شماره ٣٢٦: دارم از طبع ستم خيز تو حظي و چه حظ
دارم از طبع ستم خيز تو حظي و چه حظ
وز عتاب شعف آميز تو حظي و چه حظ
مي کنم با نفس آميز نگه هاي عجب
از نگاه غضب آميز تو حظي و چه حظ
آن که وي جرعه کش بزم تو بود امشب داشت
پيش اغيار به پرهيز تو حظي و چه حظ
نيم بسمل شده تيغ تغافل امروز
مي کند از نگه تيز تو حظي و چه حظ
دل که از شوق کلام تو کبابست کباب
دارد از لعل نمک ريز تو حظي و چه حظ
وقت تغيير عذارت که شد آزرده رقيب
کردم از سبزه نوخيز تو حظي و چه حظ
محتشم را که به يک موي دل آويخته اي
دارد از موي دلاويز تو حظي و چه حظ