شماره ١١٠: گل چهره اي که مرغ دلم صيد دام اوست
گل چهره اي که مرغ دلم صيد دام اوست
زلفش بنفشه ايست که سنبل غلام اوست
همسايه ام شده مه نو آن که ماه نو
فرسوده خشتي از لب ديوار و بام اوست
صيت سبک عياري من در جهان فکند
سنگين دلي که سکه تمکين به نام اوست
در مرده جنبش آيد اگر خيزد از زمين
آن فتنه زمان که قيامت قيام اوست
هرچند نيست کار دل من به کام من
من خوش دلم به اينکه دل من به کام اوست
برتافته است مدعيم دست اختيار
از بس که بازويش قوي از اهتمام اوست
محروم نيست از شکرستان او کسي
جز محتشم که طوطي شيرين کلام اوست