شماره ١٩٢: بازم به نازي شاد کن اي نازنين دلدار من
بازم به نازي شاد کن اي نازنين دلدار من
مرهم ز زخم عشق نه بر سينه افکار من
اي آتش عشق خدا سوزان تن خاکي ما
وي صرصر وحدت بيا بر باد ده آثار من
در راه وحدت اي شمن زنار شد هستي من
شمشير سبحاني بزن تا بگسلد زنار من
قدري که دارم زاب و گل خارست در گلزار دل
اي گل ز رخسارت خجل آتش بزن در خار من
تو شمع و من پروانه ام تو بحر و من دردانه ام
در خويشتن بيگانه ام باشد که باشي يار من
تيغي بکش تا سر نهم وز ذوق رويت جان دهم
عشاق کشتن کار تو مشتاق مردن کار من
جنت نباشد گلشني در ساحت گلزار دل
اي گل ز رخسارت خجل در جان آتش بار من
گر سر دل گويم دمي آشفته گردد عالمي
در اين جهان کو محرمي تا بشنود اسرار من
بس کن حسين از گفتگو با کس مگو اسرار هو
لب تشنه اي بايد که او نوشد دمي گفتار من