غزل ها
- شماره ١: اي دور مانده از حرم خاص کبريا
- شماره ٢: آن ما حي جلالت و حامي دين حق
- شماره ٣: دامن همت برافشان اي دل از کبر و ريا
- شماره ٤: گوهر درج جلالت ماه برج سلطنت
- شماره ٥: من حسين وقت و نااهلان يزيد و شمر من
- شماره ٦: دلا تا کي پزي سودا درون گنبد خضرا
- شماره ٧: ز درد جور آن دلبر مکن اي دل شکايتها
- شماره ٨: اي صفات کبريايت برتر از ادراک ما
- شماره ٩: شه من بدرد عشقت بنواز جان ما را
- شماره ١٠: گشت مسلم ز عشق ملک معاني مرا
- شماره ١١: چون تو جان مني اي جان چکنم جان و جهانرا
- شماره ١٢: دلا اگر نفسي ميزني بصدق و صفا
- شماره ١٣: زندگاني بي رخ دلبر نميبايد مرا
- شماره ١٤: دواي درد دل خسته ام بکن يارا
- شماره ١٥: اي سوخته ز آتش عشقت جگر مرا
- شماره ١٦: هر دم بناز ميکشد آن نازنين مرا
- شماره ١٧: اي بر دل شکسته ز درد تو داغها
- شماره ١٨: اي آنکه جانم سوختي با داغ محنت بارها
- شماره ١٩: اي روي دلارايت آتش زده در جانها
- شماره ٢٠: بصدر صفحه دولت کجا رسد اصحاب
- شماره ٢١: زهره ام ساقي و مه جام مدام است امشب
- شماره ٢٢: تا بکي ناله و فرياد که آن يار کجاست
- شماره ٢٣: خلق عالم بجمالت نگرانند اي دوست
- شماره ٢٤: الا اي کعبه دولت مرا خاک سر کويت
- شماره ٢٥: خسته هجر گشته ام با تو وصالم آرزوست
- شماره ٢٦: عشق است آتشي که بيکدم جهان بسوخت
- شماره ٢٧: تا عشق توام بدرقه راه حجاز است
- شماره ٢٨: واي که از حال من دلبرم آگاه نيست
- شماره ٢٩: ايکه جز حسن رخت پيرايه آفاق نيست
- شماره ٣٠: من دلي دارم که در وي جز خيال يار نيست
- شماره ٣١: هر که شد بنده عشق تو ز خلق آزاد است
- شماره ٣٢: منم و شورش و غوغا ز غمت تا بقيامت
- شماره ٣٣: جانم بلب رسيد چو جانان من برفت
- شماره ٣٤: تا چند ز ديدار تو مهجور توان زيست
- شماره ٣٥: چهره ات شمع شب افروزي خوش است
- شماره ٣٦: عيد در موسم نوروز بسي روح افزاست
- شماره ٣٧: کدام جان گرامي که مبتلاي تو نيست
- شماره ٣٨: اي لعل دلپذير تو سرمايه حيات
- شماره ٣٩: نور جمال روي تو در آفتاب نيست
- شماره ٤٠: ما را نماند ميل شکر با دهان دوست
- شماره ٤١: روئي است روي دوست که هيچش نظير نيست
- شماره ٤٢: دوش از حضور تو دل ما خوش سرور داشت
- شماره ٤٣: درد عشقت دامن جانم گرفت
- شماره ٤٤: ترک من بار ديگر راه جفا پيش گرفت
- شماره ٤٥: اي باد صبحدم گذري کن بکوي دوست
- شماره ٤٦: رفتي و ياد تو ز دل ريش من نرفت
- شماره ٤٧: اين چه داغي است که از هجر تو بر جان من است
- شماره ٤٨: بيک لطيفه که دوشينه ذوالجلال انگيخت
- شماره ٤٩: گر در هلاک من بود الحق رضاي دوست
- شماره ٥٠: کنون که کشور خوبي بنام تست اي دوست
- شماره ٥١: جان من بي رخ تو جانم سوخت
- شماره ٥٢: مرا چو کعبه دولت حريم خانه اوست
- شماره ٥٣: بيا که جان من از داغ انتظار بسوخت
- شماره ٥٤: عيد شد قافله را عزم حرم ساختني ست
- شماره ٥٥: رنجورم و شفاي دلم جز حبيب نيست
