
- شماره ٣٧٢: گر شود ريش درون رخنه گر بيرونم
- شماره ٣٧٣: به مجلس بحث از آن خصمانه اغيار مي کردم
- شماره ٣٧٤: به بزمش دوش رنگ آميزي بسيار مي کردم
- شماره ٣٧٥: تو به زور حسن ايمن مشو از سپاه آهم
- شماره ٣٧٦: منم آن گدا که باشد سر کوي او پناهم
- شماره ٣٧٧: بس که هميشه در غمت فکر محال مي کنم
- شماره ٣٧٨: به فنا بنده رهي مي دانم
- شماره ٣٧٩: زخم نگهت نهفته خوردم
- شماره ٣٨٠: در بزم چون به کين تو غالب گمان شدم
- شماره ٣٨١: ز لطف و قهر او و در خندهاي گريه آلودم
- شماره ٣٨٢: من شيدا چرا از عقل و دين يک باره برگشتم
- شماره ٣٨٣: ز دستت جيب گل پيراهنانرا چاک مي بينم
- شماره ٣٨٤: ما به عهدت خانه دل از طرب پرداختيم
- شماره ٣٨٥: باز سرگشته مژگان سيهي گرديدم
- شماره ٣٨٦: اي هزارت چشم در هر گوشه سرگردان چشم
- شماره ٣٨٧: چو نتوانم به مردم قصه آن بي وفا گويم
- شماره ٣٨٨: من نه مجنونم که خواهم روي در صحراکنم
- شماره ٣٨٩: آن شوخ جانان آشنا سوزد دل بيگانه هم
- شماره ٣٩٠: بر سر کوي تو هرگاه که پيدا گشتم
- شماره ٣٩١: کو اجل تا من نقاب تن ز جان خود کشم
- شماره ٣٩٢: به سينه داغ نهاني که داشتم ز تو دارم
- شماره ٣٩٣: دور از تو بر روي بتان چون چشم پرخون افکنم
- شماره ٣٩٤: خوش آن که هم زبان به تو شيرين بيان شوم
- شماره ٣٩٥: ز کج بيني به زلفت نسبت چين ختن کردم
- شماره ٣٩٦: اي شمع بتان تا کي بر گرد درت گردم
- شماره ٣٩٧: تو کشيده تيغ و مرا هوس که ز قيد جان برهانيم
- شماره ٣٩٨: چون متاع دو جهان را به خرد سنجيدم
- شماره ٣٩٩: به هجران کرده بودم خو که ناگه روي او ديدم
- شماره ٤٠٠: سرگرمئي کو تا نهم از کنج عزلت پا برون
- شماره ٤٠١: رويت که هست صورت چين شرمسار از آن
- شماره ٤٠٢: اي ابرويت به وقت اشارت زبان حسن
- شماره ٤٠٣: فتنه مي خيزد از آن ترکانه دامن برزدن
- شماره ٤٠٤: به زير لب سخنگويان گذشت آن دلربا از من
- شماره ٤٠٥: اي به بالا فتنه سرگردان بالاي تو من
- شماره ٤٠٦: جانا مران رخش جفا بر خاکساران بيش ازين
- شماره ٤٠٧: چون نمودي رخ به من يک لحظه بدخوئي مکن
- شماره ٤٠٨: شغل دهقان چيست ز آب و گل نهال انگيختن
- شماره ٤٠٩: ساخت شب مرا سيه دود دل فکار من
- شماره ٤١٠: رخت را آفتاب سايه گستر مي توان گفتن
- شماره ٤١١: پا چون کشم ز کوي تو کانجا زمان
- شماره ٤١٢: شد پرده درم سوز درون از تو چه پنهان
- شماره ٤١٣: حسن مي نازد به رخسارت چه رخسارست اين
- شماره ٤١٤: پرده ما ميدري کائين زيبائيست اين
- شماره ٤١٥: دو دل ربا که بلاي دلند و آفت دين
