شماره ٣٢٤: به هجر يار که از غير آن ندارم حظ
به هجر يار که از غير آن ندارم حظ
چنان که ز وصل آن چنان ندارم حظ
به غير حيرت عشقت چه باعث است اي گل
که چشم دارم و از گلستان ندارم حظ
ز بس که خورده ام از قاصدان فريب اکنون
به هيچ مژده من بدگمان ندارم حظ
نويد عمر ابد هم به گوش ناخوش نيست
که بي تو بس که به جانم ز جان ندارم حظ
به مزدي سفرم کاش خانمان سکون
که از وطن من بي خانمان ندارم حظ
زهم ببر ز من اي همزبان که من بي او
زبان ندارم و از هم زبان ندارم حظ
ره جهان دگر محتشم کنون سر کن
که بهر عمر چنين زين جهان ندارم حظ