- شماره ٥٦: دوست از حال دل آشفتگان آگاه نيست
- شماره ٥٧: اگر برد سوي دارالقرار ما را دوست
- شماره ٥٨: اي راحت جان از نفس روح فزايت
- شماره ٥٩: کدام دل که گرفتار و مبتلاي تو نيست
- شماره ٦٠: بقاي عمر در اين خاکدان فاني نيست
- شماره ٦١: مرا جز تو بعالم هيچکس نيست
- شماره ٦٢: دست همت بر جهان خواهم فشاند
- شماره ٦٣: بر روي دل افروزت هر کو نظر اندازد
- شماره ٦٤: چو اهل دل بطواف تو عزم ره سازند
- شماره ٦٥: چو عاشقان حرم کعبه لقا جويند
- شماره ٦٦: بخت چون بنمود راهم جانب دلدار خود
- شماره ٦٧: دوش چشم جانم از ديدار شه پرنور بود
- شماره ٦٨: جان فداي آنکه ما را بي مهابا ميکشد
- شماره ٦٩: دوستان جان مرا جانب جانان آريد
- شماره ٧٠: عاشقان جان و دل خويش بدلدار دهيد
- شماره ٧١: بي نشان گردم اگر از تو نشاني نرسد
- شماره ٧٢: اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند
- شماره ٧٣: از من خبر بجانب جانان که ميبرد
- شماره ٧٤: گر پريچهره مه پيکر من باز آيد
- شماره ٧٥: مرا ز مدرسه عشقت بخانقاه کشيد
- شماره ٧٦: گر ترا عشوه چنان شيوه چنين خواهد بود
- شماره ٧٧: نگار من چو بلعل شکر نثار آيد
- شماره ٧٨: دلم هواي چنان سرو نازنين دارد
- شماره ٧٩: صبا رسيد در او بوي يار نيست چه سود
- شماره ٨٠: عشاق وفاپيشه اگر محرم مائيد
- شماره ٨١: بهار و عيد ميآيد که عالم را بيارايد
- شماره ٨٢: دوست چون خواهد که عاشق هر نفس زاري کند
- شماره ٨٣: عجب که درد مرا هيچکس دوا سازد
- شماره ٨٤: مه گلچهره من چون ز سفر بازآيد
- شماره ٨٥: نفخه سنبل گلچهره من ميآيد
- شماره ٨٦: نگار سرو قد گلعذار من آمد
- شماره ٨٧: کسي که شيفته روي آن صنم باشد
- شماره ٨٨: علاج عاشق مسکين حبيب ميداند
- شماره ٨٩: يک لحظه مرا بي رخت آرام نباشد
- شماره ٩٠: سلطان نگر که پرسش درويش ميکند
- شماره ٩١: دردا که دوست هيچ رعايت نميکند
- شماره ٩٢: دلبر برفت و درد دلم را دوا نکرد
- شماره ٩٣: نظر کنيد که آن شهسوار ميگذرد
- شماره ٩٤: اگر طريقه تو جمله ناز خواهد بود
- شماره ٩٥: خرم دل آن کس که تمناي تو دارد
- شماره ٩٦: چون شب و روز مرا از تو عنايت باشد
- شماره ٩٧: دوش از جمال دوست شبم روز گشته بود
- شماره ٩٨: سلام من سوي آن شاه سرفراز بريد
- شماره ٩٩: دل هميشه تکيه بر فضل الهي ميکند
- شماره ١٠٠: رندان که مقيمان خرابات الستند
- شماره ١٠١: هر که را سلطان ما بيچارگي روزي کند
- شماره ١٠٢: عاشقان چون با خيال يار خود پرداختند
- شماره ١٠٣: سحرگه باد نوروزي چو از گلزار ميآيد
- شماره ١٠٤: بر آستان خرابات عشق مستانند
- شماره ١٠٥: صباح عيد ز بهر صبوح برخيزند
- شماره ١٠٦: ز شست عشق چو تير بلا روان کردند
- شماره ١٠٧: عيد است و حريفان ز مي عشق خرابند
- شماره ١٠٨: دلا بنال که ياران نازنين رفتند
- شماره ١٠٩: امير قافله کوس رحيل زد اي يار
- شماره ١١٠: زهي بوعده وصل تو جان ما مسرور