- شماره ٤١٦: بت پرستي را شعار خود کنم تا يار من
- شماره ٤١٧: گر شود از ديده نهان ماه من
- شماره ٤١٨: اي نگاهت آهوان را گرم بازي ساختن
- شماره ٤١٩: با او شبي از دير مي خواهم خراب آيم برون
- شماره ٤٢٠: در پرده عشق آهنگ زداي فتنه قانون ساز کن
- شماره ٤٢١: ز بس کز توست زير بارجان مبتلاي من
- شماره ٤٢٢: روز من زان زلف ميدانم سيه خواهد شدن
- شماره ٤٢٣: شاهانه رخش راندن آن خردسال بين
- شماره ٤٢٤: تا به کي جان کسي دل بري از هيچ کسان
- شماره ٤٢٥: گرچه در ديده تر جاي تو نتوان کردن
- شماره ٤٢٦: مرا صيد افکني زد زخم و بند افند در گردن
- شماره ٤٢٧: چو در چوگان زدن آن مه نگون گردد ز پشت زين
- شماره ٤٢٨: چون شدم صيدت به گيسوي خودت دربند کن
- شماره ٤٢٩: اي پارساي کعبه رو عزم سر آن کو مکن
- شماره ٤٣٠: بر رخ به قصد دل منه زلف دو تا را بيش ازين
- شماره ٤٣١: آينه بردار و حسن جان فزاي خويش بين
- شماره ٤٣٢: از سپاه حسن آخر يک سوار آمد برون
- شماره ٤٣٣: بيا اي عشق تمکين مرا از گرد ره بشکن
- شماره ٤٣٤: آمدم با ناله هاي زار هم دم هم چنان
- شماره ٤٣٥: در ملک بودي اگر يک ذره عشق يار من
- شماره ٤٣٦: اي صبا درد من خسته به درمان برسان
- شماره ٤٣٧: از آن پيش رقيبان مهر ورزديار من با من
- شماره ٤٣٨: اي خدنگ مژه ات عقده گشاي دل من
- شماره ٤٣٩: گفتمش دم به دم آزار دل زار مکن
- شماره ٤٤٠: به دوستي خودم ميکشي که راي منست اين
- شماره ٤٤١: يارب که خواند آيت عجز و نياز من
- شماره ٤٤٢: چو مي خواهد که نامم نشنود بيگانه راي من
- شماره ٤٤٣: اي تو نکرده جز جفا آن چه نکرده اي بکن
- شماره ٤٤٤: شبم ز روز گرفتارتر به مشغله تو
- شماره ٤٤٥: گفتم ز پند من شود تغيير در اطوار تو
- شماره ٤٤٦: اي گردن بلند قدان در کمند تو
- شماره ٤٤٧: صيدي که لعب عشق فکندش به بند تو
- شماره ٤٤٨: باز امشب ز اقتضاي شوخ طبعي هاي او
- شماره ٤٤٩: دوش چون ديدم نهان در روي آتشناک او
- شماره ٤٥٠: مدعي در مجلسم جا مي دهد پهلوي تو
- شماره ٤٥١: اي مرا دلبر و دل آرا تو
- شماره ٤٥٢: رساند جان به لبم روزگار فرقت تو
- شماره ٤٥٣: مراست رشته جان کاکل معنبر او
- شماره ٤٥٤: اي سرو گلندام که داري کمر از مو
- شماره ٤٥٥: هر که ديدم چوني از غم به فغانست که تو
- شماره ٤٥٦: زلف معنبر برفشان گو جان ما بر باد شو
- شماره ٤٥٧: حرف در مجلس نگويم جز به هم زانوي او
- شماره ٤٥٨: يارب آن مه را که خواهم زد قضا در کوي او
- شماره ٤٥٩: چون برفروزد آينه زان آفتاب رو
- شماره ٤٦٠: تائبم از مي به دور نرگس غماز او
