شماره ١٦٣: بي تو چون طره تو حال مشوش دارم
بي تو چون طره تو حال مشوش دارم
همچو زلف تو وطن بر سر آتش دارم
بشکر خنده شيرين لب ميگون بگشا
که هواي شکر و باده بي غش دارم
پاي بر فرق فلک مي نهم از روي شرف
تا که از خاک سر کوي تو مفرش دارم
گر چو مجنون بجنون شهره شهرم چه عجب
زانکه سوداي تو اي ليلي مهوش دارم
اي جفا کيش ز آه دلم انديش که من
تير آهي نه که از ناوک ارمش دارم
روز و شب در هوس نقش گل رخسارت
خانه ديده بگلگونه منقش دارم
محنت و رنج و عنا و غم و اندوه و بلا
سود و سرمايه ز سوداي تو هر شش دارم
شده ام همدم جمعي که پريشان حالند
همچو زلف تو از آنحال مشوش دارم
من بياري دهان و لب قندت چو حسين
شعر شيرين روان پرور دلکش دارم