- شماره ١١١: ترا ز حال من زار مبتلا چه خبر
- شماره ١١٢: چشم عاشق کش او کشت مرا بار دگر
- شماره ١١٣: اي خسرو خوبان لبت از شهد شيرين کاره تر
- شماره ١١٤: سينه خلوتخانه يار است خالي کن ز غير
- شماره ١١٥: اگر طريقه آن دلرباست عشوه و ناز
- شماره ١١٦: بيار ساقي گلرخ شراب ناب امروز
- شماره ١١٧: بگذار تا بميرم بر خاک آستانش
- شماره ١١٨: بچشم او نظر ميکن دلا در ماه رخسارش
- شماره ١١٩: خوشا جاني که بستاند بدست خويش جانانش
- شماره ١٢٠: اين منم ره يافته در مجلس سلطان خويش
- شماره ١٢١: اگر تو محرم عشقي مگوي اسرارش
- شماره ١٢٢: دلي که عشق حقيقي کند سرافرازش
- شماره ١٢٣: ديوانه گشتم بي آن پريوش
- شماره ١٢٤: اي ستمگر که نداري خبر از بيدل خويش
- شماره ١٢٥: در کشتنم ار بود رضايش
- شماره ١٢٦: سحر ز هاتف غيبم رسيد مژده بگوش
- شماره ١٢٧: شوريده کرد حالم لعل شکر نثارش
- شماره ١٢٨: دوست در خانه و ما را خبري نيست دريغ
- شماره ١٢٩: عيد است و موسم گل و هنگام طرف باغ
- شماره ١٣٠: اي ناوک بلاي ترا سينه ها هدف
- شماره ١٣١: تافت بر جان و دلم انوار عشق
- شماره ١٣٢: ميبرد قد تو از سرو خرامان رونق
- شماره ١٣٣: عزيزان وفاپيشه مبارکباد اين منزل
- شماره ١٣٤: اي غمزه ات کشيده خدنگي بکين دل
- شماره ١٣٥: ز حد گذشت فراق تو اي فرشته خصال
- شماره ١٣٦: اي که با سوز غم عشق تو مي سازد دل
- شماره ١٣٧: چون تيره گشت روزم بي آن چراغ محفل
- شماره ١٣٨: گر من سر از نشيمن دنيا برآورم
- شماره ١٣٩: تا من خيال عارض تو نقش بسته ام
- شماره ١٤٠: ما که در باديه عشق تو سرگردانيم
- شماره ١٤١: من آن آشفته مستم که آنساعت که برخيزم
- شماره ١٤٢: دل بيچاره ام گم شد بکوي يار ميجويم
- شماره ١٤٣: منم که با تو زماني وصال مي بينم
- شماره ١٤٤: بوئي ز گلستان تو ما چون بشنيديم
- شماره ١٤٥: قفل در ما بستي و پندار تو ديديم
- شماره ١٤٦: اي گشته مست عشقت روز الست جانم
- شماره ١٤٧: رضا دادم بعشق او اگر غارت کند جانم
- شماره ١٤٨: وقت آنست که ما جانب ميخانه شويم
- شماره ١٤٩: من آشفته و شيدا چو تمناي تو دارم
- شماره ١٥٠: دو ديده بر سر راه اميد ميدارم
- شماره ١٥١: چو قدر دلبر و آداب عشق ما دانيم
- شماره ١٥٢: من کيستم که طالب ديدار او شوم
- شماره ١٥٣: روزي که من بداغ غمت از جهان روم
- شماره ١٥٤: اي شهريار حسن ترا تا شناختيم
- شماره ١٥٥: تو پادشاه و من از بندگان درگاهم
- شماره ١٥٦: در راه شهرستان جان از عشق شه رهبر کنم
- شماره ١٥٧: ساقي بزم خاص شه آمد که خماري کنم
- شماره ١٥٨: گرد زمين و آسمان من سالها گرديده ام
- شماره ١٥٩: ز روي لطف اگر اي مه شبي آئي بمهمانم
- شماره ١٦٠: ما سر بر آستان در يار مي نهيم
- شماره ١٦١: اي از فروغ روي تو روشن سراي چشم
- شماره ١٦٢: وقتي نظر بطلعت منظور داشتم
- شماره ١٦٣: بي تو چون طره تو حال مشوش دارم
- شماره ١٦٤: گر چه از دست غمت حال پريشان دارم
- شماره ١٦٥: در نامه حديث دل درويش نويسم
