شماره ١٧٨: با درد غم عشق تو درمان نشناسم
با درد غم عشق تو درمان نشناسم
آشفته يارم سر و سامان نشناسم
جان و دل من سوخته آتش عشق است
من سوخته دل روضه رضوان نشناسم
من طوطي شکر شکن مجلس انسم
بلبل چو نيم باغ و گلستان نشناسم
شادي طلبان از غم جانان بگريزند
من شادي جان جز غم جانان نشناسم
پروانه صفت سوختن طاير جان را
چون عارض تو شمع شبستان نشناسم
عمريست که در روضه جان ايگل خندان
جز قامت تو سرو خرامان نشناسم
جز موي سمن ساي تو در روي دلارام
اندر شب تيره مه تابان نشناسم
عشقست کز او زنده جاويد شود جان
جز عشق دگر چشمه حيوان نشناسم
گفتي که حسين از همه کس سينه بپرداز
والله که در او غير تو اي جان نشناسم