شماره ١١: چون تو جان مني اي جان چکنم جان و جهانرا
چون تو جان مني اي جان چکنم جان و جهانرا
چو منم زنده بعشقت چه کشم منت جانرا
چو رسد از تو جراحت بود آن منت و راحت
بدو صد لابه از آن رو طلبم زخم سنان را
چو حديث تو نگويم صفت عشق نجويم
چو ره عشق بپويم چه کنم پاي دوان را
چو ز عشق تو خرابم بجناب تو شتابم
چو نشان تو نيابم بهلم نام و نشان را
چو شدم سوي تو بينا کنم از خويش تبرا
چو شدم غرقه دريا چه کنم قعر و کران را
هله اي عاشق صادق بگسل بند علايق
چو نهي روي بخالق منگر خلق جهانرا
دل ز انديشه جدا جو گذر از خويش و خداجو
تو در اقليم فنا جو همگي امن و امان را
دلت از فيض نهاني نشود لوح معاني
چو حسين ار نگذاري روش نطق زبانرا