- شماره ١٦٦: تا بسوداي تو از راه دراز آمده ايم
- شماره ١٦٧: ما اي صنم هواي تو از سر گرفته ايم
- شماره ١٦٨: من که بر جان و دل از درد تو داغي دارم
- شماره ١٦٩: شکيبم از رخ جانان نمي شود چکنم
- شماره ١٧٠: ما بار تن ز کوي وصال تو مي بريم
- شماره ١٧١: نبودم يکنفس طاقت که چشم از يار بربندم
- شماره ١٧٢: ياري که ز جان دوسترش داشته بودم
- شماره ١٧٣: ما جگرسوختگان با غم دلدار خوشيم
- شماره ١٧٤: گر برود هزار جان با غم عشق او خوشم
- شماره ١٧٥: سرگشته در اين باديه تا چند بپوئيم
- شماره ١٧٦: بيا بيا که من اندر جهان ترا دارم
- شماره ١٧٧: شبي اگر بکشد درد آرزوي توام
- شماره ١٧٨: با درد غم عشق تو درمان نشناسم
- شماره ١٧٩: تا خاک صفت معتکف آن سر کويم
- شماره ١٨٠: در ره عشق تو با درد و الم ساخته ايم
- شماره ١٨١: گذشت عمر و خلاص از محن نمييابم
- شماره ١٨٢: دو چشم کز هوس روي دوست تر داريم
- شماره ١٨٣: چمن شکفته و گلها ببار مي بينم
- شماره ١٨٤: مراد خاطر خود در جهان نمي يابم
- شماره ١٨٥: الا اي طاير سدره نشيمن
- شماره ١٨٦: اي دل از وحشت سراي دار گيتي کن کران
- شماره ١٨٧: ماه من چون آگهي از ناله شبهاي من
- شماره ١٨٨: اي سر کويت بلاي روضه رضوان من
- شماره ١٨٩: از باده دوشينت بس بيخبريم اي جان
- شماره ١٩٠: با کس حديث عشق تو گفتن نمي توان
- شماره ١٩١: نتوان لعل فرح بخش ترا جان گفتن
- شماره ١٩٢: بازم به نازي شاد کن اي نازنين دلدار من
- شماره ١٩٣: اگر چه شد دل ريشم ز دست هجر تو خون
- شماره ١٩٤: دور از رخ تو زيستن اي جان نميتوان
- شماره ١٩٥: اي رخت آرام جان عاشقان
- شماره ١٩٦: اي فاش کرده عشق تو راز نهان من
- شماره ١٩٧: بدين کرشمه بهر جانبي نگاه مکن
- شماره ١٩٨: باختيار نگشتم ز کوي دوست برون
- شماره ١٩٩: اي غم سوداي تو خلوت نشين جان من
- شماره ٢٠٠: يارب مه تابان من يا نور رباني است اين
- شماره ٢٠١: روزي اگر گذار تو افتد بخاک من
- شماره ٢٠٢: اي در همه عالم پنهان تو و پيدا تو
- شماره ٢٠٣: جان خود قربان به تيغ جان ستانش ميکنم
- شماره ٢٠٤: باز آتشي در جان من زد عشق شورانگيز تو
- شماره ٢٠٥: بيا در بزم عشق اي دل حريف درد جانان شو
- شماره ٢٠٦: بر جگر آبم نماند از آتش سوداي او
- شماره ٢٠٧: پاي خيال سست شد در طلب وصال تو
- شماره ٢٠٨: اي دل و جان عاشقان شيفته لقاي تو
- شماره ٢٠٩: اي که در ظاهر مظاهر آشکارا کرده اي
- شماره ٢١٠: گفته اي اليوم اکملت لکم دين الهدي
- شماره ٢١١: اي وجودت مظهر اسماي حسني آمده
- شماره ٢١٢: اي ز ما و من شده فاني بهنگام شهود
- شماره ٢١٣: دست بختم کوته است از دامن وصلت که هست
- شماره ٢١٤: ديده متاع قلب مرا صد هزار عيب
- شماره ٢١٥: ساقي بيار جامي زان باده شبانه
- شماره ٢١٦: اي گنج سوداي ترا کنج دلم ويرانه
- شماره ٢١٧: دوش خوردم از شراب عشق او پيمانه
- شماره ٢١٨: اي آنکه در ديار دلم خانه کرده اي