- شماره ٤٦١: ز آب دو ديده گل کنم خاک در سراي او
- شماره ٤٦٢: اي همچو آهوان دلم دم شکار تو
- شماره ٤٦٣: امشب اندر بزم آن پرهيز فرما پادشاه
- شماره ٤٦٤: باز برخاسته از دشت بلا گرد سپاه
- شماره ٤٦٥: زهي کرشمه تو را سرمه ساي چشم سياه
- شماره ٤٦٦: نمي دانم ز خود افتادگان داري خبر يا نه
- شماره ٤٦٧: دي باز جرعه نوش ز جام که بوده اي
- شماره ٤٦٨: قلم نسخ بران بر ورق حسن همه
- شماره ٤٦٩: من کيستم به دوزخ هجران فتاده اي
- شماره ٤٧٠: يار از جعد سمن سا مشک بر گل ريخته
- شماره ٤٧١: جلوه آن حور پيکر خونم از دل ريخته
- شماره ٤٧٢: تا دست را حنا بست دل برد ازين شکسته
- شماره ٤٧٣: آمد به تيغ کين ره ارباب دين زده
- شماره ٤٧٤: شبهاي هجران همنشين از مهر او يادم مده
- شماره ٤٧٥: خط اگرت سبزه طرف لاله نهفته
- شماره ٤٧٦: ز چوگان بازي آمد زلف بر رخسار آشفته
- شماره ٤٧٧: پند گوي تو چه ها تا به تو فهمانيده
- شماره ٤٧٨: بيش از دي گرم استغنا زدن گرديده اي
- شماره ٤٧٩: از قيد عهد بنده تو خود رسته بوده اي
- شماره ٤٨٠: صبح مرا به ظن غلط شام کرده اي
- شماره ٤٨١: از نسيم آن خطم در حيرت از صنع اله
- شماره ٤٨٢: اي نرد حسن باخته با آفتاب و ماه
- شماره ٤٨٣: ديده ام مست و سرانداز و غزل خوان برهي
- شماره ٤٨٤: دارم سري پر از شور از طفل کج کلاهي
- شماره ٤٨٥: من و ملکي و خريداري مژگان سيهي
- شماره ٤٨٦: صورت به اين لطافت سيرت به اين نکوئي
- شماره ٤٨٧: نکشد ناز مسيح آن که تو جانش باشي
- شماره ٤٨٨: مرا حرص نگه هردم به رغبت مي برد جائي
- شماره ٤٨٩: به رقيب سفري وعده رفتن دادي
- شماره ٤٩٠: ز اشک سرخ براي نزول جاناني
- شماره ٤٩١: دل خود راي مرا برده گل خودروئي
- شماره ٤٩٢: باز بر من نظر افکنده شکار اندازي
- شماره ٤٩٣: توسن حسن کرده زين طفل غيور سرکشي
- شماره ٤٩٤: بر دل فکنده پرتو ناديده آفتابي
- شماره ٤٩٥: به جائي امن آراميده مرغي داشت ماوايي
- شماره ٤٩٦: بر در درج قفل زدم يک چندي
- شماره ٤٩٧: اگر آگه ز اخلاص من آزرده دل گردي
- شماره ٤٩٨: نگشتي يار من تا طور ياريهاي من بيني
- شماره ٤٩٩: دلا زان گل بريدي خاطرت آسود پنداري
- شماره ٥٠٠: شوق مي گرداندم بر گرد شمع سرکشي
- شماره ٥٠١: چه باشد گر سنان غمزه را زين تيزتر سازي
- شماره ٥٠٢: به زبان غمزه راني چو روم به عشوه خواني
- شماره ٥٠٣: گذري بناز و گوئي ز چه باز دلگراني
- شماره ٥٠٤: اگر مقدار عشق پاک را دلدار دانستي
- شماره ٥٠٥: بر روي يار اغيار را چشمي به آن آلودگي
