شماره ١٥٣: روزي که من بداغ غمت از جهان روم
روزي که من بداغ غمت از جهان روم
بد مهرم ار ز کوي تو سوي جنان روم
در چشم من چو خار نمايد گل چمن
بي تو ز بوستان بسوي دوستان روم
در هر طرف گلي است هوا جوي بلبلي
من بلبلي نيم که بهر گلستان روم
از تو حجاب من همگي از من است و بس
برخيزد اين حجاب چو من از ميان روم
جانم نشانه ساز و در او تير غم نشان
باشد بدين نشانه بر بي نشان روم
من مرغ عالم ملکوتم عجب مدار
با بال عشق گر بسوي آسمان روم
بگشا حسين پاي دل و جان ز قيد تن
تا من شبي بجانب آن جان جان روم