- شماره ٢١٩: اي همچو جان سوي بدن ناگه بر ما آمده
- شماره ٢٢٠: گر ماه من بتابد از بام تا بخانه
- شماره ٢٢١: باز اين چه فتنه است که آغاز کرده اي
- شماره ٢٢٢: بازم اي دوست چرا از نظر انداخته اي
- شماره ٢٢٣: ما را چو عهد خويش فراموش کرده اي
- شماره ٢٢٤: اي ز دردت عاشقان خسته درمان يافته
- شماره ٢٢٥: دلا از جان روان بگذر اگر جوياي جاناني
- شماره ٢٢٦: دلا تا کي ز ناداني همه نقش جهان بيني
- شماره ٢٢٧: گر تو روي دل خود آينه سيما بيني
- شماره ٢٢٨: اي دل چه پاي بسته بند علايقي
- شماره ٢٢٩: از دست شر نفس از آن روي ايمني
- شماره ٢٣٠: ايکه در اقليم دلها حاکم و سلطان توئي
- شماره ٢٣١: گر عشق ازل بدرقه راه نبودي
- شماره ٢٣٢: فرخنده زماني که تو ديدار نمائي
- شماره ٢٣٣: اگر تو عاشق حسني چرا وابسته جاني
- شماره ٢٣٤: بشارت باد اي عاشق که يار آمد بمهماني
- شماره ٢٣٥: بار ديگر فتنه اي در انس و جان انداختي
- شماره ٢٣٦: اي عشق منم از تو سرگشته و سودائي
- شماره ٢٣٧: چه حذر کنم ز مردن که توام بقاي جاني
- شماره ٢٣٨: رخ خويش اگر نمائي دل عالمي ربائي
- شماره ٢٣٩: بيا ايکه جانرا مداوا توئي
- شماره ٢٤٠: دوش مرا رخ نمود دلبر روحانئي
- شماره ٢٤١: رواني نقد جان درباز اگر سوداي ما داري
- شماره ٢٤٢: جانم بسوخت از غم و بي غم نميکني
- شماره ٢٤٣: اي کاشکي غم تو نصيب دلم شدي
- شماره ٢٤٤: هر جا که هست چون تو گلي سرو قامتي
- شماره ٢٤٥: ايکاش در هواي تو من خاک گشتمي
- شماره ٢٤٦: اگر شبي ز جمالت نقاب بگشائي
- شماره ٢٤٧: تو که شاه ملک حسني و سرير و جاه داري
- شماره ٢٤٨: شبي از روي دلداري اگر ديدار بنمائي
- شماره ٢٤٩: نظر بحال دل خسته ام نمي فکني
- شماره ٢٥٠: من آنکسم که ندارم بجز گنه کاري
- شماره ٢٥١: اي سروناز رونق بستان ما توئي
- شماره ٢٥٢: بسته ام دل بغم عشق پري رخساري
- شماره ٢٥٣: بيا بيا و مترسان مرا ز جانبازي
- شماره ٢٥٤: روزم چو شب تيره شد از درد جدائي
- شماره ٢٥٥: مرا تا کي ز هجرانت بسوزد جان به تنهائي
- شماره ٢٥٦: گفتم دلا ببين که جفاي که ميکشي
- شماره ٢٥٧: قد رعنا رخ زيبا لب شيرين داري
- شماره ٢٥٨: حيف آيدم که چون تو نگار پريوشي
- شماره ٢٥٩: اي در اقليم معاني زده کوس شاهي
- شماره ٢٦٠: آه که از ره کرم يار نکرد يارئي
- شماره ٢٦١: تا ز حسن خويش عکسي در جهان انداختي
- شماره ٢٦٢: دلا چون در خم چوگان عشق دوست چون گوئي
- شماره ٢٦٣: اي دوست سعي کن که بدست آوري دلي
- شماره ٢٦٤: اگر بگوشه چشمي بسوي ما نگري
- شماره ٢٦٥: جان و جهان فدايت اي آنکه به ز جاني
- شماره ٢٦٦: راه اگر سوي خرابات مغان دريابي
- شماره ٢٦٧: خجسته عيد من آندم که چهره بگشائي
- شماره ٢٦٨: خرم از درد توام زانرو که درمانم توئي
- شماره ٢٦٩: هر دم ز پس پرده دل و دين بربائي
- شماره ٢٧٠: اي سرو ناز رونق بستان عالمي
- شماره ٢٧١: گلي نازک ز گلزار معاني
- شماره ٢٧٢: اي دل چه شد که خشک و تر غم بسوختي