شماره ٢٧٢: اي دل چه شد که خشک و تر غم بسوختي
اي دل چه شد که خشک و تر غم بسوختي
جانهاي ما ز آه دمادم بسوختي
آتش بهفت خيمه گردون زدي ز آه
وز ناله چار گوشه عالم بسوختي
صبر و قرار و جان و دل من ز هجر دوست
بر هم زدي و آن همه در هم بسوختي
درد ترا طبيب دوا چون کند که تو
جان هزار عيسي مريم بسوختي
گفتم که مرهمي بنهي بر جراحتم
آن هم بجاي دادن مرهم بسوختي
آخر چه شد حسين که از دود آه خويش
کشت اميد و دوده او هم بسوختي