- شماره ٥٠٦: دل را اگر ز صبر به جان آورد کسي
- شماره ٥٠٧: از بهر حسرت دادنم هر لحظه منشين با کسي
- شماره ٥٠٨: باز اي دل شورانگيز رو سوي کسي داري
- شماره ٥٠٩: چنان مکن که مرا هم نفس به آه کني
- شماره ٥١٠: ساربان بر ناقه مي بندد به سرعت محملي
- شماره ٥١١: رفتي و رفت بي رخت از ديده روشني
- شماره ٥١٢: در سير چمن ديدم سرو چمن آرائي
- شماره ٥١٣: ساقيا چون جام جمشيدي پر از مي ميکني
- شماره ٥١٤: محتشم چون عمر صرف خدمت وي ميکني
- شماره ٥١٥: آن که هرگز نزد از شرم در معشوقي
- شماره ٥١٦: به جائي دلت گرم سوداست گوئي
- شماره ٥١٧: هنوزت به ما کينه برجاست گوئي
- شماره ٥١٨: مرا به دست غم خود گذاشتي رفتي
- شماره ٥١٩: کارش يارم از ستم دايم مکدر داشتي
- شماره ٥٢٠: رو اي صبا بر آن سرو دلستان که تو داني
- شماره ٥٢١: بريدي از من آن پيوند با بدخواه هم کردي
- شماره ٥٢٢: چو مي نمايد، که هست با من، جفا و جورت، ز روي ياري
- شماره ٥٢٣: زد به درونم آتش تنگ قبا سواري
- شماره ٥٢٤: نيست پيوند گسل مرغ دل شيدائي
- شماره ٥٢٥: اي گل خود رو چه بد کردم که خوارم ساختي
- شماره ٥٢٦: اي رشگ بتان به کج کلاهي
- شماره ٥٢٧: دم بسمل شدن در قبله بايد روي قرباني
- شماره ٥٢٨: اين طلعت و رخسار که دارد که تو داري
- شماره ٥٢٩: به جرم اين که گفتم سوز خود با عالم افروزي
- شماره ٥٣٠: اين است که خوار و زارم از وي
- شماره ٥٣١: سرلشگر حسن است نگاهي که تو داري
- شماره ٥٣٢: جان بر لب و ز يار هزار آرزو مرا
- شماره ٥٣٣: سروي از يزد گذر کرد به کاشانه ما
- شماره ٥٣٤: اي زير مشق سر خط حسن تو افتاب
- شماره ٥٣٥: از اشگ گرم چشم ترم کان آتش است
- شماره ٥٣٦: اين صيد هنوز نيم رام است
- شماره ٥٣٧: عمرها فکر وصال تو عبث بود عبث
- شماره ٥٣٨: اي لبت زنده کرده نام مسيح
- شماره ٥٣٩: زهي به دور تو آئين دلبران منسوخ
- شماره ٥٤٠: از باده لاله تو چو در ژاله ميرود
- شماره ٥٤١: همنشين امشب اگر آن بت چين خواهد بود
- شماره ٥٤٢: اگر شراب خوري صد جگر کباب شود
- شماره ٥٤٣: خوش آن شبي که ز رويش نقاب برخيزد
- شماره ٥٤٤: زلفش مرا به کوشش خود مي کشد به بند
- شماره ٥٤٥: عاشقان نرد محبت چو به دلبر بازند
- شماره ٥٤٦: ز بس که نور ز حسن تو در جهان بدود
- شماره ٥٤٧: شطرنج صحبت من و آن مايه سرور
- شماره ٥٤٨: تا شده اي گل به تو اغيار يار
- شماره ٥٤٩: بر مه روي تو خط مشگ بار
- شماره ٥٥٠: هزارگونه متاع است ناز را به دکانش
- شماره ٥٥١: اي طاعت تو بر همه کائنات فرض
- شماره ٥٥٢: نه مي نهم از دست عشق جام نشاط
