شماره ١٦٤: گر چه از دست غمت حال پريشان دارم
گر چه از دست غمت حال پريشان دارم
نکنم ترک غم عشق تو تا جان دارم
جان چه باشد که از او دل نتوانم برداشت
من که در سر هوس صحبت جانان دارم
از مقيمان مقام سر کويت چو شدم
کافرم گر هوس روضه رضوان دارم
اين همه شور من از شکر شيرين تو است
وين همه گريه از آن پسته خندان دارم
بادم سرد و رخ زرد و دل غم پرورد
نتوانم که دمي درد تو پنهان دارم
ماجراي دل من ديده بمردم بنمود
زان شکايت همه از ديده گريان دارم
از خيالت شب دوشينه شکايت کردم
که طبيبي ز تو من حال پريشان دارم
بکرشمه نظري کرد بسوي من و گفت
تو کدامي که چو تو خسته فراوان دارم
روي بنما و بدان قامت رعنا بخرام
که هواي سمن و سرو خرامان دارم
کم مبادا نفسي درد تو از جان حسين
که من خسته هم از درد تو درمان دارم