ساقي بيار جامي زان باده شبانه
عشاق را نوا ده مطرب بيک ترانه
گفتا نيارمت مي تا تو بها نياري
آن مي بها ندارد جانا مکن بهانه
تا طايران قدسي گردند صيد عشقت
از خط و خال خوبان آورده دام و دانه
اي نازنين عالم ميکش نياز ما را
کاندر ره تو مردن عمريست جاودانه
اين عشق شورانگيز چون آشنا کند عقل
بي آشنا شوي تو در بحر بيکرانه
اي از زمان منزه اي از زمين مبرا
هم فتنه زميني هم آفت زمانه
گر لب بر آستينت نتوان نهاد باري
اينم نه بس که يابم باري بر آستانه
از طره تو موئي تا در کف من آمد
شد شاخ شاخ جانم از دست غم چو شانه
تا کي اسير دشمن گردد حسين بيدل
داري هواي ياري با اين شکسته يا نه