- شماره ٥٥٣: ز لاله زار مرا بي جمال دل نواز چه فيض
- شماره ٥٥٤: تا ميان من و آن مه شده کلفت واقع
- شماره ٥٥٥: چو بر من زد آن ترک خون خوار تيغ
- شماره ٥٥٦: دهد اگرچه برون در بي شمار صدف
- شماره ٥٥٧: باز علم زد ز بيابان عشق
- شماره ٥٥٨: بيچاره باشد همواره عاشق
- شماره ٥٥٩: اين آينه گون سقف که آبيست معلق
- شماره ٥٦٠: اي جمالت قبله جان ابرويت محراب دل
- شماره ٥٦١: زدي به دست ارادت چو حلقه بر در دل
- شماره ٥٦٢: گر پا نهي ز لطف به مهمانسراي دل
- شماره ٥٦٣: بهر دعا از درت چون به درون آمدم
- شماره ٥٦٤: ساز خروش کرده دل ناز پرورم
- شماره ٥٦٥: ز خاک کوي تو گريان سفر گزيدم و رفتم
- شماره ٥٦٦: بس که ما از روي رسوائي نقاب افکنده ام
- شماره ٥٦٧: لب پر سئوال بر سر راهي نشسته ام
- شماره ٥٦٨: خانه دوري دل از همه پرداخته ام
- شماره ٥٦٩: گر پرده گردون ز سرشگم نکشدنم
- شماره ٥٧٠: افکن گذر به کلبه ما تا بهم رسد
- شماره ٥٧١: اگر دوري ز من در آرزويت زار مي ميرم
- شماره ٥٧٢: هوسم رخ به رخ شاه خيال تو نشاند
- شماره ٥٧٣: رسيد نغمه اي از باده نوشي تو به گوشم
- شماره ٥٧٤: دي به دنبال يکي کبک خرام افتادم
- شماره ٥٧٥: ز ديده در دلم اي سرو دل ربا بنشين
- شماره ٥٧٦: با وجود وصل شد زندان حرمان جاي من
- شماره ٥٧٧: زهي ز دست کرم گسترت کرم باران
- شماره ٥٧٨: صبا تحيت بلبل به بوستان برسان
- شماره ٥٧٩: تا بر سپهر از زر انجم بود نشان
- شماره ٥٨٠: بس که به من زر فشاند دست زرافشان خان
- شماره ٥٨١: آن منتظر گدازي چشم سياه او
- شماره ٥٨٢: آن کوست قبله همه کس قبله جود رو
- شماره ٥٨٣: چون به رخ عرق فشان ميکشي آستين فرو
- شماره ٥٨٤: کاکل که سر نهاده به طرف جبين تو
- شماره ٥٨٥: زهي بالا بلندان سر به پيش از اعتدال تو
- شماره ٥٨٦: به دست ديده عنان دل فکار مده
- شماره ٥٨٧: از باده عيشم بود مستانه به کف جامي
- شماره ٥٨٨: اقبال ظفر پيوند در کار جهانباني
- شماره ٥٨٩: بس که چون باران نيسان اي سحاب خوش مطر
- شماره ٥٩٠: زهي ز سلطنتت روزگار منت دار
- شماره ٥٩١: شهريارا صاحبا رفتي خدا يار تو باد
- شماره ٥٩٢: من که از ادعيه خوانان دگر ممتازم
- شماره ٥٩٣: يک دلان خوش دلي از فتح سلطان يافتند
- شماره ٥٩٤: افکنده ره به کلبه درويش خاکسار
- شماره ٥٩٥: دي همايون خبري مژده دهانم دادند
- شماره ٥٩٦: رفتي جهان پناها اقبال رهبرت باد
- شماره ٥٩٧: پيشت از سهوي که کردم اي خديو کامکار
- شماره ٥٩٨: تا به سر منزل چشمم کني اي سرو گذار
- شماره ٥٩٩: خلل به دولت خان جهانستان مرساد